علائم هیپرتیروئیدیسم مشابه مشکلاتی است که در سایر بیماری ها پیش  می آید. به همین علت تشخیص آن برای پزشک شما کمی دشوار خواهد بود. ولی به هر حال علائم و نشانه هایی دارد که عبارتند از:

•    کاهش وزن ناگهانی حتی در زمانی که اشتهای شما و برنامه غذایی تان نرمال است و یا حتی افزایش غذای مصرفی هم داشته اید.
•    افزایش ضربان قلب به طور عادی بیش از 100 ضربه در دقیقه، ضربان قلب نامنظم و فشار قلب
•    افزایش اشتها
•    عصبانیت و کج خلقی
•    لرزه که معمولاً در دست ها و انگشتان دیده می شود.
•    تعریق
•    تغییر در الگوی دفع مدفوع به خصوص افزایش دفع مدفوع
•    خستگی و ضعف ماهیچه
•    اشکال در خواب

معمولاً در بزرگسالان یا هیچ یک از علائم مشاهده نمی شود و یا یکی از علائم را به صورت خفیف نشان می دهند مانند افزایش ضربان قلب، عدم تحمل گرما، خستگی زود هنگام در هنگام فعالیت های روزمره. داروهایی تحت عنوان بتا بلوکرها که در شرایط پرفشاری خون یا سایر بیماری ها مصرف می شود می توانند سبب قطع علائم هیپر تیروئیدیسم  شوند.

افتالموپاتی گریوز:

عوارض چشمی تیروئیدی یا افتالموپاتی گریوز یکی از مشکلات نادر در هیپرتیروئیدیسم  است که روی چشم ها تاثیر می گذارد. در این اختلال بافت ها و ماهیچه های پشت چشم متورم می شود و کره چشم از حدقه بیرون می زند و از حالت عادی خارج می شود و حالت برآمدگی خواهد داشت. این برآمدگی به این علت است که کره چشم از حدقه تا حدی بیرون زده است و این مطلب می تواند سبب شود که قسمت قدامی کره چشم شما دچار خستگی شود.

علائم این بیماری چشمی عبارتند از:
•    برآمدگی کره چشم
•     چشمان ورم کرده یا قرمز
•    افزایش پارگی یا احساس ناراحتی در یک یا هر دو چشم
•    حساسیت به نور، دید تار یا دید دوتایی، التهاب و یا کاهش حرکات چشم

علل متعددی مانند بیماری گریوز، گواتر سمی، بیماری پلامر (گواتر ندولر سمی) و التهاب غدد تیروئید می تواند سبب بیماری هیپرتیروئیدیسم شود.

دو هورمون مهم که تیروئید شما تولید می کند عبارتند از تیروکسین (T4) و تری یدو تیرونین (T3) که عملکردهای زیر را به عهده دارند:
•    اثر بر تمام سلول های بدن و میزان استفاده بدن شما از چربی ها و کربوهیدرات ها
•    برضربان قلب شما تاثیر می گذارند.
•    به کنترل تولیدات پروتئینی کمک می کنند.

همچنین تیروئید شما با تولید هورمونی به نام کلسیتونین میزان کلسیم را در خون شما کنترل می کند.

عملکرد غده تیروئید

میزان آزاد سازی دو هورمون  T3و T4 تحت کنترل غده هیپوفیز و هیپوتالاموس شما می باشد که ناحیه ای در پایین مغز شماست و کنترل کننده حرارت کل بدن است. غده هیپوتالاموس پیام هایی را به سوی هیپوفیز می فرستد تا هیپوفیز هورمونی به نام  TSH را ترشح کند که تحریک کننده تیروئید است. مقدار ترشح  TSH بستگی به سطح T4 و T3 در خون شما دارد. اگر سطح این دو هورمون در خون شما پایین باشد ترشح TSH بالا می رود و اگر مقادیر این دو هورمون پایین باشد ترشح TSH کم می شود. بنابراین غده تیروئید شما براساس اینکه با چه میزان TSH روبرو شده است مقدار ترشح T4 و T3 را تنظیم میکند. در صورتی که غده تیروئید شما بیمار باشد و مقادیر بالایی هورمون ترشح کند سطح TSH در خون پایین تر از حد نرمال می رود و در صورتی که نتواند هورمون کافی تولید کند سطح TSH از حد نرمال بالاتر می رود.

علل افزایش T4

در شرایط نرمال تیروئید شما مقدار کافی هورمون تولید می کند اما گاهی مقدار تولید T4 بالا می رود که می تواند به علل زیر باشد:

•    بیماری گریوز (Graves): در این بیماری که یک اختلال اتوایمیون (خودایمنی) است آنتی بادی ترشح شده توسط سیستم ایمنی سبب تحریک غده تیروئید و تولید مقادیر بالای T4 می شود. این علت یکی از رایج ترین علل ایجاد هیپرتیروئیدیسم است. در شرایط عادی سیستم ایمنی آنتی بادی ها را جهت محافظت بدن در مقابل ویروس ها، باکتری ها و سایر مواد خارجی که بدن را مورد تهاجم قرار داده اند استفاده می کند. در بیماری گریوز نتی بادی ها به اشتباه به غده تیروئید شما و گهگاه به بافت های پشت چشم شما (افتالموپاتی گریوز) یا به پوست شما (Gravesdermopathy) به خصوص پوست ناحیه ساق پا حمله می کنند. دانشمندان در مورد بیماری گریوز و علت ایجاد آن مطمئن نیستند اما زمینه ژنتیک را در آن موثر می دانستند.

•    التهاب غده تیروئید: گاهی اوقات غده تیروئید شما ملتهب می شود و این التهاب می تواند سبب شود که هورمون تیروئید زیادی در غده تیروئید ذخیره شود و به جریان خون ترشح شود، یکی از انواع نادر التهاب تیروئید که التهاب نیمه حاد نامیده می شود می تواند سبب ایجاد درد در غده تیروئید شود. انواع دیگر آن بی درد هستند و گاهی اوقات بعد از بارداری اتفاق می افتد.
 

هیپرتیروئیدیسم به خصوص بیماری گریوز معمولاً به صورت خانوادگی منتقل می شود و در بین زنان رایج تر از مردان است. در صورتی که یکی از اعضای خانواده شما دچار بیماری تیروئید است با پزشک خود در این مورد صحبت کنید و از او بخواهید تا راهنمایی های لازم در مورد میزان مراجعات به پزشک وکنترل بیماری با شما ارائه دهد.

هیپرتیروئیدیسم می تواند عواقب متعددی را به دنبال داشته باشد که عبارتند از:
•    مشکلات قلبی: یکی از جدی ترین مشکلات هیپرتیروئیدیسم درگیر کردن قلب است که شامل افزایش ضربان قلب و ضربان نامنظم قلب است که این عوارض با درمان مناسب قابل درمان هستند.

•    شکنندگی استخوان: هیپرتیروئیدیسم درمان نشده می تواند سبب ضعف و شکنندگی استخوان ها (پوکی استخوان) شود. مقاومت استخوان های شما تا حدی به مقدار کلسیم و سایر مینرال های موجود در آن ها بستگی دارد. مقادیر بالای هورمون تیروئید توانایی بدن برای نگهداری کلسیم در استخوان ها را ضعیف می کند.

•    مشکلات چشم: افرادی با بیمای چشمی گریوز دچار مشکلات چشمی مانند بیرون زدگی، قرمزی و یا تورم، حساسیت به نور، دید تار و دید دوتایی می شوند.

•    پوست قرمز و متورم: در بعضی موارد نادر افرادی با بیماری پوستی گریوز پوست تحت تاثیر قرار می گیرد و سبب قرمزی و تورم پوست به خصوص در ساق و کف پا می شود.

•    تیروئید سمی: هیپرتیروئیدیسم می تواند شما را در خطر تیروئید سمی قرار دهد و به صورت ناگهانی علائم را شدت دهد و منجر به تب، افزایش ضربان قلب و گاهی اوقات سبب هذیان گویی شود، اگر این علائم را دیدید سریعاً در پی درمان باشید.
 

احتمالاً در قدم اول  شما به ملاقات پزشک خانوادگی خود که یک پزشک عمومی است خواهید رفت. گرچه در بعضی موارد شما اولین قرارتان را با متخصص غدد خواهید گذاشت و از آنجا که این ملاقات کوتاه خواهد بود بنابراین بهتر است که برای این ملاقات آماده باشید و بدانید که چه سوالاتی باید داشته باشید.

آنچه شما می توانید انجام دهید
•    در مورد محدودیت های قرار ملاقاتتان آگاهی پیدا کنید. برای مثال در مورد زمان حضورتان و یا کارهایی که باید در جلسه اول انجام دهید سوال کنید.
•    تمام علائمی را که تجربه کرده اید یادداشت کنید شامل تمام مواردی که حتی به نظر شما بی ربط می رسند.
•    اطلاعات شخصی کلیدی خود را یادداشت کنید مانند استرس ها یا تغییرات اخیری که در زندگی داشتید.
•    لیستی از تمام داروهایی که استفاده می کردید تهیه کنید حتی ویتامین ها یا مکمل ها.
•    در صورت امکان یکی از اعضا خانواده یا دوستانتان را همراه خود ببرید زیرا گاهی به یاد آوردن تمام اطلاعات و جزئیات در ملاقات با پزشک سخت خواهد بود در صورتی که فردی شما را همراهی کند به شما در این امر کمک خواهد کرد.

سوالاتی که می توانید از پزشک بپرسید
از آنجا که زمان شما در این ملاقات محدود است بنابراین سوالات خود را یادداشت کنید و سوالات خود را به ترتیب از مهم ترین به کم اهمیت ترین مرتب کنید. در مورد هیپرتیروئیدیسم سوالات مهمی که وجود دارند عبارتند از:

•    دلیل احتمالی بیماری من چیست؟
•    آیا علل احتمالی دیگری برای بیماری و نشانه های من وجود دارد؟
•    چه نوع آزمایشاتی باید انجام دهم؟
•    بیماری من زودگذر است یا مزمن؟
•    بهترین درمان کدام است؟
•    به غیر از درمان عادی و اولیه، راه حل پیشنهادی دیگر شما چیست؟
•    من بیماری های دیگری نیز دارم چطور می توانم این موارد را با هم کنترل کنم؟
•    آیا باید یک متخصص را ملاقات کنم؟ هزینه آن چقدر می شود؟ و آیا بیمه آن را تقبل می کند؟
•    به جز داروهایی که برای من تجویز کردید راه درمان دیگری هم وجود دارد؟
•    آیا می توانید بروشور یا برگه ای در مورد این بیماری به من ارائه دهید که به منزل ببرم؟ آیا سایت اینترنتی در مورد این بیماری وجود دارد که به من پیشنهاد کنید؟

به علاوه شما در مدتی که از پزشک خود سوال می پرسید نباید در مورد پرسیدن سوالهایتان دچار شک شوید.

آنچه باید از پزشک انتظار داشت
پزشک شما تعدادی سوال از شما خواهد پرسید. اگر برای این سوالات آماده باشید می توانید زمان بیشتری را به خود اختصاص دهید سوالاتی که پزشک می پرسد احتمالاً عبارتند از:

•    اولین بار چه موقع علائم را مشاهده کردید؟
•    آیا علائم مقطعی بود یا ادامه پیدا کرد؟
•    چگونه علائم شما تشدید می شد؟
•    به نظر شما چه مواردی باعث بهبود علائمتان می شد؟
•    چه مواردی علائم شما را تشدید میکرده است؟

زمانی که کاهش وزن بدون علت، افزایش ضربان قلب، تعریق غیرعادی، تورم در قسمت قدامی گردن یا سایر علائم مرتبط با هیپرتیروئیدیسم را داشتید به پزشک خود مراجعه کنید. این مطلب حائز اهمیت است که شما به دقت تمام تغییراتی را که رخ داده است مشاهده و گزارش دهید. زیرا بسیاری از علائم هیپرتیروئیدیسم با سایر بیماری ها مشترک است و زمانی که تحت معالجه قرار گرفتید و یا پس از آن به صورت مرتب برای کنترل سلامت خود با پزشکتان مشاوره داشته باشید.
 

روش های تشخیصی:

•    تاریخچه دارویی و بررسی جسمانی: در طول تست پزشک شما سعی می کند لرزش های خفیف را در دستتان زمانی که دستتان به حالت کشیده در می آید، واکنش های شدید، تغییرات چشمی و حرارتی و رطوبت پوستی را تشخیص دهد. همچنین پزشک شما غده تیروئید شما را زمانی که آب دهانتان را می بلعید بررسی می کند.

•    تست خون: تشخیص پزشک می تواند به وسیله آزمایش های خون که سطح تیروکسین و TSHدر خون را می سنجد اثبات شود. مقادیر بالای تیروکسین و مقادیر پایین یا عدم وجود TSH نشانه ی پرکاری تیروئید است. مقدار TSH مهم استt زیرا این هورمونی است که پیام هایی را به غده تیروئید برای تولید بیشتر تیروکسین می فرستد. این تست به خصوص برای بزرگسالان که علائم سنتی هیپرتیروئیدیسم را ندارد لازم است.

اگر تست خون نشان دهنده ی هیپرتیروئیدیسم باشد پزشک شما یکی از آزمایش های زیر را برای تشخیص علت پرکاری تیروئید شما تجویز می کند:

•    آزمایش جذب ید رادیو اکتیو: جهت انجام این آزمایش شما یک دوز کوچک خوراکی از ید رادیو اکتیو را دریافت می کنید. بعد از گذشت زمان ید در غده تیروئید شما تجمع پیدا می کند زیرا غده تیروئید شما از ید جهت تولید هورمون ها استفاده می کند. شما می توانید در فواصل زمانی 2، 6 و یا 24 ساعت و یا در بعضی موارد در هر سه فاصله مورد بررسی قرار گیرید که مشاهده شود چه میزان ید توسط غده تیروئید شما جذب شده است. جذب بالای ید رادیو اکتیو نشان می دهد که غده تیروئید شما مقدار بالایی تیروکسین تولید می کند. محتمل ترین علت می تواند بیماری گریوز و یا گره های پرکار باشد. اگر شما پرکاری تیروئید دارید و جذب ید رادیو اکتیو در شما پایین است پس شما دچار التهاب غده تیروئید هستید. اگر اخیراً تحت تاثیر اشعه X بوده اید حتماً این موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید .زیرا در این آزمایشات موادی تزریق خواهد شد که احتمالاً جواب آزمایش ید رادیو اکتیو را تحت تاثیر خود قرار خواهد داد. دانستن علت پرکاری تیروئید شما می تواند به پزشک شما کمک کند تا بهترین درمان را انتخاب کند. تست رادیو اکتیو دشوار نیست اما به هرحال شما را در معرض مقدار کمی ید رادیو اکتیو قرار می دهد.

•    اسکن تیروئید: در طول این تست مقداری ایزوتوپ رادیو اکتیو به ورید قسمت داخلی آرنج شما و در بعضی مواقع به ورید دست شما تزریق می شود. سپس شما روی یک تخت دراز می کشید و سرتان را به سمت عقب متمایل می کنید و در همین حال یک دوربین مخصوص یک تصویر از غده تیروئید شما درصفحه کامپیوتر به نمایش می گذارد. زمان لازم برای این پروسه مختلف است و به این بستگی دارد که چه مدت زمانی طول می کشد تا ایزوتوپ به غده تیروئید شما برسد. ممکن است در طول این آزمایش گردن شما در موقعیت مناسبی نباشد و شما کمی در معرض پرتوها قرار بگیرید. گاهی شما اسکن تیروئید را به عنوان بخشی از تست رادیو اکتیو انجام می دهید. در این موارد ید رادیو اکتیو تصفیه شده برای نشان دادن تصویر غده تیروئید شما استفاده می شود.

روش های درمانی:

•    جراحی: در صورتی که نتوانید داروهای ضد تیروئید را تحمل کنید و با درمان رادیو اکتیو مخالف باشید، احتمالاً باید برای جراحی آماده شوید. گرچه این روش تنها در تعداد محدودی از افراد قابل انجام است. در تیروئیدکتومی یا برداشتن غده تیروئید پزشک بیشترین قسمت غده تیروئید را خارج می کند. خطرات این جراحی شامل آسیب به تارهای صوتی و غدد پارا تیروئید (غدد ریز قرار گرفته در پشت غده تیروئید که سطح کلسیم را در خون کنترل می کند) است. به علاوه شما به درمان مادام العمر با لووتروکسین نیاز خواهید داشت تا سطح هورمون تیروئید در بدن شما را تنظیم کند. اگر غدد پاراتیروئید شما هم برداشته شود شما برای نرمال نگاه داشتن سطح کلسیم  تان نیاز به درمان دارید.

بیماری چشمی تیروئیدی یا افتالموپاتی گریوز

در صورتی که بیماری گریوز چشمان شما را متاثر کند افتالموپاتی گریوز نامیده می شود. در صورتی که علائم متوسط باشند میتوانید تا حدی به وسیله ی اجتناب از باد و نور زیاد، استفاده از اشک مصنوعی و ژل های نرم کننده سبب کاهش آنها شوید. اگر علائم شدید باشند پزشک درمان به وسیله کورتیکواستروئیدها مانند پردنیزون را پیشنهاد می کند تا بیرون زدگی کره چشم را کاهش دهد. ولیکن در بعضی افراد راهکار جراحی می باشد:

•    جراحی تصلب شرائین کره چشم:
در این جراحی پزشک شما استخوان بین کاسه چشم و سینوس ها را خارج کرده و یک فضای خالی ایجاد می کند .در صورتی که جراحی موفقت آمیز باشد سبب بهبود بینایی و تامین فضای کافی برای چشم می شود تا چشم ها به حالت نرمال خود برگردند. اما احتمال دارد عوارضی مانند به وجود آمدن دید دوتایی بعد از جراحی هم مشاهده شود.

•    جراحی ماهیچه چشم:
 گاهی زخم به وجود آمده در بافت ها ناشی ار بیماری چشمی گریوز سبب می شود یکی یا تعداد بیشتری از ماهیچه های چشم کوتاه شود که در نهایت چشم دچار بیرون زدگی و دید دوتایی می شود. جراحی ماهیچه های چشم می تواند سبب تصحیح دید دوتایی به وسیله قطع ماهیچه هایی که روی کره چشم اثر می گذارد شود و کره چشم به حالت قبل خود برگردد. هدف از این جراحی حذف دید دوتایی زمانی که مطالعه می کنید یا مستقیم نگاه می کنید است. در بعضی موارد شما به بیش از یک جراحی نیاز دارید تا به هدف خود برسید.

درمان های متعددی برای پرکاری تیروئید وجود دارد. بهترین روش برای شما به سن، وضعیت جسمی و وخامت حال شما بستگی دارد:

•    ید رادیو اکتیو: یک داروی خوراکی است. ید رادیو اکتیو توسط غده تیروئید شما جذب می شود و سبب منقبض شدن غده تیروئید و فروکش کردن علائم می شود که معمولاً 3 تا 6 ماه به طول می انجامد. زیرا این نوع درمان سبب می شود فعالیت تیروئید شما به طور قابل ملاحظه ای کم شود و شما سرانجام احتمالاً نیاز دارید که داروها را به صورت روزانه برای جایگزین کردن تیروکسین دریافت کنید.

•    داروهای ضد تیروئید: این داروها به تدریج علائم پرکاری تیروئید را به وسیله جلوگیری از تولید مقدار زیاد هورمون توسط غده تیروئید شما کاهش می دهند که شامل متی مازول و پروپیل تیواوراسیل می باشند. علائم بعد از 6 تا 12 هفته شروع به بهبود می کند، اما درمان به وسیله قرص های ضد تیروئید به طور معمول یک سال یا بیشتر به طول می انجامد. در بعضی افراد مشکل دائمی است و در بعضی افراد دوره های بهبود و بازگشت بیماری وجود دارد. هردو داروی ذکر شده آسیب های شدید کبدی خواهند داشت و گاهی سبب مرگ خواهند شد. از آنجا که پروپیل تیواوراسیل آسیب های جدی تری به کبد وارد می کند در کل تنها زمانی باید مصرف شود که متی مازول قابل تحمل نباشد.

•    بتابلوکرها: این داروها معمولاً جهت درمان فشارخون بالا استفاده می شوند و سبب کاهش سطح تیروئید شما نخواهند شد. اما می توانند سبب کاهش ضربان قلب سریع شوند و از تپش قلب جلوگری کنند. به همین علت پزشک شما این داروها را تا زمانی که سطح تیروئید شما به حد نرمال نرسیده تجویز می کند.

• متی مازول (Methimazole)‎
• پروپیل تیواوراسیل (Propylthiouracil(PTU))‎

زمانی که درمان را شروع می کنید علائم پرکاری تیروئید کاهش پیدا می کند و شما به مرور زمان احساس بهبود خواهید کرد. پیشنهادات زیر می تواند یاری دهنده شما باشد:

•    از پزشک در ارتباط با تکمیل و اصلاح برنامه غذایی خود سوال کنید. اگر شما وزن زیادی از دست داده اید یا ضعف در ماهیچه هایتان احساس می کنید بنابراین بهتر است کالری و پروتئین دریافتی خود را افزایش دهید. پزشکتان یا یک متخصص تغذیه می تواند در ارتباط با وعده های غذایی شما را راهنمایی کند. در خیلی موارد شما نیاز دارید که مکمل یاری را در برنامه غذایی خود تا زمانی که پرکاری تیروئیدتان کنترل نشده است ادامه دهید. درمان پرکاری تیروئید سرانجام می تواند منجر به اضافه وزن شود. این مهم است که یاد بگیرید چگونه مواد مغذی را به اندازه نیازتان دریافت کنید بدون اینکه کالری بیش از حد مصرف کنید. به علاوه مصرف مقادیر  مناسب سدیم و کلسیم یکی از موارد مهم قابل ملاحظه ی رژیمی برای افراد دچار پرکاری تیروئید است.

•    دریافت کافی کلسیم: از آنجا که پرکاری تیروئید منجر به نازک شدن استخوان ها می شود بسیار اهمیت دارد که کلسیم روزانه دریافتی تان کافی باشد تا از استئوپروز (پوکی استخوان) جلوگیری شود. مقادیر توصیه شده برای افراد کمتر از 50 سال 1000 میلی گرم کلسیم به صورت روزانه (چه ازطریق مکمل ها و چه از طریق مواد غذایی و یا هر دو مورد) و افراد بالای 50 سال 1200 میلی گرم به صورت روزانه است. از پزشک خود در ارتباط با مصرف ویتامین D همزمان با کلسیم راهنمایی بخواهید.

توصیه هایی برای بیماری گریوز

اگر به بیماری پوستی و یا چشمی گریوز مبتلا هستید پیشنهادات زیر سبب تسکین پوست و چشم شما می شود:

•    استفاده از کمپرس سرد بر روی چشم ها: رطوبت زیاد می تواند سبب تسکین درد شود.

•    استفاده از عینک آفتابی: اگر چشمانتان دچار بیرون زدگی است در مقابل اشعه های خورشید بسار آسیب پذیر و درمقابل نور آفتاب حساس می شود، استفاده از عینک آفتابی به شما کمک می کند تا در مقابل خورشید و باد از چشمانتان محافظت کنید.

•    استفاده از قطره های لیز کننده چشم: قطره های چشمی سبب کاهش خشکی و خراش چشم می شود.

•    سر خود را هنگام خواب بالاتر بگذارید: سر خود را بالاتر از حالت استراحت بگذارید تا جریان خون به سر شما کم شود و در نهایت سبب شود که فشارخون در چشمانتان کاهش یابد.

•    کرم های بدون نیاز به نسخه مرسوم را برای برای کاهش آماس پوست خود امتحان کنید: این کرم ها شامل هیدرو کورتیزون است که احتمالاً سبب کاهش قرمزی و آماس روی ساق و کف پا می شود. برای پیدا کردن این کرم ها با داروساز خود صحبت کنید.
 
 

یک رژیم غذایی مناسب می تواند در جهت حذف موادی که علایم بیماری پرکاری تیروئید را تشدید می کند گام بردارد و به بهبود علایم بیماری کمک شایانی نماید. یک مشکل عمده  در رژیم غذایی افراد مبتلا به پرکاری تیروئید کنترل میزان ید دریافتی است. در برخی موارد پزشکان معتقدند که حضور مقادیر بیش از حد ید می تواند در مواردی در ابتلا به پرکاری تیروئید موثر باشد و لذا کنترل میزان ید رژیم غذایی می تواند در تخفیف علایم بیماری کمک کند. یک راهکار برای کاهش میزان ید دریافتی کاهش میزان نمک دریافتی است. شما می بایست میزان ید دریافتی روزانه خود را کنترل کنید. برخی از مواد غذایی که محتوای ید آنها بالا است عبارتند از:

• غذاهای دریایی
• تخم مرغ
• محصولات لبنی
•  گیاهانی که در خاک های غنی از ید رشد می کنند
• نمک های دریایی و نمک های ید دار
• مولتی ویتامین هایی که حاوی ید هستند

•    پرکاری تیروئید می تواند سبب کاهش وزن آشکار و دشوار شدن افزایش وزن گردد، چرا که  متابولیسم بدن در این بیماری افزایش می یابد. افزودن کالری اضافی و غذاهای غنی از پروتئین به رژیم غذایی به جلوگیری از کاهش وزن شما کمک بسزایی خواهد نمود. گنجاندن گوشت قرمز، ماکیان و حبوبات در رژیم غذایی برای تأمین نیاز پروتئینی مبتلایان به پرکاری تیروئید توصیه می شود.

•    توصیه می شود افراد مبتلا به پرکاری تیروئید از یک رژیم غذایی غنی از غلات کامل، منابع پروتئینی عاری از چربی، میوه و سبزیجات پیروی کنند. مصرف مقادیر فراوان از سبزیجات و میوه جات تازه مفید است. همچنین با پزشک معالجتان در مورد مصرف مولتی ویتامین ها مشورت کنید. اطمینان کسب کنید که مقادیر فراوانی از غذاهای غنی از آنتی اکسیدانها از جمله سلنیوم را دریافت می کنید.

•    اطمینان حاصل کنید که ویتامین کافی را از طریق رژیم غذایی خود دریافت می کنید. منابع غذایی غنی از ویتامین ها را در رژیم غذایی خود بگنجانید. می توانید بدین منظور از رهنمودهای متخصص تغذیه مدد بگیرید. با توجه به افزایش نیاز به ویتامین ها، ممکن است استفاده از مولتی ویتامین ها همراه رژیم غذایی مفید واقع گردد. لذا در مورد مصرف مکمل های ویتامینی و مواد معدنی با پزشک معالج مشورت کنید.  

•    کلسیم کافی دریافت نمایید: همانطور که پیش تر گفتیم از آنجاکه پرکاری تیروئید منجر به نازک شدن استخوان ها می شود بسیار اهمیت دارد که کلسیم روزانه دریافتی تان کافی باشد تا از استئوپروز جلوگیری شود. مقادیر توصیه شده برای افراد کمتر از 50 سال 1000 میلی گرم کلسیم به صورت روزانه (چه ازطریق مکمل ها و چه از طریق مواد غذایی و یا هر دو مورد) و افراد بالای 50 سال 1200 میلی گرم به صورت روزانه است. در ارتباط با مصرف ویتامین D و کلسیم  با پزشک معالج خود مشورت کنید.

•    محدودیت فیبر غذایی در هنگام مصرف دارو: گفته می شود افراد مبتلا به پرکاری تیروئید مصرف فیبر غذایی را در هنگام دریافت داروهایشان کاهش دهند. مقادیر زیاد فیبر غذایی می تواند از جذب مناسب داروی هورمونهای تیروئیدی ممانعت به عمل آورد.

ارتباط پرکاری تیروئید با بیماری سلیاک

گفته می شود بیماری تیروئید می تواند زمینه ساز ابتلا به بیماری سلیاک گردد. سلیاک یک بیماری در هضم غذاست که توانایی جذب مطلوب مواد غذایی را محدود می کند. افراد مبتلا به بیماری سلیاک نمی توانند غذاهای حاوی گلوتن را مصرف کنند، گلوتن پروتئینی است که در منابع نشاسته ای یافت می شود. اگر بیماری پرکاری تیروئید شما با سلیاک مرتبط باشد محدود نمودن رژیم غذایی از  نظر مصرف محصولات گندم و جو می تواند تاثیر مفیدی داشته باشد.

به یاد داشته باشید پیروی از رژیم غذایی مناسب به تنهایی برای تخفیف و مدیریت این بیماری کفایت نمی کند و شما نیازمند مراقبت های بالینی دیگر از جمله درمان های هورمونی می باشید.

حمایت و پشتیبانی:

اگر پرکاری تیروئید شما تشخیص داده شد مهمترین امر انجام به موقع مراقبت های ضروری پزشکی است. بعد از اینکه شما و پزشکتان راه درمان را انتخاب کردید مواردی وجود دارد که شما را در طول درمان حمایت می کند و به شما کمک می کند تا از عهده ی این بیماری برآیید:

•    انجام فعالیت بدنی منظم: فعالیت بدنی در کل سبب می شود شما احساس بهتری داشته باشید و مقاومت و کشیدگی ماهیچه ها و سیستم قلبی و عروقی بهبود پیدا کند. ورزش های استقامتی برای افراد مبتلا به بیماری گریوز بسیار مهم است زیرا سبب حفظ چگالی استخوان ها می شود. فعالیت بدنی می تواند سبب کاهش اشتهای شما و افزایش سطح انرژیتان شود.

•    تکنیک های تمدد اعصاب را بیاموزید: تکنیک های تمدد اعصاب زیادی به شما کمک می کند تا دیدگاه مثبتی داشته باشید، به خصوص وقتی می خواهید بیماری را کنترل کنید. از آنجاکه ثابت شده که بیماری گریوز با استرس  در ارتباط است، بنابراین بیاموزید که آرام باشید تا سبب بهبود زندگی از لحاظ فیزیکی و روانی شود.