سرخجه

Rubella

سرخجه که سرخک آلمانی یا سرخک سه روزه نیز نامیده می شود، یک عفونت ویروسی مسری است که توسط بثورات قرمز رنگ شناخته می شود.

سرخجه همان سرخک نیست، اگرچه برخی ویژگی ها مانند بثورات قرمز رنگ در هر دو بیماری مشترک است. بااین حال، سرخجه توسط ویروسی متفاوت از سرخک ایجاد شده و شدت آن به اندازه سرخک نیست.

واکسن سرخک- اوریون- سرخجه (MMR)، معمولاً در ایالات متحده 2 بار قبل از اینکه کودکان وارد مدرسه شوند تزریق شده و در پیشگیری از سرخجه بسیار موثر است. به علت استفاده گسترده از واکسن، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری (CDC) اعلام کرده است که در ایالات متحده سرخجه ریشه کن شده است اما به والدین هشدار می دهد که به منظور جلوگیری از ظهور مجدد بیماری، از واکسیناسیون کودکان خود اطمینان حاصل نمایند.
 

علائم و نشانه های سرخجه اغلب خفیف بوده و به ویژه در کودکان به سختی مورد توجه قرار می گیرند. در صورت ظهور علائم، معمولاً این علائم 3-2 هفته پس از مواجهه با ویروس ظاهر می شوند.

 

این علائم به طور معمول 3-2 روز طول کشیده و ممکن است شامل موارد ذیل باشند:
•    تب خفیف (38.9 درجه سانتیگراد یا کمتر)
•    سردرد
•    گرفتگی یا آبریزش بینی
•    التهاب و قرمز شدن چشم ها
•    برزگ شدن غدد لنفاوی در پشت گردن و پشت گوش ها
•    بثورات کوچک و صورتی رنگ که در ابتدا در صورت ایجاد شده و به سرعت به تنه و سپس دست ها و پاها گسترش می یابد.
•    درد مفاصل، به خصوص در زنان جوان

 

 

علت بروز سرخجه ویروسی است که از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. این امر زمانی رخ می دهد که فرد مبتلا سرفه یا عطسه کند و یا به طور مستقیم در اثر تماس با ترشحات تنفسی فرد مبتلا (به عنوان مثال مخاط) ایجاد می شود. همچنین این بیماری می تواند از یک زن باردار و از طریق جریان خون به جنین منتقل شود. احتمال انتقال بیماری از یک شخص به شخص دیگر از 10 روز قبل از ظاهر شدن بثورات تا تقریباً 2-1 هفته پس از بهبود بثورات وجود دارد. شخص بیمار قبل از اینکه متوجه بیماری خود شود می تواند بیماری را به دیگران منتقل کند.

سرخجه در ایالات متحده نادر است زیرا اغلب کودکان در سنین پایین در برابر این بیماری واکسینه می شوند. بااین حال، اغلب موارد ابتلا به سرخجه در بزرگسالانی که خارج از این کشور متولد شده اند و واکسینه نشده اند، مشاهده می شود.

این بیماری هنوز در بسیاری از مناطق دنیا شایع است. اگر قصد سفر به سایر کشورها را دارید (به خصوص اگر باردار هستید) به شیوع سرخجه در این کشورها توجه کنید.
 


سرخجه یک عفونت خفیف است. اگر شما به سرخجه مبتلا شوید، به طور دائم در برابر آن مصون می شوید. برخی زنان مبتلا به سرخجه، آرتریت در انگشتان، مچ دست و زانو را تجربه می کنید که این مسئله تقریباً به مدت یکماه طول می کشد. در موارد نادر، سرخجه می تواند سبب بروز عفونت گوش میانی یا التهاب مغز (انسفالیت) شود.

بااین حال، اگر شما در زمان مواجهه با سرخجه باردار باشید، عواقب بیماری برای کودک متولد نشده شما ممکن است جدی باشد. سندرم سرخجه مادرزادی در 90 درصد شیرخواران متولد شده از مادرانی که در 11 هفته اول بارداری به سرخجه مبتلا شده اند، مشاهده می شود. این مسئله سبب بروز مشکلاتی می شود که عبارتند از:
•    اختلال رشد
•    آب مروارید
•    ناشنوایی
•    نقایص مادرزادی قلب
•    نقص در سایر اندام ها
•    عقب ماندگی ذهنی

 

بیشترین خطر برای جنین در طول سه ماهه اول بارداری وجود دارد اما مواجهه با ویروس سرخجه در سایر دوران های بارداری نیز خطرناک است.
 


بهتر است سوالاتی که از پزشک دارید را یادداشت کنید. احتمالاً پزشک نیز از شما سوالاتی خواهد پرسید. آماده شدن برای پاسخ به این سوالات می تواند در استفاده مطلوب از زمان ملاقات به شما کمک کند.

 

سوالاتی که پزشک ممکن است بپرسد عبارتند از:
•    آیا شما واکسن سرخجه دریافت کرده اید؟
•    چه مدت است که شما به علائمی مانند بثورات جلدی یا درد مفاصل مبتلا هستید؟
•    آیا شما با شخص مبتلا به سرخجه مواجهه شده اید؟
•    آیا شما در هفته های اخیر به سایر کشورها مسافرت کرده اید؟ چه کشورهایی؟
•    چه عواملی سبب بهبود علائم شما می شوند؟
•    چه عواملی سبب تشدید علائم شما می شوند؟
 


درصورتیکه تصور می کنید شما یا فرزندتان به سرخجه مبتلا شده اید یا اگر علائم بیماری را دارید، با پزشک تماس بگیرید.

اگر قصد بارداری دارید اطمینان حاصل کنید که واکسن MMR را دریافت کرده اید. اگر یک زن باردار به خصوص در سه ماهه اول بارداری در معرض ویروس سرخجه قرار گیرد، این ویروس می تواند سبب مرگ یا نقایص مادرزادی جدی در جنین در حال تکامل شود. سرخجه در دوران بارداری شایع ترین علت ناشنوایی مادرزادی است. بهترین راهکار این است که زنان قبل از باردار شدن در برابر سرخجه واکسینه شوند.

اگر باردار هستید، احتمالاً از نظر مصونیت در برابر سرخجه مورد غربالگری قرار می گیرید. اما اگر تاکنون واکسن دریافت نکرده اید و احتمال می دهید که در معرض ویروس سرخجه قرار گیرید، فوراً با پزشک تماس بگیرید.

یک آزمایش خون می تواند تائید کند که شما در حال حاضر در برابر سرخجه ایمن هستید.
 


روش های تشخیصی:

بثورات سرخجه می تواند مانند بسیاری از بثورات ویروسی دیگر به نظر برسد. بنابراین پزشک معمولاً به کمک تست های آزمایشگاهی ابتلا به بیماری سرخجه را تائید می کند. با استفاده از کشت ویروس یا یک آزمایش خون حضور انواع مختلف آنتی بادی های سرخجه در خون شما کشف می شود. این آنتی بادی ها نشان می دهند که آیا شما در گذشته یا اخیراً به سرخجه مبتلا شده اید و یا واکسن سرخجه دریافت کرده اید.

 

روش های درمانی:

علائم بیماری به قدری خفیف است که معمولاً نیازی به درمان وجود ندارد. با این حال، غالباً پزشکان جدا شدن بیمار از سایر افراد (به خصوص زنان باردار) را توصیه می کنند. اگر شما در زمان بارداری به سرخجه مبتلا شده اید با پزشک در مورد خطراتی که کودک شما را تهدید می کند، صحبت کنید. اگر شما مایل به ادامه بارداری هستید، ممکن است آنتی بادی هایی دریافت کنید که می توانند با عفونت مبارزه کنند. این امر می تواند علائم شما را کاهش دهد اما احتمال بروز سندرم سرخجه مادرزادی را در کودک شما از بین نمی برد.

حمایت از شیرخواران مبتلا به سندرم سرخجه مادرزادی با توجه به میزان مشکلات شیرخوار متفاوت است. کودکان مبتلا به عوارض متعدد ممکن است به درمان توسط یک تیم متخصص نیاز داشته باشند.

 

 

در موارد نادر، زمانی که یک کودک یا بزرگسال به سرخجه مبتلا می شود، اقدامات مراقبتی ساده مورد نیاز است که عبارتند از:


•    استراحت در بستر
•    دریافت استامینوفن جهت تسکین درد و تب
•    صحبت با دوستان، خانواده و همکاران (به خصوص زنان باردار) و مطلع کردن آنها در مورد ابتلای خود به بیماری سرخجه
•    اجتناب از تماس با افرادی که ضعف سیستم ایمنی دارند
•    مطلع کردن مدرسه یا مراقب کودک در مورد ابتلای کودک به سرخجه
 


واکسن سرخجه معمولاً به صورت واکسن سرخک- اوریون- سرخجه استفاده می شود که ایمن ترین و موثرترین شکل هر واکسن است. پزشکان توصیه می کنند که کودکان در سنین 15-12 ماهگی و سپس سنین 6-4 سالگی (قبل از ورود به مدرسه) واکسن MMR را دریافت کنند. دریافت واکسن به خصوص برای دختران به منظور پیشگیری از ابتلا به سرخجه در دوران بارداری حائز اهمیت است.

معمولاً کودکان به مدت 8-6 ماه پس از تولد در برابر سرخجه ایمن هستند زیرا ایمنی از مادر به آنها منتقل می شود.  اگر کودکی قبل از 12 ماهگی نیاز به حفاظت در برابر سرخجه داشته باشد (به عنوان مثال، برای برخی سفرهای خارجی)، می تواند واکسن را در 6 ماهگی دریافت کند. اما این کودکان باید در سنین توصیه شده توسط پزشکان نیز مجدداً واکسینه شوند.

 

آیا شما به واکسن MMR نیاز دارید
در برخی موارد شما به واکسن نیاز ندارید. این موارد عبارتند از:
•    دریافت دو دوز واکسن MMR بعد از 12 ماهگی یا دریافت یک دوز واکسن MMR و سپس دریافت یک دوز واکسن سرخجه
•    آزمایش خون نشان دهنده ایمنی شما در برابر سرخک، اوریون و سرخجه باشد.
•    مردانی که قبل از سال 1957 متولد شده اند
•    زنانی که قبل از سال 1957 متولد شده اند و قصد بارداری ندارند، واکسن سرخجه را دریافت کرده اید یا آزمایشات نشان دهنده ایمنی در برابر سرخجه است.

 

اگر شما شرایط فوق را ندارید باید واکسن دریافت کنید. سایر مواردی که شما نیاز به دریافت واکسن دارید عبارتند از:
•    یک زن غیرباردار که در سن باروری قرار دارد
•    حضور در مدرسه یا دانشگاه
•    اشتغال در بیمارستان، مراکز درمانی، مرکز مراقبت از کودکان یا مدرسه
•    برنامه ریزی به منظور سفر به خارج از کشور

 

در موارد ذیل واکسیناسیون توصیه نمی شود:
•    زنان باردار یا زنانی که طی 4 هفته آینده تصمیم به باردار شدن دارند.
•    افرادی که واکنش آلرژیک مرگبار نسبت به ژلاتین و آنتی بیوتیک نئومایسین دارند یا نسبت به دوز قبلی MMR واکنش آلرژیک نشان داده اند.

 

اگر به سرطان، اختلال خون یا سایر بیماری ها مبتلا هستید، یا دارویی استفاده می کنید که بر روی سیستم ایمنی شما تاثیر می گذارد، قبل از دریافت واکسن MMR با پزشک خود مشورت نمایید.

 

عوارض جانبی واکسن
اغلب افراد با دریافت واکسن هیچ عارضه ای را تجربه نمی کنند. تقریباً 15 درصد افراد طی 12-7 روز پس از واکسیناسیون تب و حدود 5 درصد افراد بثورات خفیف را تجربه خواهند کرد. برخی نوجوانان و زنان بزرگسال به طور موقت سفتی یا درد مفاصل را بعد از دریافت واکسن تجربه می کنند. کمتر از یک نفر در هر یک میلیون نفر ممکن است نسبت به واکسن واکنش آلرژیک شدید نشان دهد.

در سال های اخیر، به علت افزایش تعداد کودکان مبتلا به اوتیسم (علت این امر مشخص نیست)، نگرانی هایی در مورد احتمال ارتباط بین واکسن MMR و اوتیسم ایجاد شده است. با این حال، گزارشات زیادی از سوی آکادمی اطفال آمریکا، انستیتو پزشکی و مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) اعلام کرده اند که هیچ ارتباط ثابت شده ای بین واکسن MMR و اوتیسم وجود ندارد. علاوه براین، هیچ مزیتی برای جدا کردن این واکسن ها از یکدیگر وجود ندارد. به  گفته این سازمان ها اوتیسم اغلب بین سنین 30-18 ماهگی در کودکان نوپا تشخیص داده می شود که تقریباً در این سن کودکان برای اولین بار واکسن MMR را دریافت خواهند کرد. اما این همزمانی نباید با یک رابطه علت- معلولی اشتباه گرفته شود.
 


طراحی وب سایت و  میزبانی وب :  پیشرو سامانه آراد