علائم و نشانه های سندرم پارانئوپلاستیک سیستم عصبی معمولاً نسبتاً سریع پیشروی می کند و طی چند روز تا چند هفته مشخص می گردند. این علائم بسته به بخشی از بدن که آسیب دیده است متفاوت بوده و می تواند شامل موارد زیر گردد:
• سختی در راه رفتن
• سختی در حفظ تعادل
• از دست دادن هماهنگی عضلات
• از دست دادن خاصیت ارتجاعی عضلات و یا ضعیف شدن
• از دست دادن مهارت های حرکتی ظریف مثل برداشتن اشیاء
• نامفهوم شدن صحبت کردن
• از دست دادن حافظه و سایر اختلالات مربوط به تفکر و شناخت
• مشکلات بینایی
• اختلالات خواب
• تشنج
• اختلالات حسی
• حرکات غیرعادی و غیرارادی
انواع سندرم های پارانئوپلاستیک
برخی علائم این سندرم معمولاً به صورت الگو یا دسته ای رخ می دهد که به صورت یک سندرم قابل تشخیص دیده می شود. زمانی که این علائم با یک سرطان همزمان رخ می دهند، به عنوان سندرم های پارانئوپلاستیک مطرح می گردد.
گاهی، اختلالات عصبی بسیار مشابه می تواند ناشی از بیماری سیستم ایمنی غیرمرتبط با سرطان باشد. بنابراین، اختلالات عصبی تنها زمانی به عنوان سندرم های پارانئوپلاستیک تشخیص داده می شوند که رابطه احتمالی یا قطعی با سرطان داشته باشند.
سندرم های پارانئوپلاستیک سیستم عصبی شایع عبارتند از:
• دژنراسیون مخچه. این نوع، از دست دادن سلول های عصبی در ناحیه ای از مغز است که عملکردهای ماهیچه ای و تعادل را بر عهده دارد. علائم و نشانه های آن می تواند شامل اختلال یا عدم تعادل در راه رفتن، از دست دادن هماهنگی ماهیچه های دست و پاها، ناتوانی در حفظ وضعیت، گیجی، تهوع، حرکات غیرارادی چشم، دوبینی، سختی در صحبت کردن یا سختی در بلع باشد.
• انسفالیت لیمبیک. این نوع، التهابی است که بر ناحیه ای از مغز به نام سیستم لیمبیک اثر می گذارد که کنترل عواطف، رفتارها و عملکردهای خاصی از حافظه را بر عهده دارد. افرادی که دچار این اختلال هستند، دچار تغییرات شخصیتی یا اختلالات روحی، از دست دادن حافظه، تشنج، توهم و یا اختلالات خواب می شوند.
• انسفالومیلیت. این سندرم به نوعی از التهاب مغز و طناب نخاعی اشاره دارد. می تواند علائم و نشانه های وسیع و مختلفی داشته باشد که به ناحیه تحت تأثیر قرار گرفته بستگی دارد.
• اُپسوکلونوس-میوکلونوس. این سندرم ناشی از اختلال عملکرد مخچه یا ارتباطات آن است. این سندرم می تواند منجر به حرکات سریع و نامنظم چشم (اُپسوکلونوس) و پرش های غیرارادی و آشفته عضلات دست ها و بالا تنه (میوکلونوس) شود.
• سندرم انسان سنگی. در گذشته به این سندرم، مرد سنگی گفته می شد. این سندرم با سفتی و خشکی شدید و پیشرونده مشخص می گردد که عمدتاً بر کمر و پاها اثر می گذارد. همچنین ممکن است سبب اسپاسم های عضلانی دردناک نیز بشود.
• میلوپاتی. این واژه به سندرم آسیب های محدود به طناب نخاعی اشاره دارد. گاهی به آن میلیت عرضی نیز گفته می شود. بسته به میزان آسیب نخاع، ممکن است تغییراتی در عملکرد مثانه و روده دیده شود و ضعف شدید و بی حسی تا بخش های بالایی بدن گسترش یابد. اگر سطح آسیب گردن را هم در برگیرد، ممکن است ناتوانی شدیدی ایجاد شود که بر دست و پاها نیز اثر بگذارد.
• سندرم میاستنی لمبرت – ایتون. این سندرم از قطع ارتباط بین عصب و عضله ناشی می شود. علائم و نشانه های آن عبارتست از: ضعف عضلانی، خستگی، سختی در بلع، سختی در تکلم، حرکات نامنظم چشم و دوبینی. مشکلات سیستم اعصاب خودمختار می تواند شامل خشکی دهان، عقیمی و عدم تعریق نیز شود. زمانی که سندرم میاستنی لمبرت – ایتون به صورت سندرم پارانئوپلاستیک بروز می یابد، معمولاً با سرطان ریه همراه است.
• میاستنی گراویس. میاستنی گراویس معمولاً با قطع ارتباط بین عصب و عضله همراه است که با ضعیف شدن و خستگی سریع عضلات مربوط به حرکات ارادی مثل عضلات صورت، چشم ها، دست و پاها مشخص می شود. ممکن است عضلات درگیر در جویدن، بلع، تکلم و تنفس نیز تحت تأثیر قرار بگیرند. زمانی که میاستنی گراویس به صورت سندرم پارانئوپلاستیک بروز می یابد، معمولاً با سرطان تیموس (تیموما) مرتبط است.
• نورومیوتونی. به عنوان سندرم اسحاق و بیش تحریکی اعصاب محیطی نیز شناخته می شود. نورومیوتونی با ایمپالس های غیرطبیعی سلول های عصبی خارج از مغز و طناب نخاعی (اعصاب محیطی) مشخص می گردد که حرکت عضلات را کنترل می کنند. این ایمپالس ها می تواند سبب تکان های شدید و موج مانند در عضلات شود که مانند دسته ای از کرم ها به نظر می رسد و منجر به سفتی پیشرونده، کرامپ های عضلانی، آهسته شدن حرکات و اختلالات ماهیچه ای می شود.
• نوروپاتی محیطی. این بیماری به الگویی از آسیب هایی اشاره دارد که اعصاب مسئول انتقال پیام از مغز یا طناب نخاعی به سایر اعضای بدن را تحت تأثیر قرار می دهد. زمانی که آسیب ها تنها اعصاب حسی سیستم اعصاب محیطی را درگیر کند، فرد در تمام نقاط بدن درد داشته و حواس وی دچار اختلال می شود.
• دیس اُتونومی. به محدوده وسیعی از علائم و نشانه ها اشاره دارد که از آسیب اعصاب تنظیم کننده عملکردهای غیرارادی بدن (سیستم اعصاب خودمختار) از جمله ضربان قلب، فشار خون، تعریق و عملکرد روده و مثانه ناشی می شود. زمانیکه این بخش از اعصاب تحت تأثیر قرار می گیرد، عمده علائم مربوط به افت فشارخون، تهوع، نفخ و کاهش وزن است.