روش های تشخیصی:
پزشکتان زمانی تشخیص کولیت اولسراتیو می دهد که سایر احتمالات (شامل بیماری کرون، کولیت ایسکمی، عفونت، سندرم روده تحریک پذیر، سرطان کولون، دیورتیکولیت) را رد کرده باشد.
برای اطمینان از نوع تشخیص ممکن است انجام یک یا دو آزمایش از آزمایش های زیر لازم باشد:
پزشک معالج ممکن است آزمایش خون را برای تشخیص عفونت یا کم خونی تجویز کند. آزمایش هایی برای تشخیص وجود آنتی بادی های خاص می تواند به تشخیص نوع بیماری روده کمک کند. اما این آزمایشها سبب تشخیص قطعی نخواهند شد .
وجود گلبول های سفید در مدفوع نشان دهنده وجود بیماری التهابی و احتمالاً کولیت اولسراتیو است. همچنین یک نمونه مدفوع به رد احتمال ابتلاء به بیماری های با منشا باکتریایی و ویروسی و انگلی کمک می کند. بعلاوه پزشک شما می تواند عفونت روده را که احتمال وجود آن در مبتلایان به کولیت اولسراتیو زیاد است ، چک کند.
این آزمایش به پزشک این امکان را می دهد که تمام روده را بوسیله یک لوله باریک و انعطاف پذیر مجهز به دوربین ببیند. در طول انجام این آزمایش پزشک ممکن است نمونه ای کوچک از بافت روده را بردارد (بیوپسی). گاهی اوقات دسترسی به یک نمونه بافت می تواند به تشخیص بالینی کمک کند.
- سیگموئیدسکوپی انعطاف پذیر:
در این تست پزشک از یک لوله انعطاف پذیر و باریک برای بررسی سیگموئید (آخرین بخش کولون) استفاده می کند. این تست ممکن است امکان بررسی مشکلات موجود در قسمت های بالایی روده را ایجاد نکند.
این تست تشخیصی به پزشک اجازه می دهد تمام روده بزرگ را بوسیله اشعه X ارزیابی کند. باریم یک رنگ متمایز است که بوسیله تنقیه داخل روده قرار می گیرد گاهاً هوا نیز اضافه می شود. لایه ای از باریم داخل رکتوم را می پوشاند و تصویر سیاه رنگی از رکتوم ، کولون و بخشی از روده کوچک تشکیل می دهد. این آزمایش معمولاً زمانی انجام می شود که کولونوسکوپی قابل اجرا نباشد.
ممکن است یک تصویر اشعه ایکس از ناحیه شکم شما برای رد احتمال ابتلاء به مگاکولون سمی یا وجود سوراخ در روده انجام شود.
اگر پزشک در مورد ابتلاء به کولیت اولسراتیو یا التهاب روده کوچک (که می تواند نشانه بیماری کرون می باشد) شک داشته باشد سی تی اسکن از شکم یا لگن ممکن است انجام شود.
روش های درمانی:
جراحی:
اگر اصلاح رژیم غذایی و شیوه زندگی و دارو درمانی و سایر درمان ها علائم بیماری را کاهش ندهند، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد کند. جراحی معمولاً می تواند سبب بهبود کولیت اولسراتیو شود. اما معمولاً به معنی حذف کل کولون و مقعد می باشد (پروکتوکولکتومی). در گذشته بعد از این جراحی به منظور جمع آوری مدفوعتان می بایست کیسه کوچکی روی شکمتان متصل می گردید (ایلئوستومی). ولی امروزه یک روش جدید به نام ایلئوآنال آناستوموز نیاز به کیسه روی شکم را از بین برده است و به جای آن جراح یک کیسه را در انتهای روده کوچکتان ایجاد می کند که این کیسه مستقیماً به سوراخ مقعد شما متصل می گردد و این روش به شما کمک می کند که دفع خود رابه شیوه طبیعی تری انجام دهید. در هر حال ممکن است تعداد دفعات اجابت مزاجتان که نرم و قدری آبکی است بیشتر گردد چرا که دیگر کولون را که مکان اصلی جذب آب است را ندارید.