نمونه های جمع آوری شده برای تست خون، ادرار، مایعات و بافت ها در آزمایشگاه از نظرسرطان مورد بررسی قرارمی گیرند. نمونه ها ممکن است سلولهای سرطانی، پروتئین ها وسایر موادی را که در نتیجه سرطان ایجاد می شوند را نشان دهند. تست های خون و ادرار به پزشک کمک می کنند که متوجه شود عملکرد  اعضای بدن شما چگونه است و آیا تحت تاثیر سرطان قرار گرفته اند یا خیر.

نمونه هایی از آزمایش خون و ادرار که برای تشخیص سرطان استفاده می شوند به شرح زیر است:

شمارش کامل سلول های خون (CBC):

این آزمایش خون رایج, تعداد انواع مختلف سلولهای خون موجود درنمونه خون شما را اندازه گیری می کند. اگرمقدار سلولهای موجود خیلی زیاد یا خیلی کم و یا غیرعادی باشد ممکن است سرطان خون دراین آزمایش نمایان شود که نمونه برداری به تشخیص درست  کمک می کند.

سیتولوژی ادرار (سلول شناسی ادرار):

 این آزمایش با استفاده از بررسی نمونه ادرار در زیر میکروسکوپ، سلولهای سرطانی را نشان میدهد که ممکن است مربوط  به مثانه ، کلیه یا رحم باشد.       

آزمایش پروتئین خون:

آزمایشی است که انواع مختلف پروتئین های خون (الکتروفورز) را نشان می دهد و به تشخیص پروتئین های خاص سیستم ایمنی (ایمونوگلوبین ها) غیرطبیعی که گاهی اوقات در افراد مبتلا به مالتیپل میلوما افزایش می یابد کمک می کند. سایر آزمایشات مثل نمونه برداری از مغز استخوان برای اطمینان از تشخیص به کار می روند.

آزمایش نشانگر تومور:

نشانگرهای تومور مواد شیمیایی هستند که توسط سلولهای تومور ساخته شده و در خون ظاهر می شوند ولی این نشانگرها می توانند توسط  سلولهای عادی بدن نیز تولید شوند و در موارد غیرسرطانی نیز افزایش یابند.

هنوز بهترین روش استفاده از نشانگرهای تومور در تشخیص سرطان تعیین نشده است و استفاده از این تست بحث برانگیز است. نمونه هایی از نشانگرهای تومورعبارتند از: آنتی ژن اختصاصی پروستات (PSA) برای سرطان پروستات، آنتی ژن سرطانی 125 (CA 125)، کلسیتونین برای سرطان تیروئید مدولار، آلفا فتو پروتئین (AFP) برای سرطان کبد و گنادوتروپین جفتی انسان (HCG) برای تومور سلول های جرم (تخم)، سرطان بیضه و تخمدان.

نتیجه آزمایش باید به دقت بررسی شود زیرا چندین عامل می توانند روی نتایج آزمایش اثر بگذارند، مثل تغییراتی که دربدن اتفاق می افتد یا  خوراکی هایی که صرف می شود. همچنین فراموش نکنید که گاهی اوقات شرایطی غیر از سرطان هم می توانند باعث غیرطبیعی بودن نتایج باشند یا اینکه در شرایطی با وجود طبیعی بودن آزمایش سرطان وجود داشته باشد. پزشک نتایج آزمایش را با مقادیر استاندارد یا با آزمایشات قبلی مقایسه می کند.

مراحل بعدی:

با اینکه تست خون و ادرار می تواند پزشک را برای تشخیص راهنمایی کند اما سایر آزمایشان نیز برای تشخیص لازم هستند. برای اکثر موراد سرطان، بیوپسی (نمونه برداری از سلول های مشکوک) برای تشخیص قطعی لازم است.

در بعضی موارد نشانگرهای تومور در مدت زمان مشخص کنترل و پیگیری می شوند. ممکن است پزشک آزمایشات دیگری را برای پیگیری در ماه های بعد برنامه ریزی کند. نشانگر های تومور معمولاً بعد از تشخیص سرطان مفید هستند. پزشک از آنها برای تشخیص اینکه آیا سرطان به درمان پاسخ داده یا گسترش بیشتری یافته است استفاده می کند.

در مورد نتایج آزمایشات خود با پزشک صحبت کنید و در مورد آنچه این نتایج در مورد سلامتی شما بازگو می کنند و مراحل بعدی سوال نمایید.