حملات ترس

Panic attacks

حملات ترس یا وحشت دوره های ناگهانی ترس شدید است که سبب واکنش های شدید جسمی می شود، در حالیکه هیچ علت واضح یا خطر واقعی وجود ندارد. حمله ترس می تواند بسیار ترسناک باشد. زمانی که این حمله رخ می دهد، فرد کنترل خود را از دست داده و ممکن است دچار حمله قلبی یا حتی مرگ شود.

بسیاری از افراد در کل دوره زندگی تنها 2-1 حمله ترس دارند و سپس با اتمام موقعیت استرس زا، مشکل برطرف می شود. اما اگر بیمار حمله های ترس غیرقابل پیش بینی و عود کننده باشد و زمان زیاد و حمله های ترس پایداری داشته باشد، می گوئیم فرد مبتلا به اختلال وحشت شده است.

در گذشته حمله وحشت به صورت استرس یا حالت عصبی بیان می شد، اما امروزه به عنوان یک بیماری در نظر گرفته می شود. اگرچه حمله وحشت می تواند بر کیفیت زندگی اثرگذار باشد اما درمان آن بسیار مؤثر است.
 

حمله وحشت معمولاً ناگهانی و بدون اخطار شروع می شود. این حمله در هر زمانی مثلاً در زمان رانندگی، در هنگام خرید، خواب یا در وسط یک جلسه کاری می تواند رخ دهد. حملات وحشت گستردگی بسیاری دارد، اما علائم آن معمولاً حدود 10 دقیقه بطول می انجامد. ممکن است پس از فروکش کردن حمله وحشت، فرد احساس خستگی و فرسودگی کند.

 

معمولاً حمله وحشت چند تا از علائم زیر را موجب می شود:
•    احساس خطر
•    ترس از مرگ یا از دست دادن کنترل
•    افزایش ضربان قلب
•    تعریق
•    رعشه
•    تنگی نفس
•    افزایش تعداد تنفس
•    لرز
•    گرگرفتگی
•    تهوع
•    کرامپ های شکمی
•    درد قفسه سینه
•    سردرد
•    سرگیجه
•    غش کردن
•    احساس خفگی در گلو
•    مشکل در بلع

 

یکی از بدترین جنبه های حمله وحشت، ترس شدید از این است یک حمله دیگر به شما دست دهد. ممکن است آنقدر از بروز حمله وحشت هراس داشته باشید که از هر موقعیت مشکوکی خودداری نمایید. حتی ممکن است بخاطر احساس ناامنی در خروج از منزل به تنهایی احساس ناتوانی کنید (برون هراسی).

 

 

مشخص نشده است که علت حمله وحشت یا اختلال ترس چیست، اما این فاکتورها می توانند در این اختلال نقش داشته باشند:
•    ژنتیک
•    استرس های شدید
•    مزاج ها و خلق و خوهایی که به استرس حساس ترند
•    تغییرات عمده در نحوه عملکرد بخش های مختلف مغز

 

برخی تحقیقات نشان داده است که پاسخ طبیعی جنگ و گریز در بدن نسبت به خطر در این اختلال نقش دارد. برای مثال، اگر یک خرس وحشی به سمت شما حمله کند، بدن شما به شدت و سرعت واکنش نشان می دهد. ضربان قلب و تنفس شما افزایش می یابد تا بدن برای این موقعیت خطرناک آمادگی پیدا کند. بسیاری از واکنش های مشابه در حمله وحشت نیز رخ می دهد. اما اینکه چرا حمله ترس بدون هیچ علت مشخص و خطر واضحی رخ می دهد مشخص نیست.
 


علائم اختلال وحشت معمولاً در اواخر دوران نوجوانی یا اوایل جوانی آغاز شده و بیشتر بر زنان اثر می گذارد.

 

فاکتورهایی که می تواند خطر حملات ترس را افزایش دهد، عبارتند از:
•    سابقه خانوادگی حملات ترس
•    استرس های شدید
•    تغییرات شدید در زندگی مثل اضافه شدن یک عضو به خانواده
•    سابقه تجاوز جنسی یا فیزیکی در کودکی
•    سابقه حوادث تروماتیک مثل تصادف یا حمله جنسی
 


اگر حملات ترس یا اختلالات وحشت تحت درمان قرار نگیرند، می تواند منجر به عوارض شدیدی گردد که تقریباً بر تمام جنبه های زندگی اثر می گذارد. همچنین ممکن است از بروز حملات ترس مجدد هراس داشته باشید که این امر سبب می گردد شما در یک وضعیت ترس پایدار باقی مانده و مابقی عمر خود را تباه کنید.

 

عوارضی که حملات ترس می تواند منجر به آن شود یا با آن ارتباط داشته باشد، عبارتند از:
•    ایجاد فوبیای خاص مثل ترس از رانندگی یا ترک منزل
•    دوری از موقعیت های اجتماعی
•    مشکلات درسی و کاری
•    افسردگی
•    افزایش خطر خودکشی یا فکر آن
•    سوءمصرف الکل یا مواد مخدر
•    مشکلات مالی
 


اگر علائم و نشانه های حملات ترس را داشته باشید، باید به پزشک عمومی مراجعه نمایید. پس از ارزیابی های اولیه ممکن است پزشک شما را به یک روانشناس یا روانپزشک جهت درمان ارجاع دهد. در اینجا اطلاعاتی برای کمک به آمادگی برای جلسه ملاقات و آنچه می توانید از پزشک انتظار داشته باشید، بیان می شود.

 

آنچه می توانید از قبل انجام دهید
•    لیستی از علائم خود تهیه کنید. شامل زمانی که برای اولین بار حمله ترس در شما رخ داده و علائم چگونه بوده است.
•    اطلاعات شخصی و کلیدی را یادداشت نمایید. شامل وقایع تروماتیک در گذشته و هرگونه استرس عمده که پیش از اولین حمله ترس رخ داده است.
•    اطلاعات پزشکی خود را یادداشت نمایید. شامل مشکلات جسمی و روانی و داروهای مصرفی.
•    از یکی از اعضای قابل اعتماد خانواده یا دوستان خود بخواهید شما را همراهی کنند. برای حمایت های ممکن و بیاد آوری مطالب بیان شده در جلسه.
•    تمام سؤالاتی را که می خواهید از پزشک بپرسید را یادداشت نمایید.

 

سؤالاتی را که باید در اولین جلسه ملاقات از پزشک بپرسید
•    به نظر شما عامل ایجاد علائم من چیست؟
•    آیا ممکن است که مشکل یا بیماری خاصی سبب این علائم شده باشد؟
•    آیا نیاز به انجام تست تشخیصی خاصی هست؟
•    آیا لازم است به روانپزشک مراجعه کنم؟
•    آیا راهی برای مدیریت علائم من وجود دارد؟

 

سؤالاتی که باید در زمان ارجاع به یک متخصص روانپزشک بپرسید
•    آیا من مبتلا به اختلال وحشت یا حمله ترس شده ام؟
•    چه رویکرد درمانی را پیشنهاد می کنید؟
•    اگر درمانی را پیشنهاد می کنید، چه مدت لازم است تحت درمان باشم؟
•    آیا درمان های گروهی می تواند برای من مفید باشد؟
•    اگر داروی خاصی را پیشنهاد می کنید، عوارض جانبی آنها کدامند؟
•    برای چه مدتی باید تحت دارو درمانی قرار بگیرم؟
•    چگونه علائم من برای بررسی اثر درمان پایش می شود؟
•    برای کاهش خطر عود حملات ترس باید چکارهایی انجام دهم؟
•    آیا اقداماتی برای خود مراقبتی جهت کمک به مدیریت شرایط من وجود دارد؟
•    آیا بروشور یا برگه دیگری وجود دارد که برای مطالعه با خود ببرم؟
•    چه وب سایت هایی را پیشنهاد می کنید؟

 

برای پرسیدن سؤالاتی که در حین جلسه برای شما پیش می آید، تردید نکنید.

 

آنچه می توانید از پزشک خود انتظار داشته باشید
ممکن است پزشک یا روانپزشک چنین سؤالاتی از شما بپرسند:
•    علائم شما چیست و چه زمانی برای اولین بار بروز کرد؟
•    چند وقت یکبار دچار این علائم می شوید و هر کدام چه مدتی بطول می انجامد؟
•    آیا عامل خاصی برای تحریک حملات وجود دارد؟
•    چند وقت یکبار بروز یک حمله وحشت دیگر را تجربه می کنید؟
•    تأثیر علائم بیماری بر زندگی، مثل روابط درسی، کاری و شخصی شما چگونه بوده است؟
•    آیا استرس زیاد یا حادثه تروماتیک خاصی پیش از حمله ترس برای شما رخ داده است؟
•    آیا در طول زندگی خود دچار تروما از جمله سوءاستفاده جنسی یا فیزیکی شده اید؟
•    کودکی خود را چگونه توصیف می کنید؟ شامل روابط خود با والدین تان؟
•    آیا در اقوام نزدیک خود کسی با مشکلات روانی، حملات وحشت یا اختلال ترس تشخیص داده شده است؟
•    آیا بیماری خاص دیگری هم دارید؟
•    آیا از کافئین، الکل و داروهای روان گردان استفاده می کنید؟
•    آیا ورزش می کنید؟
 


اگر هرگونه علائم حمله ترس دارید، خیلی سریع به دنبال کمک های پزشکی باشید. مدیریت حمله وحشت به تنهایی مشکل است و بدون درمان می تواند تشدید شود. از آنجاییکه علائم حمله وحشت می تواند مشکلات دیگری از جمله حمله قلبی را هم به دنبال داشته باشد، ارزیابی سلامت شما در صورتی که از علت بروز علائم اطمینان ندارید، اهمیت بسزایی دارد.


روش های تشخیصی:

برای کمک به تشخیص علائم، لازم است چند نوع تست و آزمایش انجام دهید. پزشک یا سایر اعضای تیم سلامت می تواند تعیین کند آیا شما حمله وحشت یا اختلال ترس و یا بیماری دیگری مثل مشکلات قلبی یا تیروئیدی دارید که سبب بروز علائم مشابه ترس می شود. بدین منظور:


•    معاینات جسمی کاملی انجام می شود.


•    تست های خونی برای بررسی مشکلات تیروئیدی و سایر بیماری ها، بررسی مشکلات قلبی با استفاده از الکتروکاردیوگرام برای کمک به تعیین چگونگی عملکرد قلب انجام می شود.


•    ارزیابی توسط پزشک یا مراقب سلامت برای صحبت درباره علائم، موقعیت های استرس زا، ترس ها و مشکل در روابط و سایر مسائلی که بر زندگی شما اثر می گذارد، انجام می شود.

 

ممکن است از شما خواسته شود پرسشنامه خود ارزیابی روانی را تکمیل بفرمائید. همچنین ممکن است درباره مصرف الکل یا سوء مصرف سایر مواد از شما سؤال شود.

 

معیارهای تشخیصی برای اختلال وحشت

الزاماً هر شخصی که دچار حملات وحشت می شود، اختلال وحشت ندارد. برای تشخیص این اختلال باید فرد معیارهای منتشر شده توسط انجمن روانپزشکان آمریکا به نام معیارهای تشخیصی و دستورالعمل اختلالات روانی (DSM) را داشته باشد که عبارتست از:


•    حملات ترس مکرر و غیرمنتظره


•    حداقل یکبار حمله ترس یا هراس به فاصله یک ماهه یا بیشتر از بروز حمله دیگر باشد، یا ترس همیشگی از بروز عوارض حملات وجود داشته باشد مثل از دست دادن کنترل، حمله قلبی یا دیوانگی یا تغییرات واضح در رفتار مثل دوری از موقعیت هایی که فکر می کنید بروز حمله وحشت را تحریک می کند.


•    حمله وحشت شما ناشی از سوء مصرف مواد، بیماری های دیگر یا مشکلات روانی دیگر مثل فوبیای اجتماعی یا اختلال وسواس اجباری نباشد.


برای برخی افراد، اختلال ترس می تواند شامل برون هراسی شود که فرد از حضور در مکان ها یا موقعیت هایی که سبب اضطراب می شود پرهیز کند چون می ترسد در زمان بروز حمله وحشت توانایی فرار یا دریافت کمک را نداشته باشد. اگر حملات وحشت دارید اما اختلال وحشت برای شما تشخیص داده نشده است، می توانید درمان شوید. اگر حملات وحشت درمان نشود، علائم تشدید شده و می تواند سبب اختلالات وحشت یا فوبیا شود.

 

روش های درمانی:

هدف از درمان از بین بردن و ریشه کنی علائم حملات وحشت است. با درمان مؤثر بیشتر افراد در نهایت توانایی از سرگیری فعالیت های روزانه خود را دارند. گزینه اصلی درمان برای حملات وحشت روان درمانی و دارو درمانی است. هر دو درمان مؤثر هستند. احتمالاً پزشک یک یا دو نوع درمان را بسته به ترجیحات شما، سابقه بیماری، شدت اختلال و اینکه آیا درمان با آموزش های ویژه در اختلالات وحشت در حوزه شما وجود دارد یا خیر، توصیه کند.

 

روان درمانی

روان درمانی که رفتار درمانی نیز نامیده می شود، یک گزینه درمانی برای اختلالات وحشت یا حملات ترس است. روان درمانی می تواند به شما کمک کند که حملات وحشت را فهمیده و یاد بگیرید چگونه با آنها مقابله کنید.

رفتار درمانی شناختی می تواند به شما کمک کند برحسب تجربه یاد بگیرید که علائم وحشت خطرناک نیست. طی دوره درمان، پزشک به تدریج به شما کمک می کند علائم حمله وحشت را در حالت ایمن انجام دهید. زمانی که دیگر احساسات جسمی وحشت بنظر خطرناک نمی رسند، حمله ها شروع به کاهش می کنند. درمان موفق می تواند به شما در غلبه بر ترس از موقعیت هایی که در گذشته از آنها به خاطر حملات وحشت دوری می کردید، کمک کند.

ممکن است پزشک، جلسات هفتگی روان درمانی را پیشنهاد کند. به تدریج و پس از چند هفته متوجه بهبودی علائم اختلال وحشت می شوید و پس از چند ماه معمولاً علائم به شدت کاهش یافته و یا از بین می روند. همانطور که علائم شما رو به بهبودی است، شما و پزشک برنامه ای برای کاهش درمان خواهید داشت. شما می توانید با برنامه ریزی ویزیت های تثبیت که به صورت دوره ای برگزار می شود موافقت نمایید تا به شما اطمینان داده شود که حملات ترس تحت کنترل قرار دارند.

 

 

داروها می توانند به کاهش علائم مرتبط با حملات وحشت و نیز افسردگی کمک کنند. چندین نوع از داروهایی که در مدیریت علائم حملات وحشت مؤثر هستند، عبارتند از:


•    مهار کننده های انتخابی برداشت سروتونین (SSRIs). معمولاً ایمن بوده و خطر عوارض جانبی جدی آنها کم است. این داروهای ضد افسردگی معمولاً به عنوان اولین گزینه درمان دارویی برای حملات ترس توصیه می شوند. این دسته از داروها برای درمانی اختلالات وحشت توسط سازمان غذا و دارو (FDA) تأیید شده است که عبارتند از: فلوکستین، پاروکستین و سرترالین.


•    مهارکننده های برداشت سروتونین و نوراپی نفرین (SNRIs). این داروها دسته دیگری از ضد افسردگی ها هستند. داروی ونلافاکسین هیدروکلراید از این گروه برای درمان اختلالات وحشت دارای تأییدیه از FDA می باشد.


•    بنزودیازپین. این داروهای خواب آور متعلق به گروهی از داروها هستند که سرکوب کننده های سیستم اعصاب مرکزی نامیده می شوند. بنزودیازپین ها می توانند وابستگی دارویی را به دنبال داشته باشند، به ویژه اگر برای مدت طولانی و یا در دوزهای بالا مصرف شوند. بنزودیازپین هایی که برای اختلالات وحشت توسط FDA تأیید شده اند، عبارتند از: آلپرازولام، کلونازپام و لورازپام.

 

اگر یک دارو برای شما مؤثر نباشد، پزشک داروی دیگری را برای شما تجویز خواهد کرد یا از ترکیبی از داروها استفاده می کند تا اثربخشی آنها را افزایش دهد. بخاطر داشته باشید که این امر ممکن است چندین هفته پس از شروع اولین دارو، بطول بیانجامد تا بهبودی علائم شما پایش شود. تمام داروها عوارض جانبی دارند و برخی از آنها ممکن است در شرایط خاصی مثل بارداری تجویز نشوند. درباره عوارض جانبی و خطرات داروها با پزشک خود مشورت نمایید.

 

 


داروهای مرتبط

زمانیکه حملات وحشت و اختلالات ترس با درمان خاصی بهبود می یابد، شما می توانید علائم بیماری را به تنهایی کنترل و مدیریت نمایید. برخی از اقدامات سبک زندگی و خود مراقبتی عبارتند از:


•    از برنامه درمانی خود پیروی نمایید. مواجه شدن با ترس ها می تواند مشکل باشد، اما درمان می تواند به به شما کمک کند که احساس نکنید در خانه خودتان گروگان گرفته شده اید.


•    به یک گروه حمایتی بپیوندید. پیوستن به یک گروه حمایتی از افرادی که دچار حملات وحشت یا اختلالات اضطرابی هستند می تواند به شما در برقراری ارتباط با سایر افرادی که مشکلات مشابهی دارند، کمک کند.


•    از مصرف الکل، کافئین و داروهای غیرمجار بپرهیزید. تمام این موارد می توانند حملات وحشت را تحریک کرده یا تشدید کنند.


•    مدیریت استرس و تکنیک های آرام سازی را تمرین کنید. برای مثال، یوگا، تنفس عمیق و آرام سازی عضلات (فشردن یک عضله در یک زمان و سپس شل کردن تمام عضلات بدن) می تواند کمک کننده باشد.


•    فعالیت فیزیکی داشته باشید. فعالیت های هوازی می تواند اثرات مطلوبی در خلق و خو داشته باشد.


•    خواب کافی داشته باشید. خواب کافی داشته باشید تا احساس کسالت در روز نداشته باشید.
 


درمان های جایگزین:

محققین دریافته اند که تعدادی از درمان های طبیعی می تواند برای اختلالات اضطرابی شامل اختلالات وحشت بکار گرفته شوند. مطالعات کوچکی طی ده سال نشان داده اند که مکمل های تغذیه ای بنام اینوزیتول می تواند بر عمل سروتونین اثر بگذارد و تکرر و شدت حملات وحشت را کاهش دهد. با این حال، تحقیقات بیشتری نیاز است.

پیش از اقدام به درمان های طبیعی با پزشک خود مشورت نمایید. این محصولات می توانند عوارض جانبی خاصی داشته و با سایر داروها تداخل کنند. برای تعیین ایمنی دارو از پزشک کمک بخواهید.


هیچ راه مطمئنی برای پیشگیری از اختلال ترس یا حملات وحشت وجود ندارد. با این حال، این توصیه ها می تواند کمک کننده باشد:


•    هر چه سریع تر برای حملات وحشت تحت درمان قرار بگیرید تا شرایط شما تشدید نشده یا تکرر آن ها بیشتر نشود.


•    از برنامه درمانی خود پیروی کنید تا از عود یا تشدید علائم حملات ترس پیشگیری کنید.


•    فعالیت فیزیکی منظم داشته باشید که نقش محافظتی در برابر اضطراب دارد.
 


طراحی وب سایت و  میزبانی وب :  پیشرو سامانه آراد