درد آرنج احتمال دارد از قسمت بیرونی آرنج تا ساعد و مچ دست گسترش یابد. درد و ضعف ممکن است شرایط زیر را دشوار سازد:

• تکان دادن دست ها
• چرخاندن دستگیره در
• نگه داشتن فنجان قهوه

درد آرنج آسیبی است که ناشی از استفاده بیش از حد و کشش عضلانی می باشد. دلیل آن انقباض مکرر عضله ی ساعد یا بازو است که شما از آن برای صاف یا بلند کردن دست یا مچ تان استفاده می کنید. حرکت زیاد و استرس و آسیب به بافت می تواند باعث پارگی های خفیف در تاندون های عضلات ساعد که به استخوان بیرونی آرنج متصل است، شود.

همانطور که از اسم این شرایط مشخص است، تنیس بازی کردن (مخصوصاً تکرار غلط تکنیک ضربه زدن با پشت راکت) یکی از دلایل درد آرنج است. اگرچه سایر حرکات معمول بازو می تواند منجر به درد آرنج شود، اعم از:

• استفاده از ابزار لوله کشی
• نقاشی کردن
• مکانیکی کردن
• خرد کردن مواد غذایی، به خصوص گوشت

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به درد آرنج را افزایش دهد شامل موارد زیر می شود:

• سن. درحالیکه درد آرنج می تواند تمام سنین را درگیر کند، بیشتر در بزرگسالان سنین 30 تا 50 سال شایع است.

• شغل. افرادی که به واسطه شغل شان مچ دست، ساعد و بازوهایشان را زیاد حرکت می دهند بیشتر به این مشکل مبتلا می شوند. از این مشاغل می توان لوله کشی، نقاشی، نجاری، قصابی و آشپزی را نام برد.

• ورزش های خاص. شرکت کردن در ورزش هایی که راکت دارد احتمال ابتلا به درد آرنج را زیاد می کند، مخصوصاً اگر شما حرفه ای نباشید و تکنیک ها را به درستی انجام ندهید.

درد آرنج درمان نشده می تواند منجر به درد مزمن شود، به خصوص در زمان بلند کردن اجسام. استفاده شدید از بازویتان قبل از بهبود درد آرنج می تواند مشکل را وخیم تر کند.
 

بهتر است در ابتدا در مورد این مشکل با پزشک خانوادگی تان مشورت نمایید. سپس وی ممکن است شما را به یک متخصص پزشکی ورزشی یا جراح ارتوپد ارجاح دهد.

چه کارهایی می توانید انجام دهید    
قبل از جلسه معاینه، بهتر است لیستی از جواب سوال های زیر را بنویسید:   
•    از چه موقعی علائم تان شروع شدند؟    
•    آیا حرکت یا فعالیتی دردتان را بهتر یا بدتر می کند؟    
•    آیا اخیراً به آرنج تان آسیب رسانده اید؟    
•    چه داروها یا مکمل هایی دریافت می کنید؟

چه انتظاراتی از پزشک باید داشته باشید    
پزشک معالج ممکن است سوال های زیر را از شما بپرسد:    
•    آیا شما آرتریت روماتوئید یا بیماری عصبی دارید؟    
•    آیا شغل تان شامل حرکات زیاد و تکراری مچ دست و بازو می شود؟    
•    آیا ورزش می کنید؟ اگر بلی، چه نوع ورزشی انجام می دهید و آیا تا به حال تکنیک های شما ارزیابی شده است؟    

اگر خودمراقبتی هایی نظیر استراحت، استفاده از یخ یا مسکّن های معمول درد و حساسیت آرنج تان را کاهش ندادند، حتماً با پزشک خود در این مورد صحبت نمایید.

روش های تشخیصی:

در طی معاینه بالینی، پزشک ممکن است فشاری در ناحیه مورد نظر وارد کرده یا از شما بخواهد تا آرنج، مچ دست و انگشتان تان را در جهات گوناگون حرکت دهید.

در بیشتر موارد، تاریخچه پزشکی و معاینه بالینی تان اطالاعات کافی جهت تشخیص درد آرنج فراهم می کند. اما اگر پزشک گمان کند که چیز دیگری ممکن است باعث علائم تان شده باشد، وی تصویر برداری با اشعه X یا سایر روش های عکس برداری را توصیه می نماید.

روش های درمانی:

درد آرنج معمولاً به خودی خود بهبود می یابد. اما اگر مسکّن های معمول و سایر اقدام ها کمک کننده نبودند، پزشک درمان پزشکی را تجویز می نماید. موارد شدید درد آرنج گاهی به عمل جراحی نیاز پیدا می کنند.

درمان ها
•    فرم صحیح را یاد بگیرید. ممکن است پزشک توصیه نماید تا از متخصصان برای ارزیابی تکنیک های ورزشی تان یا حرکات مربوط به شغل تان کمک بگیرید. بدین وسیله می توانید به بهترین نحو استرس را روی بافت آسیب دیده بکاهید.

•    ورزش. پزشک فعالیت ها و ورزش هایی برای انقباض و انبساط آهسته عضلات، به خصوص عضلات ساعد و بازوها توصیه می نماید.

•    محکم بستن. ممکن است پزشک استفاده از دستبندهای مخصوص ساعد برای کاهش استرس و فشار بر روی بافت آسیب دیده را پیشنهاد کند.

جراحی

اگر علائم تان با گذشت  12 ماه از درمان دقیق بهبود نیافت، ممکن است برای جراحی و خروج بافت آسیب دیده کاندید شوید. برای این جراحی ممکن است یک برش بزرگ یا چندین برش کوچک داده شود. ورزش های بازتوانی برای بهبود کامل ضروری هستند.

پزشک معالج خودمراقبتی های زیر را توصیه می کند:

• استراحت. از فعالیت هایی که درد شما را وخیم تر می کند، پرهیز کنید.
• مسکّن ها. از مسّکن های معمول مانند ایبوپروفن یا ناپروکسن استفاده نمایید.
• یخ. از یخ یا کمپرس سرد به مدت 15 دقیقه سه تا چهار بار در روز استفاده کنید.
• تکنیک. از انجام صحیح تکنیک ها در ورزش اطمینان حاصل کرده و از حرکت زیاد مچ دست تان پرهیز نمایید.