تب دره فرم اولیه عفونت کوکسیدیومایکوزیس است. این فرم اولیه بیماری حادی است که می تواند به بیماری جدی تر که کوکسیدیوئیدومایکوزیس مزمن و منتشر است، تبدیل شود.

کوکسیدیوئیدومایکوزیس حاد (تب دره)

فرم حاد یا اولیه کوکسیدیوئیدومایکوزیس اغلب خفیف است. علائم و نشانه ها 3-1 هفته بعد از مواجهه بروز می کنند. علائم مشابه آنفلوآنزا و از جزئی تا شدید متغیر بوده و عبارتند از:
•    تب
•    سرفه
•    درد قفسه سینه
•    لرز
•    تعریق شبانه
•    سردرد
•    خستگی
•    درد مفاصل
•    بثورات جلدی قرمز

این بثورات که گاهی همراه با تب دره هستند برآمدگی های قرمز رنگ دردناکی را ایجاد می کنند که ممکن است بعدها قهوه ای رنگ شوند. این بثورات به طور عمده بر روی پایین پاها ایجاد می شوند اما گاهی بر روی قفسه سینه، بازوها و پشت نیز ایجاد می شوند. برخی ممکن است بثورات قرمز رنگ با تاول یا جوش داشته باشند.

اگر شما از تب دره بیمار نشوید ممکن است بعدها با انجام آزمایش پوستی یا آزمایش خون یا مشاهده بقایای عفونت (ندول) طی انجام تصویربرداری معمولی از قفسه سینه با اشعه X متوجه وجود عفونت شوید. اگرچه ندول ها به طور معمول سبب بروز مشکل نمی شوند اما ممکن است طی تصویربرداری با اشعه X مانند سرطان به نظر برسند.

اگر علائم پیشرفت کند، به خصوص در موارد شدید، دوره بیماری بسیار متغیر خواهد بود. بهبودی کامل ممکن است ماه ها طول بکشد و خستگی و درد مفاصل می تواند حتی مدت بیشتری طول بکشد. شدت بیماری به فاکتورهای متعددی مانند وضعیت سلامت عمومی و تعداد قارچ های استنشاق شده بستگی دارد.

کوکسیدیوئیدومایکوزیس مزمن

اگر عفونت کوکسیدیوئیدومایکوزیس اولیه به طور کامل برطرف نشود، ممکن است پیشرفت کرده و به فرم مزمن پنومونی (ذات الریه) تبدیل می شود.  این عوارض معمولاً در افراد با سیستم ایمنی ضعیف شایع تر است.

علائم و نشانه ها عبارتند از:
•    تب با درجه پایین
•    کاهش وزن
•    سرفه
•    درد قفسه سینه
•    خلط آغشته به خون
•    ندول در ریه ها

کوکسیدیوئیدومایکوزیس منتشر

جدی ترین شکل بیماری کوکسیدیوئیدومایکوزیس منتشر بوده و زمانی که عفونت علاوه بر ریه ها به سایر قسمت های بدن گسترش یابد، رخ می دهد. این قسمت ها اغلب شامل پوست، استخوان ها، کبد، مغز، قلب و غشاهای حفاظت کننده مغز و نخاع(مننژ) می شود.

علائم و نشانه های بیماری منتشر به ناحیه درگیر بدن وابسته بوده و عبارتند از:
•    ندول ها، زخم ها و زخم های پوستی که از بثورات جلدی جدی تر بوده و گاهی همراه با سایر اشکال بیماری رخ می دهد.
•    ضایعات دردناک در جمجمه، ستون فقرات یا سایر استخوان ها
•    مفاصل دردناک متورم به خصوص در زانوها و مچ پا
•    مننژیت (عفونت غشاها و مایع اطراف مغز و نخاع)
 

قارچ ایجاد کننده تب دره در خاک بیابان های خشک جنوب آریزونا، نوادا و شمال مکزیک وجود دارد. این بیماری بومی نیومکزیکو، تگزاس و بخش هایی از آمریکای مرکزی جنوبی (مناطقی با زمستان های ملایم و تابستان های خشک) است. مانند بسیاری از قارچ ها، گونه های کوکسیدیوایدس یک چرخه زندگی پیچیده دارند. آن ها در خاک رشد می کنند. اسپورها بسیار کوچک بوده و می توانند توسط باد صدها مایل منتقل شوند. به محض ورود به ریه، اسپور تکثیر شده و چرخه بیماری شروع می شود.
 

•   مواجهه محیطی. هر شخصی اسپورهای ایجاد کننده تب دره را استنشاق کند، در معرض خطر عفونت قرار گیرد. افرادی که به علت شغل خود در معرض گرد و خاک قرار دارند (مانند کارگران جاده سازی و کشاورزی، دامداران، باستان شناسان و ...) بیشتر در معرض خطر قرار دارند.

•   نژاد. به دلایلی که به درستی مشخص نشده است، فیلیپینی ها، اسپانیایی ها، سیاه پوستان و بومیان آمریکا نسبت به سفید پوستان بیشتر در معرض خطر ابتلا به عفونت کوکسیدیوئیدومایکوزیس قرار دارند.

•    بارداری. زنان باردار نسبت به کوکسیدیوئیدومایکوزیس در طول سه ماهه سوم آسیب پذیرتر هستند و مادران بلافاصله بعد از تولد نوزاد خود، نیز آسیب پذیر هستند.

•   سیستم ایمنی ضعیف. افراد دارای سیستم ایمنی ضعیف در معرض خطر عوارض جدی قرار دارند. این افراد شامل مبتلایان به ایدز یا افراد تحت درمان با استروئیدها، افراد تحت درمان به روش شیمی درمان و دریافت کنندگان داروهای پس از عمل پیوند عضو می شود. افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی مانند آرتریت روماتوئید یا بیماری کرون که داروهای ضد فاکتور نکروز تومور (TNF) دریافت می کنند، در معرض خطر عفونت قرار دارند.

•    سن. افراد مسن بیشتر در معرض ابتلا به تب دره قرار دارند. این امر ممکن است به علت توانایی کمتر سیستم ایمنی بدن یا ابتلا به سایر بیماری هایی که وضعیت سلامت عمومی را تحت تاثیر قرار می دهد، باشد.
 

برخی افراد، به خصوص زنان باردار و افراد با سیستم ایمنی ضعیف ( مانند افراد مبتلا به ایدز) و فیلیپینی ها، اسپانیایی ها، آفریقایی ها یا بومیان آمریکا در معرض ابتلا به فرم شدیدتر کوکسیدیوئیدومایکوزیس هستند.

عوارض کوکسیدیوئیدومایکوزیس ممکن است شامل موارد ذیل باشد:
•    پنومونی (ذات الریه) شدید. اکثر افراد مبتلا به پنومونی مرتبط با کوکسیدیوئیدومایکوزیس بدون ابتلا به عوارض بیماری، بهبود می یابند. سایر افراد مانند فیلیپینی ها، اسپانیایی ها، سیاه پوستان، بومیان آمریکا و افراد با سیستم ایمنی ضعیف ممکن است به سختی بیمار شوند.

•    ندول های ریوی. در درصد کمی از افراد ندول هایی با دیواره نازک در ریه ها ایجاد می شود. بسیاری از این ندول ها بدون بروز مشکلی از بین می روند اما برخی ممکن است پاره شده و سبب درد قفسه سینه و اختلال در تنفس شوند. یک ندول پاره شده ریه ممکن است نیاز به قرار دادن یک لوله در داخل فضای اطراف ریه ها به منظور خارج کردن هوا یا جراحی به منظور ترمیم آسیب داشته باشد.

•    بیماری منتشر. بیماری منتشر جدی ترین عارضه کوکسیدیومایکوزیس است. اگر قارچ در سراسر بدن پخش شود، می تواند سبب بروز مشکلی از زخم های پوستی و آبسه تا ضایعات استخوانی، درد شدید مفاصل، التهاب قلبی، مشکلات مجاری ادراری و مننژیت(عفونت بالقوه کشنده در غشاها و مایع پوشاننده مغز و نخاع) شود.
 

اگر علائم و نشانه های مرتبط با تب دره را دارا هستید و اخیراً از منطقه ای که این بیماری در آنجا شایع است، برگشته اید، به پزشک مراجعه کنید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما در آماده شدن برای ملاقات با پزشک کمک خواهد کرد.

اطلاعاتی که باید جمع آوری نمایید
•    محدودیت ها. از هرگونه محدودیتی که باید در زمان ملاقات با پزشک رعایت نمایید، اطلاع کسب کنید.
•    تاریخچه علائم. تمام علائمی را که تجربه می کنید و طول مدت هر یک را یادداشت نمایید.
•    مواجهه با منابع احتمالی عفونت. اگر اخیراً مسافرت کرده اید و مکانی که به آنجا سفر کرده اید را به اطلاع پزشک برسانید.
•    تاریخچه پزشکی. لیستی از اطلاعات پزشکی مهم مانند بیماری هایی که به آن ها مبتلا بوده اید و داروها و مکمل هایی که اخیراً دریافت کرده اید، تهیه کنید.
•    سوالات خود را یادداشت کنید.

سوالاتی که می توانید از پزشک درباره تب دره بپرسید، عبارتند از:
•    محتمل ترین علت بروز علائم من چیست؟
•    چه آزمایشاتی باید انجام دهم؟
•    چه درمانی را توصیه می کنید؟
•    من به بیماری های دیگری نیز مبتلا هستم. چگونه می توانم به خوبی تمام این بیماری ها را کنترل کنم؟
•    در صورتی که دارو تجویز می کنید، عوارض احتمالی ناشی از مصرف آن ها چیست؟
•    چه مدت طول می کشد که به طور کامل بهبود یابم و آیا باید برای پیگیری مجدداً به شما مراجعه کنم؟
•    آیا من در معرض خطر عوارض ناشی از این بیماری قرار دارم؟

چه انتظاری از پزشک داشته باشید
احتمالاً پزشک از شما سوالاتی خواهد پرسید. آماده بودن برای پاسخگویی به این سوالات در استفاده از زمان به شما کمک خواهد کرد. سوالاتی که پزشک ممکن است از شما بپرسد عبارتند از:

•     چه علائمی دارید؟
•    چه زمانی برای اولین بار علائم شما شروع شد؟
•    آیا علائم شما در طول زمان بدتر شده است؟
•    آیا اخیراً شما مسافرت کرده اید؟ به کجا و کی؟
•    آیا برای کار یا فعالیت های تفریحی در محیط های دارای گرد و خاک به سر می برید؟
•    آیا شما باردار هستید؟
•    آیا به بیماری های دیگری مبتلا هستید؟
•    آیا شما اخیراً دارویی شامل داروهای بدون نسخه، داروهای تجویزی و هر گونه مکمل دریافت کرده اید؟
 

اگر بیش از 60 سال سن دارید، سیستم ایمنی بدنتان ضعیف شده است، باردار هستید یا سیاه پوست هستید و علائم و نشانه های تب دره را دارید و به خصوص اگر شرایط ذیل را دارید به پزشک مراجعه کنید:

•   زندگی یا مسافرت در مناطقی که این بیماری در آنجا شایع است.

•   وجود علائمی که بهبود نمی یابند.

اگر به مناطقی سفر کرده اید که تب دره در آنجا شایع است و شما دارای علائم بیماری هستنید، حتماً با پزشک مشورت کنید.
 

روش های تشخیصی:

تشخیص تب دره تنها بر اساس علائم و نشانه ها دشوار است زیرا این علائم معمولاً مبهم بوده و می توانند مشابه علائم سایر بیماری ها باشند. حتی تصویربرداری از قفسه سینه با اشعه X نمی تواند تب دره را از سایر بیماری های ریوی تشخیص دهد.

تشخیص قطعی به یافتن شواهد وجود ارگانیسم کوکسیدیوایدس در بافت، خون یا سایر ترشحات بدن وابسته است. به همین دلیل ممکن است نیاز باشد شما یک یا تعداد بیشتری از آزمایشات و  روش های ذیل را انجام دهید:

 •   کشت خلط. در این روش نمونه از ماده ای که در حین سرفه به دست آمده از نظر وجود ارگانیسم کوکسیدیوایدس بررسی می شود.

 •   آزمایشات خون. از طریق آزمایش خون پزشک می تواند وجود آنتی بادی های ضد قارچ که سبب بروز تب دره می شوند را بررسی نماید.

روش های درمانی:

اکثر افراد مبتلا به تب دره حاد نیاز به درمان ندارند. حتی در صورت شدید بودن علائم، بهترین درمان برای افراد بزرگسال سالم استراحت و مصرف مایعات (مانند آنچه در سرماخورگی و آنفلوآنزا توصیه می شود) است. با این حال، پزشک باید افراد مبتلا به تب دره را به دقت پیگیری نماید.

اگر علائم بهبود نیابند یا بدتر شوند یا شما در معرض خطر ابتلا به عوارض بیماری قرار داشته باشید، ممکن است پزشک برای شما داروهای ضد قارچ مانند فلوکونازول تجویز نماید. داروهای ضد قارچ برای افراد مبتلا به بیماری مزمن یا بیماری منتشر نیز استفاده می شوند.

به طور کلی، داروی ضد قارچ فلوکونازول یا ایتراکونازول برای انواع جدی تر بیماری کوکسیدیوئیدومایکوزیس استفاده می شوند.

تمام ضد قارچ ها می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند. با این حال، این عوارض جانبی معمولاً با قطع مصرف دارو از بین می روند. عوارض جانبی احتمالی ناشی از فلوکونازول و ایتراکونازول شامل تهوع، استفراغ، درد شکم و اسهال است.

عفونت شدیدتر ممکن است در ابتدا با یک داروی ضد قارچ داخل وریدی مانند آمفوتریسین B درمان شود. دو داروی جدیدتر (وریکونازول و پوساکونازول) نیز ممکن است برای درمان عفونت های شدید استفاده شوند.

ضد قارچ ها سبب کنترل قارچ می شوند اما گاهی اوقات آن را تخریب نمی کنند و عود بیماری ممکن است رخ دهد. برای بیشتر افراد، یکبار ابتلا به تب دره سبب مصونیت مادام العمر می شود اما بیماری می تواند دوباره فعال شود یا اگر سیستم ایمنی بدن شما به طور قابل توجهی ضعیف باشد، ممکن است مجدداً بیمار شوید.

• آمفوتریسین بی (Amphotericin B(Systemic))‎

اگر شما در مناطق که در آنجا تب دره شایع است زندگی می کنید یا به این مناطق مراجعه کرده اید، اقدامات احتیاطی را به خصوص در ماه های تابستان که شانس ابتلا به عفونت بالا است، انجام دهید. از ماسک استفاده کنید. در زمان طوفان و گرد و خاک در داخل منزل بمانید و درها و پنجره ها را به طور محکم ببندید.