هیچ دارویی نمی تواند پروسه لک و پیس – فقدان سلول های پیگمانته (ملانوسیت ها) - را متوقف کند. اما برخی داروها به تنهایی و یا در ترکیب با نور درمانی می تواند ظاهر پوست را بهتر کند.
• کرم هایی که التهاب را کنترل می کنند. کورتیکواستروئیدهای موضعی می توانند به برگشت رنگ به پوست کمک کنند، به ویژه اگر در ابتدای ابتلا به بیماری استفاده از آنها را آغاز نمایید. ممکن است تا چندین ماه تغییری در پوست خود مشاهده نکنید. این نوع از کرم ها مؤثر بوده و استفاده از آنها آسان است. اما ممکن است عوارض جانبی از جمله نازک شدن پوست یا ایجاد ظاهر رگه مانند روی پوست داشته باشد. انواع خفیف تر داروها برای کودکان و افرادی که سطح وسیعی از پوست آنها درگیر شده است، تجویز می شود.
• نوعی از ویتامین D. کلسیپوترین موضعی نوعی کرم است که می تواند همراه با کورتیکواستروئیدها یا نور فرابنفش استفاده شود. عوارض جانبی آن خشکی پوست، راش های پوستی و خارش است.
• داروهایی که بر سیستم ایمنی اثر می گذارند. روغن هایی که حاوی تاکرولیموس یا پایمکرولیموس هستند برای افرادی که نواحی کوچکی از پوست شان به ویژه روی صورت و گردن دِپیگمانته شده استفاده می شوند. این درمان می تواند عوارض جانبی کمتری نسبت به کورتیکواستروئیدها داشته باشد و همراه با نور فرابنفش B مورد استفاده قرار گیرد. سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) درباره ارتباط احتمالی این داروها با لنفوما و سرطان پوست هشدار داده است.
• ترکیب دارودرمانی و نوردرمانی. در این درمان دارویی بنام پسورالن همراه با نور درمانی (فوتوکموتراپی) برای برگشت رنگ به لکه های روشن استفاده می شود. پس از اینکه حدود یک ماه از پسورالن در نواحی آسیب دیده استفاده کردید، با نور فرابنفش A یا B مواجهه می یابید. از آنجایی که دارو پوست را نسبت به نور حساس تر می کند، رنگ پوست متمایل به صورتی می گردد. هم زمان که پوست رو به التیام است، رنگ پوست به حالت طبیعی تغییر می یابد. ممکن است لازم باشد درمان را سه مرتبه در هفته به مدت 12-6 ماه تکرار نمایید.
عوارض جانبی ممکن عبارتست از: آفتاب سوختگی شدید، تاول زدن، خارش، تیره شدن زیاد پوست، افزایش خطر کاتاراکت (آب مروارید) و سرطان پوست.
اگر یک یا دو روز پس از هر بار درمان از ضد آفتاب استفاده کنید، عینک آفتابی زده و از مواجهه مستقیم با نور خورشید پرهیز نمایید به بهبودی شما کمک می کند. پسورالن خوراکی با اشعه فرابنفش A در کودکان زیر 12 سال توصیه نمی شود.
• نور درمانی. این درمان از نور فرابنفش B با باند باریک استفاده می کند. ممکن است تا سه بار در هفته در مطب پزشک درمان شوید. برخلاف فوتوکموتراپی، این کار نیازمند پسورالن نیست که پروسه را تسهیل بخشد. بهترین نتایج در صورت، بالاتنه و دست و پاها به دست می آید.
• لیزر درمانی. این روند توسط لیزر اکسمر سبب برگشت رنگ به لکه ها می شود که از نور فرابنفش با طول موج خاصی استفاده می کند. این روش می تواند برای نواحی کوچکی مورد استفاده قرار گیرد و معمولاً در ترکیب با دارو بکار گرفته می شود. عوارض جانبی می تواند شامل قرمزی و تاول شود.
• برداشت رنگ های باقیمانده (دِپیگمانتاسیون). این درمان در زمانی که بیماری گسترش یافته و سایر درمان ها بی اثرند می تواند گزینه مناسبی باشد. دارو درمانی همراه با مونوبنزون برای نواحی تحت تأثیر قرار نگرفته استفاده می شود. به تدریج پوست روشن شده تا با نواحی رنگ پریده یکسان شود. این درمان 2 بار در روز به مدت 9 ماه یا بیشتر مورد استفاده قرار می گیرد. لازم است از تماس پوست با پوست با سایر افراد به مدت حداقل 2 ساعت پس از استعمال دارو بپرهیزید تا به آنها سرایت نگردد.
عوارض جانبی عبارتست از قرمزی، تورم، خارش و تیرگی پوست. دِپیگمانتاسیون دائمی بوده و فرد همواره به شدت حساس به نور خواهد بود.
داروهای مرتبط