بیشتر افراد زمانی که ورزش می کنند یا در حال تلاش و فعالیت هستند، در محیط گرم قرار دارند و یا عصبی، مضطرب و یا تحت استرس اند، عرق می کنند. اما میزان تعریق در افراد مبتلا به هایپرهیدروز بسیار بیشتر از میزان تعریق نرمال است.

هایپرهیدروز معمولاً بر دست ها، پاها، زیربغل و گاهی بر صورت اثر می گذارد. به ندرت کل بدن تحت تأثیر قرار می گیرد. تعریق بیش از حد سبب خیس شدن لباس ها و یا چکیدن عرق از دست ها می شود. دوره های تعریق معمولاً حداقل یکبار در هفته و بدون هیچ دلیل مشخصی رخ می دهد.
 

تعریق نوعی مکانیسم برای خنک سازی بدن است. زمانی که دمای هوا افزایش می یابد، سیستم عصبی به طور خودکار غدد عرق را تحریک می کند. علاوه بر این تعریق به طور نرمال به ویژه در کف دست ها در زمانی که عصبی می شوید نیز رخ می دهد. در هایپرهیدروز، اعصاب مسئول تحریک غدد عرق بیش فعال شده و حتی در زمان هایی که نیازی به تعریق نیست هم سبب تولید بیش از حد عرق می شوند. مشکل زمانی تشدید می شود که فرد تحت استرس بوده و یا عصبی باشد. نوعی از هایپرهیدروز که عمدتاً در کف دست و پا رخ می دهد می تواند یک جزء ژنتیکی داشته باشد، چرا که معمولاً در گروهی از افراد خانواده دیده می شود.

تعریق شدید در سراسر بدن، می تواند ناشی از یک عامل زمینه ای باشد، از جمله:
•    مصرف برخی داروها
•    گرگرفتگی در زمان یائسگی
•    افت قند خون
•    پرکاری تیروئید
•    برخی انواع سرطان
•    حمله قلبی
•    بیماری های عفونی
 

عوارض تعریق بیش از حد عبارتست از:
•    عفونت. افرادی که بیش از حد عرق می کنند، در معرض خطر بیشتری برای عفونت های پوستی قرار دارند. این عفونت ها می تواند از کرم حلقه ای تا زگیل متغیر باشد.

•    سایر بیماریهای پوستی. برخی بیماری های پوستی از جمله اگزما و راش های پوستی، در مبتلایان به هایپرهیدروز بیشتر دیده می شود. تعریق بیش از حد می تواند التهابات پوستی را تشدید نماید.

•    اثرات اجتماعی و عاطفی. دست های خیس یا سرد و لباس های خیس شده از تعریق زیاد می تواند سبب ایجاد احساس شرمساری شود. عرق دست می تواند سبب خیس شدن اوراق کاری شود و بر فعالیت های شغلی و آموزشی اثر بگذارد.
 

احتمالاً باید در ابتدا به پزشک خانواده مراجعه نمایید که ممکن است شما را به یک متخصص بیماری های پوستی (درماتولوژیست) ارجاع دهد. در برخی موارد، پزشکان متخصص برای درمان بیماری های پوستی متأثر از سیستم عصبی با یک متخصص اعصاب (نورولوژیست) مشورت می کنند.

آنچه می توانید انجام دهید
پیش از ملاقات با پزشک، ممکن است نیاز باشد که به این سؤالات پاسخ دهید:
•    آیا شخصی در بین اطرافیان نزدیک شما دارای علائم مشابهی هست یا خیر؟
•    آیا در هنگام خواب تعریق شما متوقف می شود.
•    چه داروها و مکمل هایی را به طور روتین مصرف می کنید؟

آنچه از پزشک خود انتظار دارید
ممکن است پزشک سؤالاتی به شرح زیر از شما بپرسد:
•    چه زمانی برای اولین بار متوجه علائم خود شدید؟
•    علائم شما دائمی بوده یا گاهی رخ می دهد؟
•    آیا عاملی سبب بهبود علائم شما می شود؟
•    آیا عاملی سبب تشدید علائم شما می شود؟
 

زمانی به پزشک خود مراجعه نمایید که:
•    تعریق سبب اختلال در فعالیت های روزانه شود.
•    ناگهان تعریق شما افزایش یافته و بیش تر از حد نرمال شود.
•    بدون هیچ دلیل مشخصی دچار تعریق شبانه شوید.
 

روش های تشخیصی:

در طی جلسه ملاقات، پزشک در خصوص تاریخچه بیماری ها از شما سؤال کرده و معاینات فیزیکی لازم را انجام خواهد داد. اگر علائم شما آشکار باشد، تشخیص هایپرهیدروز امر نسبتاً راحتی خواهد بود.

تست های آزمایشگاهی

ممکن است پزشک آزمایشات ادرار یا خون را برای تعیین اینکه آیا تعریق بیش از حد به علت بیماری هایی از جمله پرکاری تیروئید (هایپرتیروئیدیسم) یا قند خون پایین (هایپوگلیسمی) است یا خیر توصیه کند.

تست عرق ترمورگولاتوری

در طی این تست، پوست شما با استفاده از یک پودر پوشیده شده که در زمان تعریق تغییر رنگ می دهد. تست در اتاقی اجرا خواهد شد که به دمای مطلوبی رسیده باشد و سپس شما وارد یک اتاقک گرم می شوید که دمای مرکزی بدن شما را تا 100.4 درجه فارنهایت (38 درجه سانتی گراد) افزایش می دهد. بیشتر افرادی که مبتلا به هایپرهیدروز هستند پیش از ورود به این اتاقک، به حد کافی برای تغییر رنگ پودر به بنفش عرق می کنند.
 

روش های درمانی:

درمان هایپرهیدروز متغیر است و به شدت مشکل بستگی دارد. در بیشتر موارد، پزشک پیش از درمان های تهاجمی مثل جراحی، درمان های محافظه کارانه را امتحان می کند.

جراحی و سایر روش ها

سایر درمان های هایپرهیدروز عبارتند از:
•    جریان الکتریکی. در این روش، درماتولوژیست از ابزاری برای هدایت جریان الکتریکی خفیفی به سوی دستها و پاها، و گاهی زیر بغل استفاده می کند در حالیکه این بخش های بدن غرق در آب هستند. ترجیحاً این درمان ها یکبار در چند هفته انجام شده که در ادامه تکرر دفعات درمان کاهش می یابد.

•    برداشت غدد عرق. اگر تعریق شدید تنها در زیربغل رخ دهد، برداشت غدد عرق این ناحیه می تواند کمک کننده باشد. این کار از طریق لیپوساکشن و با یک برش بسیار کوچک قابل انجام است.

•    جراحی اعصاب. در بسیاری از موارد هایپرهیدروز، ممکن است پزشک روندی را توصیه کند که طی آن اعصاب نخاعی کنترل کننده عرق در دستها بریده، سوزانده و یا بسته می شوند. در برخی موارد این کار سبب تحریک بیشتر تعریق در سایر نواحی بدن می شود.

داروهای مورد استفاده برای درمان هایپرهیدروز عبارتند از:
•    تجویز ضد عرق ها. اگر داروهای ضد عرق بدون نسخه کمکی به شما نکرد، ممکن است پزشک محصولات قوی تری را برای زمان خواب شما تجویز کند. این ضد عرق های قوی تجویز شده می توانند سبب تحریک پوست شوند، لذا هر روز صبح بدن خود را بشوئید. اگر پوست شما دچار آسیب شده، کرم هیدروکورتیزون می تواند کمک کننده باشد.

•    قرص هایی که ارتباط اعصاب را قطع می کنند. برخی داروها سبب مهار مواد شیمیایی می شوند که به اعصاب خاصی اجازه ارتباط با سایر اعصاب را می دهند. این امر می تواند تعریق را در برخی افراد کاهش داده اما سبب خشکی دهان، تاری دید و مشکلات ادراری نیز می شود.

•    تزریق سم بوتولینیوم. سم بوتولینیوم عموماً به صاف شدن چروک های پوست کمک می کند اما می تواند اعصاب تحریک کننده غدد عرق را نیز مهار نماید. با این حال هر ناحیه مبتلا از بدن نیازمند چندین تزریق است که دردناک و گران قیمت بوده و اثرات آن تنها برای چند ماه باقی می ماند.

• سالویگل (Salvigol)‎

علاوه بر ضد عرق های بدون نسخه، پیشنهادات زیر نیز می تواند به کاهش تعریق در شما و نیز بوی مرتبط با آن کمک کند:

•    روزانه استحمام کنید. استحمام منظم به جلوگیری از افزایش باکتری های پوستی کمک می کند.

•    پس از استحمام، پاهای خود را بطور کامل خشک کنید. میکروارگانیسم ها در مناطق مرطوب بین انگشتان پاها رشد می کنند. از پودرهای مخصوص پا و بدون نسخه برای کمک به جذب عرق کمک بگیرید.

•    از کفش و جوراب با الیاف طبیعی استفاده کنید. کفش هایی که از مواد طبیعی مثل چرم تهیه شده اند، می توانند به پیشگیری از تعریق پا کمک کنند چرا که به پاها اجازه تنفس می دهند.

•    کفش های خود را بطور متناوب تعویض کنید. کفش ها در طول یک شب بطور کامل خشک نمی شوند، لذا سعی کنید یک جفت کفش را دو روز پشت سر هم نپوشید.

•    جوراب های مناسب بپوشید. جوراب های نخی و پشمی با جذب رطوبت، به خشک نگهداشتن پاها کمک می کنند. در زمان فعالیت، پوشیدن جوراب های مخصوص ورزشکاران گزینه مناسبی است.

•    جوراب های خود را به طور مرتب عوض کنید. جوراب و شلوارهای خود را یک یا دو بار در روز عوض کنید و در هر مرتبه پاهای خود را به طور کامل خشک کنید. ممکن است زنان ساق های دارای کف نخی را ترجیح دهند.

•    پاهای خود را آزاد بگذارید. تا حد امکان پا برهنه باشید، و یا حداقل گاهی پاهای خود را از کفش بیرون بیاورید.

•    از لباس های با الیاف طبیعی استفاده نمایید. از لباس های تهیه شده از الیاف طبیعی مثل نخ، پشم و ابریشم که به پوست شما اجازه تنفس می دهد، استفاده نمایید. در زمان فعالیت ممکن است الیاف با تکنولوژی بالا که رطوبت را از پاهای شما دور می کند را ترجیح دهید.

•    از تکنیک های آرام سازی استفاده نمایید. تکنیک های آرام سازی مثل یوگا، مدیتیشن و بیوفیدبک را مد نظر داشته باشید. این موارد در یادگیری کنترل استرس که می تواند تعریق را تحریک کند، به شما کمک می کنند.
 

حمایت و پشتیبانی:

هایپرهیدروز می تواند آزار دهنده باشد. ممکن است بخاطر رطوبت دست ها یا پاهایتان، برای کار کردن یا انجام فعالیت های دلخواه خود دچار دردسر شوید. ممکن است بخاطر علائم تعریق، احساس شرمندگی کرده یا مضطرب شوید و یا دچار کمرویی و انزوا گردید. شاید هم بخاطر واکنش سایرین ناراحت و مأیوس شوید. علاوه بر صحبت کردن با پزشک، می توانید با مشاور یا مددکار اجتماعی و یا سایر مبتلایان به هایپرهیدروز نیز مشورت نمایید.