بسیاری از بیماری های روماتیسمی علائم و نشانه های یکسان دارند. این علائم شامل درد مفاصل، خستگی و تب است. در حالیکه آزمایش ANA نمی تواند نوع بیماری را دقیقاً تشخیص دهد اما می تواند برخی از بیماری ها را مشخص کند. در صورتیکه آزمایش ANA فرد مثبت باشد خون فرد برای تشخیص یک آنتی بادی خاص مورد آزمایش قرار می گیرد تا نوع دقیق بیماری مشخص شود.

برای انجام این آزمایش از فرد نمونۀ خونی از طریق وارد نمودن یک سرنگ به ورید بازو گرفته می شود. نمونۀ خون برای آنالیز به آزمایشگاه منتقل می شود. فرد پس از انجام آزمایش می تواند به فعالیت های روزمرۀ خود ادامه دهد.
 

در صورتی که نمونۀ خونی فرد فقط قرار است برای آزمایش ANA مورد استفاده قرار گیرد، شخص می تواند قبل از آزمایش تغذیه معمول خود را ادامه دهد و نیاز به پرهیز خاصی نیست. پزشک معمولاً دستورالعمل های لازم را به فرد می دهد. برخی داروها ممکن است با دقت و صحت نتیجۀ آزمایش تداخل داشته باشد بنابراین فرد حتماً باید لیست داروهای مصرفی خود را به پزشک اعلام کند.
 

وجود آنتی بادی های ضد هسته ای به عنوان نتیجۀ مثبت تلقی می شود. اما نتیجۀ مثبت لزوماً به معنی بیمار بودن فرد نیست. نتیجۀ آزمایش بسیاری از افراد ممکن است بدون ابتلا به بیماری، مثبت باشد به ویژه زنان بالای 65 سال.

بیماری مونونوکلئوزیس و دیگر بیماری های عفونی مزمن با تشکیل آنتی بادی های ضد هسته ای در ارتباطند. برخی داروهای کاهندۀ فشارخون و برخی ضد تشنج ها نیز ممکن است باعث تولید این آنتی بادی ها شوند.

در صورتی که پزشک نسبت به مبتلا بودن فرد به بیماری خود ایمنی مشکوک شود ممکن است آزمایش های تشخیصی دیگری تجویز کند. آزمایش ANA تنها بخشی از اطلاعات لازم جهت تشخیص بیماری و علائم آن را در اختیار پزشک قرار می دهد.