سنگ مثانه حدود ۵% سنگ های ادراری را تشکیل می دهد. سنگ مثانه معمولا در مردان مسن تر از ۵۰ سال رخ می دهد و در اثر انسداد نسبی در خروجی مثانه مانند بزرگی پروستات و تنگی مجرای ادراری و مثانه های با اختلال عصبی بوجود می آید. گاهی سنگ مثانه به دلیل وجود جسم خارجی در مثانه ایجاد می شود. بر خلاف سنگ های کلیوی، جنس سنگ های مثانه در موارد ادرار غیر عفونی اسید اوریک و در موارد ادرار عفونی سنگ های فسفات آمونیوم منیزیوم می باشد.
در آمریکا تقریبا ۵۰% موارد سنگ های مثانه از جنس اسید اوریک می باشند. این بیماران غالبا به دلیل انسداد نسبی خروجی مثانه، مایعات کمتر مصرف کرده که منجر به غلیظ شدن و اسیدی شدن ادرار می شود. سنگ های مثانه که جنس آن اگزالات کلسیم یا سیستین می باشد منشا کلیوی داشته که از حالب عبور کرده ودر مثانه گیر افتاده اند.
سنگ های مثانه معمولا منفرد هستند اما در مواردی که ادرار در مثانه می ماند و به طور کامل تخلیه نمی شود ممکن است متعدد و بزرگ هم باشند. نشانه های بارز سنگ مثانه شامل ادرار کردن همراه با درد و منقطع و تکه تکه ادرار کردن و ادرار خونی در انتهای ادرار می باشد. گاه درد تیز یا مبهم با ورزش یا حرکات ناگهانی ایجاد می شود. درد شدید معمولا در انتهای ادرار یعنی زمانی که سنگ در گردن مثانه قرار می گیرد رخ می دهد. درد ممکن است با خوابیدن در حالت دراز کشیدن به پشت برطرف شود. درد ممکن است به نوک آلت تناسلی، کیسه بیضه، نشیمنگاه (پرینه) و گاه به کمر یا ران تیر بکشد.
در بعضی مناطق دنیا سنگ مثانه بصورت بومی و آندمیک در بچه ها رخ می دهد که در این مناطق، علت بروز سنگ مثانه، نامناسب بودن رژیم های غذایی و فاکتورهای اجتماعی اقتصادی می باشد. این مناطق بومی بصورت کمربندی در آفریقای جنوبی، خاورمیانه و منطقه بالکان، هند، ژاپن، تایلند و اندونزی واقع شده اند. این سنگ ها در بچه های زیر ۱۰ سال بویژه در سن ۲ تا ۴ سال دیده می شود. در پسرها شایع تر از دختر ها می باشد.
این سنگ ها معمولا منفرد بوده و بعد از برداشتن سنگ ندرتا عود می کند. جنس سنگ مثانه در بچه ها غالبا اورات اسید آمونیوم، اگزالات کلسیم، اسید اوریک و فسفات کلسیم می باشد. علت تشکیل سنگ در بچه ها در این مناطق نوع رژیم های غذایی است که غالبا از غلات تشکیل شده و فاقد پروتئین حیوانی بوده و حاوی فسفات کمی می باشند.
از آنجایی که جنس سنگ معمولا اسید اوریکی می باشد لذا خیلی اوقات در عکس های ساده رادیولوژی دیده نمی شوند. ولی در عکس های رنگی بصورت نقص پرشدگی دیده می شوند. سونوگرافی در تشخیص این سنگ ها مفید است. مطمئن ترین روش تشخیص سنگ مثانه سیستوسکوپی است.
اکثر سنگ های مثانه را می توان به روش های بسته و از داخل مجرای ادراری یا سوراخی کوچک بر روی شکم (روش های آندوسکوپیک) خارج کرد لذا درمان سنگ مثانه غالبا کم عارضه و بی خطر است و معمولا یک شب نیاز به بستری داردو با بی حسی موضعی از کمر قابل انجام است.اصلی ترین راه برای پیشگیری از عود سنگ مثانه، برطرف کردن انسداد خروجی مثانه مثل جراحی پروستات یا رفع تنگی مجرای ادراری و در بچه ها تغییر رژیم غذایی می باشد.
منبع :
http://www.drjabbari.com
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.