• بیماری های قلبی عروقی

• نارسایی قلبی (Heart failure)‎
• آریتمی قلبی (Heart arrhythmia)‎

خوراکی

بزرگسالان:

• مقدار 0.75-1.25 میلی گرم هر 6-8 ساعت به مدت 7 روز. مقدار نگهدارنده 0.125-0.5 mg/kg می باشد.

کودکان:

• درنوزادان نارس و طبیعی تا سن یک ماه 0.20-0.035 mg/kg
• در شیرخواران با سن یک ماه تا 2 سال، 0.035-0.06  mg/kg
• کودکان با سن 2-5 سال، 0.03-0.04  mg/kg
• کودکان با سن 5-10 سال 0.02-0.035  mg/kg
• کودکان با سن 10 سال و بزرگتر 0.075-1.25  mg/kg

تزریقی:

بزرگسالان:

• ابتدا 0.4-0.6 میلی گرم وریدی و سپس بر حسب نیاز و تحمل بیمار مقادیر اضافی 0.1-0.3 میلی گرم هر 4-8 ساعت تزریق می شود. مقدار مصرف نگهدارنده 0.125-0.5  mg/kg می باشد.

کودکان:

• نوزادان نارس 0.015-0.025  mg/kg
• نوزادان طبیعی 0.02-0.03  mg/kg
• شیرخواران یک ماهه تا 2 ساله 0.03-0.05  mg/kg
• کودکان 5-10 ساله 0.015-0.03  mg/kg
• کودکان با سن 10 سال و بزرگتر 0.008-0.012  mg/kg
• مقدار مصرف نگهدارنده در نوزادان 20-30% مقدار مصرف تام در 2-3 نوبت منقسم مساوی در روز
• در نوزادان طبیعی و کودکان تا سن 10 سال 25-35% مقدار مصرف تام در 2-3 نوبت منقسم مساوی در روز
• در کودکان با سن 10 سال و بزرگتر 25-35% مقدار مصرف تام یک بار در روز

• بلوک‌ کامل‌ و متناوب‌ قلب‌
•  بلوک‌ درجه‌ دوم‌ دهلیزی‌ بطنی‌
• فیبریلاسیون بطنی
•  وجود علائم‌ مسمومیت‌ ناشی‌ از مصرف‌ قبلی‌
• حساسیت مفرط

• خستگی
• ضعف عمومی
•  آژیتاسیون
•  توهم
•  سردرد
•  بیحالی
•  سرگیجه
• ورتیگو
• استوپور
•  پارستزی
• افزایش شدت نارسایی احتقانی قلب
•  دیس‌ریتمی‌های قلبی (اغلب اختلالات هدایتی قلب)
•  هیپوتانسیون.
• اختلالات بینایی
• بی‌اشتهایی
•  تهوع و یا  استفراغ
• اسهال
• توجه: درصورت ایجاد نشانه‌های مسمومیت با دیژیتال (تهوع، استفراغ، دیس‌ریتمی) مصرف دارو باید قطع گردد.

• تغییر ناگهانی در بینایی.دیدن هاله رنگی زرد ویا سبز در اطراف اجسام
• تهوع و استفراغ شدید
• تغییر ریتم قلب

• مصرف‌ همزمان‌ کینیدین‌ و آمیودارون‌ با دیگوکسین‌ ممکن‌ است‌ موجب‌ افزایش‌ قابل‌ توجه‌ غلظت‌ سرمی‌ دیگوکسین‌ شود.
• مصرف‌ همزمان‌ آمفوتریسین‌ بی  با دیگوکسین ‌ممکن‌ است‌ احتمال‌ بروز مسمومیت‌ با گلیکوزیدهای‌ قلبی‌ ناشی‌ از کاهش‌ پتاسیم‌ خون‌ را افزایش‌ دهد.
• کینین‌، کلروکین‌ و هیدروکسی‌ کلروکین‌ در صورت‌ مصرف‌ همزمان‌ با دیگوکسین‌، ممکن‌ است‌ غلظت‌ پلاسمایی‌ دیگوکسین‌ را افزایش‌ دهند.
• دیلتیازم‌، وراپامیل‌ و احتمالا نیفدیپین‌ در صورت‌ مصرف‌ همزمان‌ با دیگوکسین‌، ممکن‌ است‌ غلظت‌ پلاسمایی‌ دیگوکسین‌ را افزایش‌ دهند.
• خطر بروز بلوک‌ دهلیزی‌ ـ بطنی‌ و برادی‌ کاردی‌ با مصرف‌ همزمان‌ با وراپامیل‌ افزایش‌ می‌یابد.
• در صورت‌ مصرف‌ همزمان‌ استازولامید، مدرهای‌ لوپ‌ و تیازیدی‌ با دیگوکسین‌، خطر بروزمسمومیت‌ با دیگوکسین‌ ناشی‌ از کاهش‌ پتاسیم‌ خون‌ افزایش‌ می‌یابد.
• اثردیگوکسین‌ در صورت‌ مصرف‌ همزمان‌ با اسپیرونولاکتون‌ افزایش‌ می‌یابد.
• تداخل جدی با: aluminum hydroxide,amiodaron, amphotericinB, atenolol, azithromycin, betaxolol, calcium carbonate, clarythromycin, colchicine, cyclosporine, erythromycin, esomeptazol, famotidine, lansoprazole, metoprolol, omeprazole, propranolol, sotalol, timolol, verapamil.

• در کودکان، آریتمی قلبی نشانة اولیه مسمومیت است.
• در بالغین بی‌اشتهایی، تهوع، استفراغ، اسهال و اشکالات بینایی از نشانه‌های اولیه مسمومیت با دیژیتال است
• درصورتی‌که تعداد ضربانات قلب قبل‌از مصرف دارو کمتر از 60 یا بیشتر از 100 ضربه در دقیقه بود، با پزشک تماس بگیرید.
• دوره‌ درمان‌ باید کامل‌ شود و دارو هر روز در وقت‌ معین‌ مصرف‌ شود.
• اگر یک‌ نوبت‌ مصرف‌ دارو فراموش‌ شود، چنانچه‌ پس‌ از 12 ساعت‌ بیاد آورده‌ شود، بهیچ‌ وجه‌ آن‌ نوبت‌ نباید مصرف‌ شود و مقادیر مصرف‌ بعدی‌ نیز دو برابر نگردد. اگر به‌ مدت‌ دو روز یا بیشترمصرف‌ دارو فراموش‌ شود، باید به‌ پزشک‌ مراجعه‌ شود.
•  در صورت‌ بروز هر گونه‌ نشانه‌ مسمومیت‌ از جمله‌ تهوع‌، استفراغ‌، اسهال‌، کاهش‌ اشتها یا آهسته‌ شدن‌ شدید نبض‌، باید به‌ پزشک‌ مراجعه‌ شود.
• از مصرف‌ سایر داروها بدون‌ دستورپزشک‌ باید خودداری‌ شود.
• مقدار مصرف‌ دیگوکسین‌ باید براساس‌ نیاز هر بیمار تعیین‌ گردد. این‌ مقدارباید بر اساس‌ وزن‌ بدن‌ بدون‌ چربی‌ محاسبه‌ شود، زیرا این‌ دارو در بافت‌ چربی‌ وارد نمی‌شود.
• تزریق‌ وریدی‌ دارو بر تزریق‌ عضلانی‌ آن‌ ارجحیت‌ دارد. تزریق‌ وریدی‌ باید طی‌ حداقل‌ 5 دقیقه‌ صورت‌ گیرد. تزریق‌ عضلانی‌ تنها در صورتی‌ که‌ امکان‌ مصرف‌ دارو از راه‌ خوراکی‌ یا وریدی‌ وجود نداشته‌ باشد، انجام‌ می‌شود.
•  در صورت‌ تغییر شکل‌ تزریقی‌ به‌ شکل‌ خوراکی‌ دارو، تنظیم‌ مقدار مصرف‌ ممکن‌ است‌ ضروری‌ باشد.

گروه C:                
مطالعات حیوانی نشان دهنده اثرات جانبی بر روی جنین بوده اند، اما شواهد کافی در مورد انسان وجود ندارد. با اینحال، منافع استفاده از دارو در زنان باردار ممکن است از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.

• نحوه اثر یونوتروپیک: افزایش قدرت و سرعت انقباض میوکارد از طریق افزایش ورود کلسیم و آزاد شدن یونهای کلسیم در سلولهای میوکارد. 
• اثر ضدآریتمی: اثر کاهش ضربان قلب ناشی‌از دیگوکسین در بیماران بدون CHF ناچیز می‌باشد و احتمالا به‌طور عمده ناشی‌از اثرات کولینرژیک و سمپاتولیتیک روی گره سینوسی ـ دهلیزی است.

• نیمه عمر: 1-3 روز (در آسیب کلیوی افزایش می‌یابد).
• دفع:متابولیسم‌ این‌ دارو به‌ میزان‌ کم‌ در کبد صورت‌ می‌گیرد، دفع‌ دیگوکسین‌ کلیوی‌ است‌.