روش های تشخیصی:
جفت سرراهی از طریق اولتراسوند، چه در ویزیت های پیش از زایمان و چه پس از دوره ی خونریزی واژینال قابل تشخیص است.
یک تشخیص قطعی، به ترکیبی از اولتراسوند شکمی و اولتراسوند ترانس واژینال که از طریق قرار دادن یک وسیله میله مانند درون واژن انجام می شود، نیاز دارد. پزشک، محل مبدل در واژن را برای پیشگیری از خونریزی تحت نظر دارد. در موارد نادر، از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) برای تعیین دقیق محل جفت استفاده می شود.
اگر پزشک به وجود جفت سرراهی مشکوک باشد، از آزمایشات روتین واژینال برای کاهش خطر خونریزی شدید، اجتناب خواهد کرد. ممکن است برای تعیین محل دقیق جفت قبل از زایمان، به اولتراسوندهای بیشتری نیاز باشد. ضربان قلب نوزاد نیز می تواند بررسی شود.
روش های درمانی:
درمان جفت سرراهی به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله:
• میزان خونریزی از واژن
• اینکه خونریزی متوقف شده یا خیر
• مدت بارداری فرد
• سلامتی فرد
• سلامت نوزاد
• وضعیت جفت و نوزاد
برای خونریزی اندک یا عدم خونریزی:
اگرفرد خونریزی ندارد یا خونریزی کمی دارد، ممکن است پزشک استراحت مطلق در منزل را توصیه کند. بسته به شرایط بیمار ممکن است به استراحت در بستر در اغلب اوقات و نشستن یا ایستادن فقط درهنگام ضرورت، نیاز داشته باشد. بیمار باید از فعالیت جنسی خودداری کند زیرا خونریزی را تشدید می کند. اگر بیمار دچار خونریزی شد، باید برای پیگیری اقدامات اورژانسی پزشکی آماده شود.
اگر جفت کاملاً گردن رحم را نپوشانده، ممکن است به بیمار اجازه ی زایمان واژینال (زایمان طبیعی) داده شود. ولی اگر بیمار خونریزی شدید داشته باشد، به عمل سزارین اورژانسی نیازدارد.
برای خونریزی شدید:
اگر بیمار خونریزی شدید داشت، ممکن است به بستری در بیمارستان نیاز داشته باشد. اگر خونریزی شدید بود، به انتقال خون نیاز است تا خون از دست رفته جایگزین شود. داروها برای پیشگیری از درد زایمان پیش از موعد، مفیدند. احتمالاً پزشک، عمل سزارین را پس از هفته 36 بارداری برای زایمان ایمن نوزاد تجویز می کند. اگر انتظار بیشتر برای بیمار ممکن نبود، عمل سزارین زودتر انجام می شود. در این مورد به بیمار کورتیکواستروئید داده می شود تا رشد ریه های نوزاد سریعتر شود.
برای خونریزی که متوقف نمی شود:
اگر خونریزی کنترل نشد یا نوزاد دچار مشکل شد، حتی اگر نوزاد نارس باشد، عمل سزارین اورژانسی انجام می شود.