بیماری پاژه پستان، نوک پستان و معمولاً پوست اطراف آن (آرئول) را تحت تاثیر قرار می دهد. ممکن است علائم و نشانه های بیماری پاژه پستان با تحریک پوست (درماتیت) یا سایر بیماری های پوستی غیرسرطانی اشتباه گرفته شود.

علائم و نشانه های احتمالی بیماری پاژه پستان عبارتند از:
•    پوسته پوسته شدن پوست در نوک پستان
•    ترشح یا سفتی پوست مشابه اگزما در نوک پستان، آرئول یا هر دو
•    خارش
•    قرمزی
•    سوزن سوزن شدن یا احساس سوزش
•    ترشح از نوک پستان به رنگ خون
•    توده در پستان
•    ضخیم شدن پوست در ناحیه پستان

علائم و نشانه ها معمولاً در یک پستان دیده می شوند. به طور معمول بیماری از نوک پستان شروع شده و ممکن است به آرئول و سایر نقاط پستان گسترش یابد.

تغییرات پوست ممکن است از بین برود یا به درمان های موضعی پاسخ دهد و در نتیجه به نظر برسد که پوست بهبود یافته است. به طور معمول قبل از تشخیص، علائم و نشانه ها به مدت چندین ماه وجود دارند.

علت بروز بیماری پاژه پستان مشخص نیست. نظریه ای که بیشتر مورد قبول است این است که بیماری از یک سرطان پستان داکتال زمینه ای منشا می گیرد. سلول های سرطانی از تومور اصلی و از طریق مجاری شیر به نوک پستان و پوست اطراف آن انتشار می یابند. نظریه دیگر این است که بیماری می تواند به طور مستقل در نوک پستان ایجاد شود.

عوامل خطر موثر در ایجاد بیماری پاژه پستان مشابه عواملی است که خطر سایر انواع سرطان پستان را افزایش می دهند.

عواملی که احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهند، عبارتند از:
•    سن. احتمال ابتلا به این بیماری با افزایش سن بیشتر می شود.

•    سابقه شخصی سرطان پستان. اگر شما سابقه ابتلا به سرطان در یکی از پستان های خود را داشته باشید، خطر بروز بیمای در پستان دیگر افزایش می یابد.

•    سابقه شخصی اختلالات مرتبط با پستان. اگر شما سابقه ابتلا به سرطان لوبولار یا هیپرپلازی را داشته باشید، خطر بروز سرطان پستان در شما بالاست. برخی بیماری های خوش خیم پستان نیز با افزایش کم خطر بروز بیماری مرتبط هستند.

•    سابقه خانوادگی. اگر مادر، خواهر یا دختر شما به سرطان پستان، تخمدان یا هر دو مبتلا باشند، یا حتی اگر پدر یا برادر شما به سرطان پستان مبتلا باشند، احتمال بروز سرطان پستان در شما افزایش می یابد.

•    زمینه ژنتیکی. نقص در یکی از ژن ها به خصوص BRCA1 یا BRCA2 احتمال بروز سرطان پستان، سرطان تخمدان و سایر سرطان ها را افزایش می دهد. چنین نقایصی کمتر از یکی از 10 مورد سرطان پستان را شامل می شوند.

•    بافت پستان متراکم. در زنان با بافت پستان متراکم، احتمال بروز سرطان پستان افزایش می یابد.

•    مواجهه با اشعه. اگر شما در دوران کودکی یا نوجوانی در ناحیه قفسه سینه تحت پرتودرمانی قرار گرفته اید، احتمال بروز سرطان پستان در مراحل بعدی زندگی افزایش می یابد.

•    اضافه وزن. اضافه وزن و چاقی به خصوص بعد از یائسگی و در دوران بزرگسالی احتمال بروز سرطان پستان را افزایش می دهد.

•    درمان جایگزینی هورمون. دریافت استروژن بعد از دوران یائسگی خطر بروز سرطان پستان را در برخی زنان افزایش می دهد.

•    نژاد. زنان سفیدپوست نسبت به زنان سیاه پوست بیشتر در معرض خطر سرطان پستان قرار دارند. اما احتمال مرگ ناشی از این بیماری در زنان سیاه پوست بیشتر است.

وجود یک یا تعداد بیشتری از عوامل خطر به معنی بروز حتمی سرطان پستان نیست. در بیشتر زنان مبتلا به سرطان پستان هیچ عامل خطری وجود ندارد.

اگر شما مشکوک هستید که به بیماری پاژه پستان مبتلا باشید، باید به پزشک خانوادگی خود مراجعه نمایید. ممکن است شما به پزشک متخصص در درمان بیماری سرطان ارجاع داده شوید.

آنچه شما می توانید انجام دهید
•    از هر نوع محدودیت مانند محدودیت های رژیم غذایی قبل از ملاقات با پزشک آگاه باشید.
•    تمام علائم خود را بنویسید. حتی علائمی را که به نظر بی ارتباط به دلیل مراجعه شما به پزشک به نظر می رسند را نیز یادداشت کنید.
•    اطلاعت مهم شخصی مانند استرس ها و تغییراتی که اخیراً در زندگی شما رخ داده، را یادداشت نمایید.
•    لیستی از داروهای مصرفی خود، ویتامین ها یا مکمل های مصرفی تهیه نمایید.
•    یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان را با خود به همراه ببرید. به خاطر سپردن تمام اطلاعات دشوار است. بنابراین شخص همراه شما می تواند در یادآوری اطلاعات به شما کمک کند.
•    سوالات خود را بنویسید.
زمان ملاقات با پزشک محدود است. تهیه یک لیست از سوالات به استفاده مفید از زمان کمک می کند.

برخی سولات اساسی که می توانید از پزشک بپرسید، عبارتند از:
•    علت احتمالی بروز علائم یا بیماری من چیست؟
•    آیا علل دیگری برای بروز علائم من وجود دارد؟
•    چه آزمایشاتی باید انجام دهم؟
•    بیماری من موقتی است یا دائمی؟
•    بهترین اقدام درمانی چیست؟
•    چه جایگزین هایی برای درمان پیشنهادی شما وجود دارد؟
•    من به بیماری های دیگری نیز مبتلا هستم. چگونه می توانم تمام این بیماری ها را مدیریت کنم؟
•    آیا باید محدودیت های خاصی را دنبال کنم؟
•    آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟ هزینه آن چقدر می شود و آیا بیمه هزینه ها را پوشش می دهد؟
•    آیا بروشور یا مطالب چاپ شده ای در مورد این بیماری وجود دارد؟ چه وبسایتی را پیشنهاد می کنید؟
•    آیا من باید برای پیگیری مجدداً مراجعه نمایم؟

آنچه باید از پزشک انتظار داشته باشید
سوالاتی که ممکن است پزشک از شما بپرسد، عبارتند از:
•    تغییرات پوست شما در نوک پستان به چه صورت است؟
•    آیا شما ترشح از نوک پستان، خونریزی، سوزش یا خارش دارید؟
•    آیا علائم دیگری مانند وجود توده در ناحیه پستان یا ضخیم شدن پوست را دارید؟
•    آیا در ناحیه پستان احساس درد دارید؟
•    علائم شما چه مدتی است که وجود دارد؟

به طور منظم نوک پستان و آرئول هر دو پستان را بررسی کنید. اگر وجود توده ای را احساس کردید یا خارش و سوزش پوست داشتید که برای بیش از یک ماه ادامه داشت، به پزشک مراجعه نمایید.

اگر به علت جراحتی بر روی پوست پستان تحت درمان هستید و جراحت برطرف نمی شود، باید به پزشک مراجعه کنید. ممکن است به منظور ارزیابی های بیشتر نیاز باشد که بخش کوچک از بافت شما برای مطالعه زیر میکروسکوپ برداشته شود (بیوپسی).

روش های تشخیصی:

 •    آزمایشات بالینی پستان و معاینه فیزیکی. پزشک هر دو پستان را از نظر وجود نواحی غیرطبیعی، ظاهر پوست در ناحیه اطراف و روی نوک پستان و وجود توده مورد معاینه قرار می دهد.

•    ماموگرافی. در ماموگرافی بافت پستان به کمک اشعه X مورد بررسی قرار می گیرد. ماموگرافی نشان می دهد که آیا تغییرات نوک پستان و پوست با سرطان پستان مرتبط است؟ اگر نتایج حاصل از ماموگرافی علائم سرطان پستان را نشان نداد، ممکن است پزشک از MRI به منظور کشف سرطانی که توسط ماموگرافی قابل تشخیص نیست، استفاده کند.

•    بیوپسی (نمونه برداری) از پستان. در طی بیوپسی، پزشک بخش کوچکی از پوست نوک پستان را به منظور بررسی زیر میکروسکوپ برمی دارد. اگر در ناحیه نوک پستان ترشح داشته باشید، ممکن است نمونه ای از ترشحات نیز جمع آوری شود. اگر توده ای در ناحیه پستان داشته باشید، نمونه برداری از توده نیز انجام می شود. اگر در نمونه های جمع آوری شده سلول های سرطان دیده شود، ممکن است شما به یک جراح پستان به منظور تعیین گزینه های درمان ارجاع داده می شوید.

•    بیوپسی از غدد لنفاوی نگهبان. اگر شما به سرطان پستان مهاجم مبتلا باشید، غدد لنفاوی در ناحیه زیر بازوی شما باید از نظر گسترش سرطان به این ناحیه مورد بررسی قرار گیرد. اگر یک غده لنفاوی نگهبان برداشته شود، بررسی شود و از نظر وجود سرطان طبیعی باشد، شانس پیدا کردن سرطان در سایر غدد باقیمانده کم است و سایر غدد لنفاوی نیاز به برداشته شدن ندارند.

روش های درمانی:

در صورت وجود بیماری پاژه پستان، احتمالاً شما نیاز به جراحی دارید. نوع جراحی به شرایط پوست اطراف نوک پستان و وضعیت پیشرفت سرطان زمینه ای وابسته است. گزینه های جراحی عبارتند از:

•    ماستکتومی ساده. در این روش کل پستان برداشته می شود اما غدد لنفاوی زیر بغل برداشته نمی شوند. ماستکتومی ساده زمانی توصیه می شود که سرطان پستان زمینه ای وجود دارد اما به غدد لنفاوی گسترش نیافته است.

•    لامپکتومی. در این نوع جراحی فقط قسمت های بیمار پستان برداشته می شود. جراح نوک پستان، آرئول و بخش مخروطی شکل پستان را برمی دارد. درمان بیماری پاژه پستان توسط لامپکتومی نیاز به پرتودرمانی دارد.

درمان کمکی

پس از جراحی، پزشک ممکن است درمان اضافی با داروهای ضد سرطان (شیمی درمانی)، پرتو درمانی یا هورمون درمانی را به منظور پیشگیری از عود سرطان پستان توصیه نماید. نوع درمان به وسعت سرطان و نتایج حاصل از آزمایشات تومور از نظر وجود گیرنده های استروژن یا پروژسترون بستگی دارد.

مقابله با استرس و پشتیبانی:

تشخیص سرطان پستان می تواند با استرس زیادی همراه باشد. درست در زمانی که شما سعی می کنید بر این استرس غلبه کنید باید در مورد درمان خود نیز تصمیمات مهمی بگیرید.

روش هایی که به شما در کاهش استرس کمک می کنند، عبارتند از:
•    اطلاعات خود را در مورد سرطان پستان افزایش دهید. از پزشک در مورد نوع و مرحله بیماری و وضعیت رسپتورهای هورمونی خود سوال کنید. از پزشک در مورد منابع به روز اطلاعاتی در مورد روش های درمان سوال کنید. در صورتی که تمایلی به دانستن اطلاعات بیشتر در مورد سرطان خود ندارید، پزشک را مطلع کنید.

•    با نجات یافتگان از سرطان پستان گفتگو کنید.

•    با دوستان یا اعضای خانواده خود یا یک مشاور صحبت کنید.

•    صمیمیت خود را با همسرتان حفظ کنید. با همسرتان در مورد احساس خود گفتگو کنید.

•    از خود مراقبت کنید. مراقبت از خود در طول درمان سرطان یک ضرورت است. به اندازه کافی بخوابید تا در زمان بیدار شدن احساس سرزندگی کنید. از یک رژیم غنی از سبزیجات و میوه ها استفاده نمایید. زمان هایی از روز را برای ورزش ملایم اختصاص دهید. به فعالیت های لذت بخش مانند کتاب خواندن یا شنیدن موسیقی بپردازید.

عوامل خطری که قابل پیشگیری نیستند، عبارتند از:
•    سن
•    ژنتیک
•    سابقه خانوادگی

عوامل خطری که قابل پیشگیری هستند، عبارتند از:
•    انجام فعالیت بدنی کافی
•    محدود کردن مصرف الکل
•    مصرف غذاهای سالم
•    حفظ وزن در محدوده سالم

داروها و جراحی
برخی مداخلات ممکن است به کاهش شانس بروز سرطان پستان کمک کند:
•    داروهای پیشگیری کننده. گاهی داروها برای پیشگیری توصیه می شوند اما ممکن است عوارضی نیز به دنبال داشته باشند.
•    جراحی به منظور کاهش خطر. برخی زنان تصمیم به انجام ماستکتومی به منظور پیشگیری یا کاهش خطر سرطان پستان می گیرند. بااین حال، این امر بهترین گزینه درمانی برای همه افراد نیست.

در مورد عوامل خطر شخصی خود و لزوم انجام درمان هایی به منظور کاهش خطر بروز بیماری با پزشک مشورت کنید.