به طور معمول آرتریت عفونی استفاده از مفاصل را با مشکل روبرو می سازد. مفصل ممکن است متورم، قرمز و گرم شده و ممکن است شما به تب مبتلا شوید.
 

آرتریت عفونی می تواند توسط عفونت باکتریایی، ویروسی یا قارچی ایجاد شود. عفونت باکتریایی با استافیلوکوک اورئوس شایع ترین علت است. این باکتری معمولاً بر روی پوست زندگی می کند.

آرتریت عفونی ممکن است هنگامی که عفونت در سایر نقاط بدن وجود دارد (مانند عفونت دستگاه تنفس فوقانی یا عفونت مجاری ادراری) و از طریق جریان خون منتشر می شود، ایجاد شود. به ندرت وجود یک زخم، تزریق مواد مخدر یا جراحی در یا نزدیک مفصل سبب انتقال عفونت به مفصل می شود.

پوشش اطراف مفصل (سینوویوم) توانایی کمی برای محافظت مفصل در برابر عفونت دارد. واکنش بدن نسبت به عفونت (شامل التهابی که می تواند سبب افزایش فشار و کاهش جریان خون به سمت مفصل شود) منجر به آسیب می شود.
 

عوامل خطر مرتبط با آرتریت عفونی  عبارتند از:

•   وجود مشکلات مرتبط با مفصل. بیماری های مزمنی که مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهند مانند اوستئوآرتریت، نقرس، لوپوس و آرتریت روماتوئید می توانند خطر بروز آرتریت عفونی را افزایش دهند. مفصل مصنوعی، جراحی مفصل در گذشته و وارد آمدن آسیب به مفصل نیز می تواند خطر بروز این بیماری را افزایش دهد.

•   دریافت دارو برای درمان آرتریت روماتوئید. افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید به علت دریافت دارو بیشتر در معرض خطر ابتلا به آرتریت عفونی هستند. داروهای مورد استفاده برای درمان آرتریت روماتوئید ممکن است با سرکوب سیستم ایمنی احتمال بروز عفونت را افزایش دهند. تشخیص آرتریت عفونی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید دشوار است زیرا بسیاری از علائم این دو بیماری مشابه هستند.

•   شکنندگی پوست. اگر پوست به راحتی می شکند و به خوبی بهبود نمی یابد، باکتری ها ممکن است دسترسی مداوم به بدن شما داشته باشند. بیماری های پوستی مانند پسوریازیس و اگزما خطر بروز آرتریت عفونی را افزایش می دهند. در افرادی که به طور منظم دارو یا مواد مخدر تزریق می کنند نیز خطر بروز عفونت در محل تزریق بالاتر است.

•   ضعف سیستم ایمنی. ضعف سیستم ایمنی بدن به علت عدم توانایی بدن در مقابله با عفونت سبب افزایش خطر بروز آرتریت عفونی می شود. در افراد مبتلا به دیابت، بیماری های کلیوی یا کبدی و افراد دریافت کننده داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی احتمال بروز عفونت ها بیشتر است.

وجود ترکیبی از عوامل خطر نسبت به زمانی که تنها یک عامل خطر وجود داشته باشد، احتمال بروز بیماری را بیشتر افزایش می دهد.
 

اگر درمان به  تاخیر افتد، آرتریت عفونی می تواند به سرعت منجر به آسیب دائمی مفصل شود.
 

اگر مفاصل شما دردناک و ملتهب هستند احتمالاً شما باید ابتدا به پزشک خانواده مراجعه کنید. ممکن است پزشک شما را به متخصص بیماری های عفونی یا متخصص بیماری های مفصلی ارجاع دهد.

از آنجاکه زمان ملاقات با پزشک کوتاه است بهتر است از قبل برای این ملاقات آمادگی داشته باشید.

آنچه شما باید انجام دهید
•    هرگونه علائمی که تجربه می کنید، حتی علائمی که نامرتبط به علت مراجعه شما به پزشک به نظر می رسند را یادداشت کنید.
•    اطلاعات شخصی مهم مانند بیماری هایی که دارید و عفونت هایی که اخیراً به آن ها مبتلا شده اید را یادداشت کنید.
•    لیستی از داروها و مکمل هایی که مصرف می کنید، تهیه کنید.
•    یکی از اعضای خانواده یا دوستانتان را به همراه ببرید. شخص همراه شما می تواند در به یادآوردن اطلاعات مهم به شما کمک کند.
•    سوالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید را بنویسید.

برخی سوالات اساسی که می توانید از پزشک بپرسید عبارتند از:
•    علت احتمالی بروز علائم من چیست؟
•    آیا علل دیگری نیز می توانند در بروز این علائم نقش داشته باشند؟
•    آیا برای تائید تشخیص بیماری باید آزمایشاتی انجام دهم؟
•    چه درمانی را توصیه می کنید؟
•    چقدر طول می کشد که بعد از شروع درمان علائم من بهبود یابند؟
•    آیا من به منظور تسکین درد مفصل اقدامی می توانم انجام دهم؟
•    آیا من به عوارض طولانی مدت ناشی از این بیماری مبتلا می شوم؟
•    چه زمانی باید برای پیگیری وضعیت بیماری ام مراجعه  کنم؟
•    من به بیماری های دیگری نیز مبتلا هستم. چگونه می توانم تمام این بیماری ها را مدیریت کنم؟
•    آیا باید به یک متخصص مراجعه کنم؟
•    آیا بروشور یا مطلب چاپ شده ای وجود دارد که با خود به خانه ببرم؟ چه وبسایتی را در این زمینه پیشنهاد می کنید؟

چه انتظاری از پزشک داشته باشید
سوالاتی که احتمالاً پزشک از شما خواهد پرسید عبارتند از:
•    چه  علائمی دارید و از چه زمانی متوجه بروز این علائم شدید؟
•    علائم شما به طور دائمی وجود دارند یا گاه به گاه ظاهر می شوند؟
•    شدت علائم شما چقدر است؟
•    چه عواملی سبب بهبود این علائم می شوند؟
•    چه  عواملی سبب تشدید این علائم می شوند؟
•    آیا اخیراً به عفونتی مبتلا بوده اید؟
•    آیا به بیماری مزمنی مبتلا هستید؟
•    در حال حاضر چه داروها یا مکمل هایی دریافت می کنید؟
•    آیا شما تاکنون جراحی مفصل یا تعویض مفصل داشته اید؟
•    آیا شما از مواد مخدر تزریقی استفاده می کنید؟
 

اگر به طور ناگهانی به درد شدید مفصل مبتلا شدید به پزشک مراجعه کنید. درمان سریع می تواند آسیب وارده به مفاصل را به حداقل برساند.
 

روش های تشخیصی:

شبه طور معمول آزمایشات ذیل به منظور تشخیص آرتریت عفونی انجام می شود:

•   بررسی مایع مفصلی. عفونت می توانند سبب تغییر رنگ، قوام، حجم و ترکیب مایع مفصلی شود. نمونه ای از این مایع توسط سوزن از مفصل خارج می شود. تست های آزمایشگاهی می تواند تعیین کنند که چه نوع ارگانیسمی سبب بروز عفونت شده اند. بنابراین پزشک می تواند بهترین دارو را جهت درمان انتخاب کند.

•    آزمایش خون. ممکن است پزشک به منظور تعیین وجود علائم عفونت در خون دستور انجام آزمایش خون را دهد. در این روش نمونه ای خون وریدی توسط سوزن گرفته می شود.

•    روش های تصویربرداری. تصویربرداری با اشعه X یا سایر روش های تصویربرداری ممکن است به منظور بررسی آسیب وارده به مفصل انجام شوند.

روش های درمانی:

تخلیه مایع مفصل

حذف مایع مفصلی عفونی بسیار مهم است. این اقدام به روش های ذیل انجام می شود:

•   در بسیاری از موارد پزشک با استفاده از سوزن مایع عفونی موجود در مفصل را خارج می کند.

•   در روش آرتروسکوپی یک لوله انعطاف پذیر که دوربین در نوک آن تعبیه شده از طریق یک برش کوچک داخل مفصل قرار می گیرد. سپس لوله های ساکش و تخلیه از طریق برش های کوچک وارد اطراف مفصل می شوند.

•   جراحی باز. تخلیه مایع برخی مفاصل مانند ران توسط سوزن یا روش آرتروسکوپی دشوار است. بنابراین ممکن است نیاز به انجام جراحی باز باشد.

برای انتخاب موثرترین دارو پزشک باید نوع میکروبی را که سبب بروز عفونت شده است، شناسایی کند. آنتی بیوتیک ها در ابتدا معمولاً از طریق ورید بازو داده می شوند.  بعدها، شما قادر به دریافت آنتی بیوتیک های خوراکی خواهید بود. به طور معمول، درمان 6-2 هفته طول می کشد. عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها شامل تهوع، استفراغ و اسهال است. واکنش های آلرژیک نیز ممکن است رخ دهند. با پزشک خود در مورد عوارض جانبی ناشی از داروهایی که دریافت می کنید، گفتگو کنید.