برخی عومل می توانند خطر ابتلای شما به ترومبوز وریدی عمقی را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:
• نشستن طولانی مدت مانند رانندگی کردن یا نشستن در هواپیما. زمانی که پاهای شما به مدت طولانی بی حرکت هستند، عضلات ساق پای شما انقباض لازم برای جریان یافتن طبیعی خون را ندارند. اگر عضلات ساق پای شما منقبض نشوند، لخته های خون در پاها تشکیل می شود. اگرچه نشستن طولانی مدت یکی از عوامل خطرساز برای ترومبوز وریدی عمقی می باشد، با رانندگی طولانی مدت یا نشستن طولانی در هواپیما احتمال ایجاد ترومبوز وریدی عمقی نسبتاً اندک است.
• به ارث بردن یک اختلال انعقاد خون. برخی افراد اختلالی را به ارث می برند که باعث می شود خون آنها به سرعت لخته شود. این بیماری های ارثی ممکن است مشکل خاصی را برای بیمار ایجاد نکنند مگر اینکه همراه با یک یا چندین عامل خطرساز دیگر در فرد وجود داشته باشند.
• در بستر بودن به مدت طولانی مانند بستری بودن طولانی در بیمارستان یا فلج. زمانی که پاهای شما به مدت طولانی بی حرکت هستند، عضلات ساق پای شما انقباض لازم برای جریان یافتن طبیعی خون را ندارند که این وضعیت منجر به تشکیل لخته های خون می شود.
• آسیب یا جراحی. آسیب به وریدهای شما یا جراحی می تواند جریان خون آنها را کاهش دهد و احتمال تشکیل لخته خون را افزایش دهد. بیهوش کننده های عمومی که برای جراحی استفاده می شوند می توانند منجر به گشادتر شدن وریدها شده و احتمال تجمع خون و تشکیل لخته را بیشتر می کنند.
• بارداری. بارداری فشار داخل وریدها ی لگن و پاهای شما افزایش می دهد. به ویژه خانم هایی که مبتلا به اختلالات ارثی انعقاد خون هستند در معرض خطر قرار دارند. خطر تشکیل لخته خون در اثر بارداری می تواند تا 6 هفته پس از زایمان ادامه داشته باشد.
• سرطان. برخی از انواع سرطان ها مقدار برخی مواد را در خون شما بیشتر می کنند که این مواد می توانند منجر به تشکیل لخته های خونی شوند. برخی از درمان های بیماری سرطان نیز خطر تشکیل لخته های خونی را افزایش می دهند.
• بیماری های التهابی روده. بیماری های روده مانند کولیت اولسراتیو خطر ترومبوز وریدی عمقی را افزایش می دهند.
• نارسایی قلبی. بیماران مبتلا به نارسایی قلبی بیشتر در معرض ابتلاء به ترومبوز وریدی عمقی هستند زیرا آسیب وارد شده به قلب آنها باعث می شود که قلب نتواند کارایی کافی را در پمپاژ خون داشته باشد. این عامل احتمال تجمع خون و لخته شدن آن را افزایش می دهد.
• قرص های ضدبارداری یا هورمون درمانی. قرص های ضدبارداری خوراکی و هورمون درمانی هر دو می توانند احتمال تشکیل لخته در خون را افزایش دهند.
• وجود ضربان ساز (پیس میکر) یا لوله باریک انعطاف پذیر (کاتتر) در رگ. این درمان های پزشکی می توانند دیواره عروق خونی را تحریک کنند و جریان خون را کاهش دهند.
• داشتن سابقه ابتلاء به ترومبوز وریدی عمقی یا آمبولی ریوی. اگر شما در گذشته به ترومبوز وریدی عمقی مبتلا شده اید، احتمال ابتلایتان به ترومبوز وریدی عمقی در آینده بیشتر می شود.
• داشتن سابقه خانوادگی ابتلاء به ترومبوز وریدی عمقی یا آمبولی ریه. اگر یکی از اعضای خانواده شما در گذشته به ترومبوز وریدی عمقی یا آمبولی ریوی مبتلا شده است، احتمال ابتلای شما یه ترومبوز وریدی عمقی اقزایش می یابد.
• اضافه وزن یا چاقی. اضافه وزن فشار داخل وریدهای لگن و پاهای شما را افزایش می دهد.
• مصرف دخانیات. دخانیات می توانند جریان طبیعی خون و انعقاد خون را تحت تأثیر قرار دهند و در نتیجه احتمال تشکیل ترومبوز وریدی عمقی را بیشتر می کنند.
• سن. اگرچه ترومبوز وریدی عمقی در هر سنی می تواند رخ دهد، در سنین بالای 60 سال احتمال آن بیشتر است.
• قد بلند. احتمال تشکیل لخته خون در مردان بلند قد بیشتر است. ظاهراً در خانم های بلند قد احتمال تشکیل لخته های خونی بیشتر نیست شاید به دلیل اینکه اغلب خانم ها قد خیلی بلندی ندارند.