علائم و نشانه های بیماری تب خونریزی دهنده ی ویروسی متنوع است. اما به طور کلی، علائم اولیه عبارتند از:
•    تب بالا
•    خستگی
•    سرگیجه
•    درد عضلات، استخوان ها و مفاصل
•    ضعف


علائمی که می توانند مرگبار باشند
موارد شدید برخی از انواع تب خونریزی دهنده ی ویروسی ممکن است سبب خونریزی شوند، اما به ندرت افراد در اثر خونریزی جان خود را از دست می دهند. خونریزی ممکن است در محل های زیر رخ دهد:
•    زیر پوست
•    در اندام های داخلی
•    از دهان، چشم و یا گوش ها

سایر علائم و نشانه های عفونت شدید عبارتند از:
•    شوک
•    اختلال در عملکرد سیستم عصبی
•    کما
•    هذیان گویی
•    نارسایی کلیه
•    نارسایی کبد
 

ویروسی که سبب تب خونریزی دهنده می شود، به طور طبیعی در بدن حیوانات و یا حشرات (بیشتر در پشه ها، کنه ها، جوندگان و خفاش ها) زندگی می کند.

هریک از این میزبان ها در منطقه ی جغرافیایی خاصی زندگی می کند، از همین رو هر بیماری خاص به طور معمول در جایی رخ می دهد که میزبان ویروس به طور طبیعی در آنجا زندگی می کند . همچنین برخی از انواع بیماری تب خونریزی دهنده ی ویروسی می تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود.

 

چگونه منتقل می شود ؟
روش انتقال بسته به نوع ویروس متفاوت است. برخی از انواع تب خونریزی دهنده ی ویروسی از طریق نیش پشه یا کنه منتقل می شود. سایر انواع از طریق تماس با خون یا مایع منی آلوده منتقل می شود. چند گونه ی محدود نیز می توانند از طریق مدفوع یا ادرار آلوده ی رت ها منتقل شود.

اگر به منطقه ای سفر می کنید که نوع خاصی از تب خونریزی دهنده در آنجا شایع است، ممکن است در آنجا به ویروس آلوده شوید و در زمان برگشت به خانه علائم در شما ایجاد شود. ممکن است 21 روز طول بکشد تا علائم ظاهر شود.
 

زندگی و یا سفر کردن به منطقه ای که بیماری تب خونریزی دهنده ی ویروسی خاص در آن شایع است خطر آلوده شدن شما به نوع خاصی از ویروس را افزایش می دهد. عوامل دیگری نیز وجود دارند که می توانند خطر ابتلا را حتی به میزان بیشتری افزایش دهند. از جمله ی آنها:
•    کارکردن با افراد بیمار
•    کشتار حیوانات آلوده
•    استفاده از سوزن مشترک جهت مصرف داروهای داخل وریدی
•    روابط جنسی غیر ایمن
•    کار بیرون از منزل و یا در ساختمان های آلوده به موش
 

تب خونریزی دهنده ی ویروسی می تواند آسیب بزند به:
•    مغز
•    چشم ها
•    قلب
•    کلیه ها
•    کبد
•    ریه ها
•    نخاع

در برخی موارد آسیب به حدی جدی است که می تواند منجر به مرگ شود.
 

بهترین زمان برای مراجعه به پزشک، پیش از سفر به کشورهای در حال توسعه است تا اطمینان حاصل کنید که واکسن های موجود و توصیه های قبل از سفر جهت سالم ماندن را دریافت کرده اید.

اگر در زمان برگشت به خانه، علائم و نشانه های بیماری را مشاهده کردید، با یک پزشک مشورت کنید. ترجیحاً پزشکی که بر روی بیماری های عفونی و یا داروهای بین المللی تمرکز دارد. یک متخصص می تواند سریع تر بیماری شما را تشخیص دهد و درمان کند. در مورد اینکه به چه مناطقی رفته اید پزشک خود را مطلع کنید.
 

روش های تشخیصی:

تشخیص اختصاصی بیماری تب خونریزی دهنده ی ویروسی در روزهای نخست بیماری می تواند دشوار باشد، چراکه علائم و نشانه های اولیه ی بیماری (تب بالا، دردهای عضلانی، سردرد و خستگی بیش از حد) در بین بسیاری از بیماری ها شایع است.

جهت کمک به تشخیص، به احتمال زیاد پزشک از شما در رابطه با تاریخچه ی پزشکی و سفرتان و هرگونه مواجه با جوندگان و پشه ها سوال خواهد کرد. جزییات سفر خارج از کشور خود را با دقت توصیف کنید. از جمله اینکه در چه زمانی و به چه کشورهایی سفر کرده اید، همچنین هرگونه تماس با منابع احتمالی عفونت را بیان کنید.

تست های آزمایشگاهی

به طور معمول استفاده از نمونه ی خون شما، جهت تایید تشخیص لازم است. به دلیل آنکه بیماری تب خونریزی دهنده ی ویروسی به طور ویژه بدخیم و مسری است، این تست های آزمایشگاهی در آزمایشگاه های ویژه و با اقدامات سخت گیرانه انجام می شوند.

روش های درمانی:

•   مراقبت های حمایتی ضروری است. جهت پیشگیری از دهیدراتاسیون، ممکن است به آب به منظور حفظ تعادل الکترولیت ها و مینرال های حیاتی برای عملکرد عصب و عضله نیاز باشد.

•   ممکن است برخی افراد به دیالیز کلیه نیاز داشته  باشد (روش مصنوعی جهت حذف مواد زائد بدن از خون، زمانی که کلیه شما نارسا شده باشد).

به دلیل آنکه برای بیشتر انواع تب خونریزی دهنده ی ویروسی  درمان خاصی وجود ندارد، داروی ضد ویروس ribavirin ممکن است در کوتاه ساختن مدت زمان برخی از عفونت ها و پیشگیری از عوارض در برخی از افراد مفید باشد.

پیشگیری از تب خونریزی دهنده ویروسی به خصوص در کشورهای در حال توسعه چالش بزرگی است. بسیاری از عوامل اجتماعی، اقتصادی و جغرافیایی در ظهور ناگهانی و گسترش بیماری های عفونی نقش دارند. جنگ، مهاجرت، تخریب زیستگاه ها، نبود پناهگاه و مراقبت های پزشکی مناسب مشکلاتی هستند که به راحتی قابل حل نیستند.