دکتر زهرا وحدتی‌فر شما را با پُرکنندههای آمالگام و کامپوزیت آشنا می‌کند
وقتی قرار است از مواد خاصی برای پر کردن دندان بیماران استفاده کنم٬ معمولا به آنها چند گزینه می‌دهم٬ اما بسیاری از افراد از مزیت‌های انواع مواد پُرکردنی برای دندان اطلاعی ندارند. دو نوع از پُرکنندههای دندانی شناخته‌شده٬ پُرکننده‌ی آمالگام نقره‌ای و پُرکننده‌ی رسین کامپوزیت است. امروزه حدود ۴۷ درصد دندان‌پزشکان از پُرکنندههای آمالگام استفاده می‌کنند. در اینجا به نکاتی درباره‌ی این پُرکننده اشاره می‌کنیم.
پُرکنندههای آمالگام نقره‌ای- مزایا و معایب
این پُرکننده‌ها ترکیبی از فلزاتی اعم از جیوه٬ نقره٬ قلع٬ روی و مس هستند. پُرکنندههای نقره حدود ۱۰۰ سال است که استفاده می‌شوند و این به خاطر خاصیت ماندگاری این فلز است٬ اما اخیرا پُرکنندههای آمالگام به خاطر میزان سالم بودنش توجه زیادی به خود معطوف کرده است. اگر یک پُرکننده‌ی آمالگام نقره‌ای-جیوه‌ای پوسیده شود٬ می‌توان آن را با پُرکننده‌ی رسین جایگزین کرد.
مزایا:
-پُرکنندههای فلزی طول عمر بیشتری دارند
-در برابر آسیب ناشی از جویدن مقاوم هستند
-درمان آن هزینه‌ی کمتری دارد
معایب:
اندازه‌ی این پُرکننده‌ها بزرگ است
-ظاهر فلزی دارند
-خطرات احتمالی برای سلامتی و واکنش‌های حساسیت‌زا
پُرکنندههای کامپوزیت
این پُرکننده‌ها از شناخته‌شده‌ترین انواع پُرکنندههای مدرن در دندان‌سازی هستند. آنها همرنگ دندان بوده و باعث یکی شدن ظاهر طبیعی مینای دندانی می‌شود. میزان خطر آنها اصلا مشابه پُرکنندههای آمالگام نقره‌ای-جیوه‌ای نیست و از پُرکنندههای فلزی ظاهر بهتری دارند. از آنجا که پُرکنندههای رسین کامپوزیت چندکاره هستند٬ از آنها برای درمان انواع حفره‌‌های دندانی استفاده می‌کنیم.
مزایا:
پیوند شیمیایی با مینای دندان
-هماهنگی با رنگ طبیعی دندان‌ها
-پایین‌تر آمدن خطر جابجایی دندان به خاطر استفاده از پُرکننده‌ها
معایب:
طول عمر کوتاه‌تر در مقایسه با پُرکنندههای فلزی
-طولانی بودن مدت عمل (بالای ۲۰ دقیقه)
-میزان حساسیت بیشتر بعد از عمل
در نگارش این مطلب از نتایج تحقیقات ارائه شده در سایت‌های Your Dentistry Guide و American Academy Periodontology و کتاب Implant Restorations: A Step-by-Step Guide نوشته کارل دراگو استفاده شده است.
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.