حدود ١/٣ خانم ها در طول زندگی خود دچار ریزش مو می شوند. در خانم ها ریزش مو علل مختلفی می تواند داشته باشد. شایع ترین علت آن، ریزش موی ارثی یا آندروژنتیک (androgenetic) می باشد. در خانم ها این نوع ریزش مو با نازک شدن موها و باز تر شدن فرق سر مشخص می شود و بتدریج موها در ناحیه ی بالای سر کم پشت می شوند. معمولا خط رویش مو در خانم ها عقب نمی رود و خوشبختانه طاسی به ندرت اتفاق می افتد. با این حال، عوارض روحی ریزش مو در خانم ها، شدیدتر از آقایان است. شروع آن از هر زمانی بعد از سن بلوغ ممکن است. بتدریج با افزایش سن تشدید پیدا می کند و اکثرا در سنین یائسگی واضح تر می شود. سابقه ی خانوادگی مثبت و شروع زودرس در موارد شدید بیشتر دیده می شود.
درمان بهتر است هر چه زودتر شروع شود زیرا اگر زمان زیادی از شروع ریزش مو گذشته باشد، تعدادی از فولیکول های مو ممکن است دیگر فعال نشوند. درمان این نوع ریزش مو در خانم ها عمدتا دارویی است.
مینوکسیدیل (minoxidil)
این دارو که به صورت محلول موضعی استفاده می شود، فاز رویش مو را طولانی می کند. باعث کاهش ریزش مو و همینطور رویش موهای جدید می شود. به نظر می رسد مینوکسیدیل در خانم ها تاثیر بهتری نسبت به آقایان دارد. محلول ٢٪ آن برای مصرف خانم ها توسط FDA ( سازمان غذا و داروی آمریکا) تائید شده است. البته در صورت صلاحدید پزشک محلول ٥٪ آن هم در خانم ها ممکن است تجویز شود و اثر بیشتری هم دارد. باید توجه داشت که هر چه درمان زودتر شروع شود، تاثیر بهتری خواهد داشت. برای ارزیابی تاثیر، دارو باید حداقل شش ماه مصرف شود. مصرف آن باید مرتب و مداوم باشد و تاثیر آن تا وقتی که دارو مصرف می شود ادامه خواهد داشت.
مینوکسیدیل داروی کم عارضه ای است. جذب خونی آن از طریق پوست بسیار جزئی است و مشکلی ایجاد نمیکند. درمواردی ممکن است باعث تحریک پوست سر و خارش بشود که بیشتر به دلیل اثر الکل و مواد افزودنی است تا خود دارو. گاهی ممکن است موهای جدید که رشد می کنند، رنگ و جنس کمی متفاوت از موهای خود شخص داشته باشند. ندرتا هم ممکن است در نواحی گونه یا پیشانی موهای نازک رشد کنند که این عارضه با مصرف محلول ٥٪ محتمل تر است و البته با قطع تماس پوست با دارو برطرف می شود.
داروهای مهارکننده هورمون مردانه (antiandrogens)
در مواردی علاوه بر مینوکسیدیل از داروهای خوراکی که باعث مهار اثر هورمون مردانه میشوند هم استفاده می شود. اسپیرونولاکتون (spironolacton)، فیناستراید (finasteride)، سیپروترون استات (cyproterone acetate)، انواعی از قرص های جلوگیری از بارداری (OCP) از این جمله هستند. این داروها فقط توسط پزشک تجویز می شوند و نباید خودسرانه مصرف شوند.
آهن
در خانم ها کمبود آهن شایع است. در مواردی با صلاحدید پزشک، مصرف قرص آهن می تواند در قطع ریزش موی آنها موثر باشد.
ویتامین ها و مواد معدنی از جمله روی (zinc) هم به عنوان مکمل درمان میتوانند کمک کنند.
شامپوهای حاوی موادی مثل کافئین، کتوکونازول، و بعضی مواد گیاهی محرک رویش مو، در کنار درمانهای اصلی میتوانند کمک کننده باشند ولی مسلما به تنهایی اثری ندارند.
در صورتی که مبتلا به ریزش مو هستید، توصیه می شود هر چه زودتر به متخصص پوست مراجعه کنید، تا نوع و علت آن مشخص شود و قبل از آنکه پیشرفت کند، درمان مناسب برای شما تجویز شود.
منبع:
http://www.drkiafar.com/fa/article/55897
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.