خط لبخند

خط لبخند

خط لبخند لبه ی پایینی لب بالا است که میزان دیده شدن دندان ها را محدود می کند. این خط همچنین از لبه های دندان های قدامی ماگزیلا که در امتداد انحنای لبه ی  داخلی لب پایین قرار دارند، تبعیت می کند. لبخند مطلوب هنگامی به دست می آید که گوشه های دهان با خط گذرنده از دو مردمک و پلان اکلوزال موازی بوده و نوک کانین ها به ملایمت لب پایین را لمس نمایند. لب پایین قوشس ملایمی به سمت بالا و عقب گوشه دهان یعنی جایی که به لب بالا می رسد را نشان میدهد. توجه بیننده به دندان هایی که در انحنای رو به بالای لب ها احاطه شده اند جلب میشود. از آنجایی که چشم بیننده جذب بلند شدن لب پایین می شود روی پلان های اکلوزال و اینسایزال تمرکز می کند. دندان های قابل رویت فک بالا تحدبی اینسایزالی و پیوسته در جهت پایین دارند که با لبه بالایی لب پایین موازی است. این خط می تواند از فردی به فرد دیگر منفاوت باشد و در خانم ها محسوس تر و محدب تر است.دندانپزشک زیبائی

لبخند

علائم صورتی در کنار حرکات دست و بدن بخشی از ارتباط غیر کلامی ما هستند. پویاترین جنبه صورت ما لبخند است. زیرا در کل معرفی کننده یک فرد است. زیبایی صورت شخص با یک لبخند زیبا بیشتر می شود و لبخند، کیفیت و خوبی شخصیت با یک لبخند زیبا، بیشتر می شود و لبخند کیفیت و خوبی شخصیت آن فرد را منعکس می کند. لبخند یکی از گویاترین اشکال غیر گفتاری بوده و می تواند احساس های بیشماری از یک لبخند کوچک از سر ناراحتی تا لبخند شادی و یا لبخندی نمایانگر تمام دندان ها از سر خوشی را انتقال دهد. ممکن است لبخند فقط در لحظه احساسی دوام یابد و یا پر شور و حرارت باقی بماند ولی احساسات ناشی از شادی و لذت را بیرون میریزد. از آنجایی که تاکید بیشتری روی جوانی اعمال می گردد، ترمیم و جایگزینی یک لبخند مسن تبدیل به چالشی برای دندانپزشکی زیبائی شده است. یک لبخند جوان باعث ایجاد حس جوانی و افزایش خود باوری می شود. از نقطه نظر فرهنگی یک لبخند چشمگیر با دندان های درخشان هم معنی جوانی و پویایی است. در یک لبخند جوان دندان های قدامی ماگزیلا مشهودتر از همنامان خود در فک پایین هستند.لبخند پویاتر و جوانتر زمانی ساخته می شود که امبراژورهای اینسایزال در عین تمایل نقاط تماس های بین دندانی به سمت جینجیوال رو به عقب بزرگتر شوند. دندانپزشک زیبائی باید هنگام معاینه بیمار قبل از درمان هر فرد را جداگانه ارزیابی نماید. زیرا ایجاد یک لبخند جوان برای یک فرد مسن تر، منجر به بازسازی لبخند های غیر طبیعی می شود.

لبخندهای جوان به دلیل ضخامت مینای آنها که تا حدودی ته رنگ تیره تر عاج را می پوشاند، روشن تر و سفیدتر هستند. ساختار سطحی خشن دندان نور را پخش می کند و باعث می شود رنگ با والیو بیشتری به نظر برسد.

از دیدگاه بیمار یک ترمیم قدامی با تطابق مارجینال بی نقض و تطابق زیستی عالی ماده با لثه سالم احاطه کننده، ممکن است ارزشی نداشته باشد، مگر اینکه وی انتظار دیدن آن ترمیم را در آنجا داشته یاشد. حتی اگر ترمیم از نظر تکنیکی کامل اجرا شده باشد در صورتی که تطابق فیشیال رضایت بخش نباشد، تمام تلاش های دندنپزشک و تکنسین دندانپزشکی از آغاز درمان، توسط بیمار نادیده گرفته می شود. با افزایش روزافزون محبوبیت دندانپزشکی زیبائی طرح لبخند نیز به یک جنبه با اهمیت زیبایی تبدیل شده است. علاوه بر دستان هنرمند،کلینیسین باید بتواند پیروی از طرح را با مبانی استفاده شده در طرح لبخند در هم آمیزد، تا زیبایی در درمان های قدامی افزایش یابد. لبخند از خارج با انحنای مطلوب لب بالا و پایین احاطه شده و موقعیت زاویه دهان، میزان مشخص شدن لثه، عرض کوریدور باکال و مقدار عیان شدن دندان های خلفی و قدامی را مشخص می نماید.

لبخند زمانی زیبا تلقی می شود که زیربنای اجزای صورتی و دندانی از اصول زیبایی تبعیت کنند. یک تلفیق هماهنگ  با حابا حالت مورفوفیزیولوژیک بیمار، عکس العمل احساسی روانی خوبی را ایجاد می نماید. دندانپزشک زیبائی که درصدد طراحی یک لبخند است، باید با دقت، لبخند بی نقص، موقعیت غالب سانترال های فک بالا و هنر تلفیق اینسایزورهای ماگزیلا با نسبت مناسب در صورت را بررسی نماید. زمانی بیمار لبخند خوشایندی را نشان خواهد داد که کیفیت و سلامت لثه و اجزای دندانی در کنار ارتباط با دندان ها و لب ها با صورت تطابق داشته باشند.

در حال لبخند، زمانی که لب بالا در مجاورت نوک لثه قرار می گیرد، دندان ها کاملا در معرض دید قرار دارند و با دیده شدن سانترال ها لثه کمتر به چشم می آید. دندان ها باید تا مولر اول دیده شوند و انحنای لبه اینسایزال دندان های قدامی فک بالا باید با لب پایین موازی باشد. خصلت های شخصیتی مثل خونگرمی آرامش و محبت اجزای تفکیک ناپذیر آنچه هستند که یک لبخند جذاب را ایجاد می کند. تاثیر لبخند نه تنها به وسیله دندان ها بلکه به کمک اصول مهندسی سایر اجزا نیز تعیین می شود. گاهی نمای یک لبخند دلپذیر با سطوح لثه ای صاف و دندان هایی که به زیبایی ترمیم شده اند می تواند تحت تاثیر منفی کشش لبی قرار گیرد. عدم تقارن مثلا در موارد فلج لب، می تواند علی رغم انجام صحیح کلیه مراحل نتیجه ای نامطلوب و ناخواسته به همراه داشته باشد. تفسیر لبخند می تواند از فرهنگی به فرهنگ دیگر متفاوت باشد،به عنوان مثال در آریکای شمالی در هم ریختگی دندان ها بسیار غیر جذاب می باشد، در حالی که اوپاییان بی نظمی های اندک را تقریبا قابل قبول می دارند.

لب ها

دندان ها که در خنده و صحبت مشهود هستند، به وسیله لب ها احاطه می شوند. رابطه استتیک و موفولوژیک هماهنگ، برای اجزای دندانی که توسط لب ها احاطه شده اند مطلوب است. لب ها در یک سوم تحتانی صورت قرار داشته و شامل اعصاب، عروق، غدد لبی و بافت آلوئولار می باشند. عضله احاطه کننده مدور دور لب لب ها را از بالا به پایین بینی، از دو طرف به شیار نازولبیال و از پایین به شیار منتولبیال متصل می کند. ب پایین در مقایسه با لب بالا تا حدودی عریض تر، پرتر و بلندتر بوده و خاصیت کشسانی بیشتری دارد. یک فرورفتگی عمودی به نام فیلتروم روی لب بالا قرار دارد که از بالا روی پوست صورت و از برجستگی لب بالا شروع شده و به سمت پایه بینی پیش می رود. هنگامی که برقراری میدلاین دندانی اهمیت دارد فیلتروم یکی از مهمترین علامت های مشخصه می باشد.  تنوع در وضعیت لب می تواند به تفاوت های نژاد و جنسیتی به ویژه در اندازه کانتور شکل موقعیت و میزان نمایان شدن دندان های طبیعی مربوط باشد این تنوعات همچنین می تواند به دلیل شکل، طول، فعالیت لب و موقعیت زائده آلوئولار دندان ها باشد.

در بررسی دندان های یک بیمار با رابطه کلاس I اسکلتال در نمای طرفی، برجستگی خارجی لب بالا، از لب پایین جلوتر است. در سایر موارد، مانند مال اکلوژن کلاس III، که لب پایین از لب بالا جلو زده است و یا مال اکلوژن کلاس II، که در حالت استراحت فیزیولوژیک مندیبل لب بالا کاملا از لب پایین بیرون تر است، تنوعات بیشتری از لب را می توان دید. در حالت فعالیت و یا استراحت، حجم لب ها در کنار طول و شکل آنها نقش مهمی در تعیین شکل دندان و ترتیب فضایی ایفا می کنند. میزان بیرون زدگی یا عقب نشینی لب و تاثیر آنها روی نیم رخ صورت حائز اهمیت است. دندان ها و استخوان آلوئولار حمایت آناتومیک کامل لب ها را تامین می کنند در حالی که دندان های قدامی ماگزیلا نیمه پایینی لب بالا را ساپورت می نمایند. در واقع موقعیت دندان در تقابل با موقعیت لبه اینسایزال موقعیت نهایی لب بالا را فرم می دهد و مطالعات بسیاری به این نتیجه رسیده اند که در ۷۰% موارد حمایت نه از یک سوم اینسایزال بلکه از دو سوم جینجیوال دندان های قدامی ماگزیلا تامین می شود. دندان های فک بالا حامی اولیه لب بالا هستند ولی این پدیده می تواند بر اساس نوع یا شکل لب تغییر نماید. این موقعیت تاثیر بیشتری روی لب های نازک و بیرون زده نسبت به لب های بلند ضخیم و عقب رفته دارد.

حمایت لب پایین از تعادل بین زائده آلوئولار و دندان های ماندیبل منشا می گیرد. طرح لب از دیدگاه مورفولوژیک ترکیبی از فعالیت احساسی، مغزی و غریزی است و مستقیما با ساپورت دندانی عضلانی متصل به آن ارتباط دارد. کشش طبیعی و قدرت حمایت استخوانی مهم هستند و عضلات صورت توسط هر تغییری در میزان ساپورت استخوانی دندان ها تحت تاثیر قرار می گیرد. افزایش سن تاثیر قابل توجهی روی خاصیت ارتجاعی عضلات داشته و کاهش عمومی تونیسیته عضلات و نیز نیروی جاذبه باعث افزایش ارتفاع لب بالا در بیمار مسن تر می شود. در نتیجه وقتی لب ها از هم جدا می شوند دندان های اینسایزور مندیبل مشهودتر شده و اینسایزورهای ماگزیلا کمتر قابل رویت خواهند بود.موقعیت های متفاوت سر می تواند به راحتی نمایش عمودی و افقی لب ها را به دلیل خاصیت ارتجاعی کاهش یافته عضلات تغییر بدهد.

از لحاظ بالینی یکی از شایعترین اشتباهاتی که رخ می دهد تلاش جهت ارزیابی موقعیت لبه اینسایزال هنگام دراز کشیدن بیمار روی صندلی می باشد. این امر به ویژه هنگام کار با بیماران مسن تر که کشش طبیعی عضلات خود را از دست داده اند،صدق می کند. به دلیل موقعیت حین کار تنها راه دندانپزشک برای دیدن بیمار به طور مستقیم از جهت فیشیال این است که از وی بخواهد که سر خود را به یک طرف برگرداند. ولی به دلیل افتادگی ماهیچه و جاذبه لب بالا به سمتی که سر به آن جهت چرخیده حرکت خواهد کرد و این موقعیت معمولا وقتی دندانپزشک در ساعت ۱۰ مینشیند در سمت راست خواهد بود. لترال ها و سانترال های سمت راست یعنی دندان های ۷ و ۸ لبه اینسایزال بیشتری را نسبت به سانترال ها و لترال ها سمت چپ ۹ و ۱۰ نشان می دهد. زیرا در این حالت لب دندان های سمت چپ بالا را می پوشاند. نتیجه موقعیت اینسایزالی مصنوعی و شیب داری است که حتی دید یک دندان پزشک با تجربه را دچار خطا می سازد. برای غلبه بر این مشکل بیمار باید به طور مستقیم نشسته و پای خود را روی زمین بگذارد و در حالیکه سر وی عمود بر زمین است روبه روی دندانپزشک بنشیند.

عکس های دوران جوانی بیمار به دندان پزشک در فهمیدن ترتیب و شکل قبلی دندان ها کمک می کند اما آنها هنگام طرح ریزی لبخند به ویژه موقعیت لب استفاده کمی دارند.دندان پزشک باید در مورد سن بیمار حساسیت به خرج داده و به بیمار احساس مثبتی در مورد تغییرات واقع بینانه ای که رخ خواهد داد بدهد.

منبع:

 http://dr-ranjbarkohan.ir

تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.