گلودرد یا آنژین استرپتوکوکی یکی از بیماری های شایع نزد بچه های بین پنج تا پانزده ساله است. این بیماری در اکثر موارد حتی بدون درمان بهبود کامل پیدا می کند، بدون این که آثاری از خود به جا بگذارد. اما از هر هزار نفر، سه نفر بعد از این گلودرد، دچار تب روماتیسمی می شوند و این عارضه نزد بعضی از آن ها مادام العمر باقی می ماند. در اماکنی که آنژین استرپتوکوکی به صورت همه گیر شیوع پیدا می کند، (مثل پادگان ها و خوابگاه ها و ...) این احتمال ده برابر می شود. یعنی از هر صد نفر سه نفر دچار این عارضه می شوند. همچنین اگر کسانی که دچار تب روماتیسمی شده اند مجددا دچار آنژین استرپتوکوکی شوند، احتمال عود تب روماتیسمی خیلی بیشتر می شود. این که چرا این میکروب در بعضی افراد باعث تب روماتیسمی می شود، هنوز به درستی شناخته نشده است. اما ممکن است یک عامل ژنتیکی نقش داشته باشد، به نحوی که در بعضی خانواده ها دیده می شود چندین نفر از اعضای یک خانواده مبتلا شده اند. علت این واقعه دقیقا مشخص نیست. اما به نظر می رسد که ساختار آنتی ژن های میکروب استرپتوکوک شبیه ساختمان بعضی از پروتئین های اعضایی مثل قلب، مفاصل، نسوج زیرجلدی و دستگاه مغز و اعصاب است و آنتی بادی ای که بدن بر علیه این آنتی ژن می سازد، این بافت ها را هم مورد تهاجم قرار می دهد. لذا در قلب باعث کاردیت، در مفاصل دچار آرتریت، در پوست ایجاد ندول های زیرجلدی و در مغز و اعصاب ایجاد بیماری کره(که ظهور یک سری حرکات غیرارادی و رقص گونه و عدم توانایی در انجام دادن کارهای دقیق با دست است) می شود. این عوارض معمولا یک تا پنج هفته بعد از آنژین چرکی صورت می گیرد و این مدت را دوره ی کمون می نامند.
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.