• بیماری های عفونی و انگلی

Injection

• کزاز (Tetanus)‎

پیشگیری:

• بلافاصله بعد از ایجاد جراحت و بعد از انجام آزمون حساسیت مقدار 500 واحد از پادزهر را باید داخل عضلانی تزریق کرد. مقدار را می توان تا 2000-1000 واحد افزایش داد.

درمان:

• در صورت بروز علائم کزاز، بعد از انجام ملاحظاتی در مورد حساسیت و واکنش های سرمی، باید 150IU/kg پادزهر را داخل عضلانی تزریق کرد. روزهای بعد 50000واحد پادزهر را باید هر روز داخل عضلانی تزریق نمود تا هنگامی که تمام علائم بیماری از بین برود.

• شوک آنافیلاکتیک
• کاهش فشار خون
• کهیر
• اختلالا تنفسی
• بیماری سرم

• مصرف همزمان این دارو با واکسن های سرخک، سرخجه، اوریون و روبلا موجب کاهش اثر ایمنی زایی این واکسن ها می گردد.

• این پادزهر فقط سم باکتری Clostridium tetani را خنثی می کند و اثری بر خود باکتری ندارد. بنابراین علاوه بر تزریق پادزهر، ساید درمان های زخم ضروری می باشد.
• در صورتی که فرد به سرم حساسیت داشته یا قبلا توکسوئید کزاز واکسینه شده باشد، بیمار باید فقط یک نوبت تزریق توکسوئید کزاز دریافت کند.

گروه C:                
مطالعات حیوانی نشان دهنده اثرات جانبی بر روی جنین بوده اند، اما شواهد کافی در مورد انسان وجود ندارد. با اینحال، منافع استفاده از دارو در زنان باردار ممکن است از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.