• بیماری های قلبی عروقی

Injection: 10.4 U

• سکته قلبی حاد

• درمان باید حداکثر طی 12 ساعت پس از شروع علائم انفارکتوس میوکارد شروع شود.
• ابتدا 10 واحد حداکثر طی 2 دقیقه از طریق تزریق داخل وریدی و سپس 10 واحد دیگر پس از 30 دقیقه تجویز می شود.

• خونریزی داخلی فعال
•  اختلالات مستعد به خونریزی
• سابقه CVA
•  عمل جراحی اخیر اینتراکرانیال یا اینتراسپاینال
•  سابقه تروما
•  هیپرتانسیون شدید کنترل نشده
• نئوپلاسم اینتراکرانیال
•  مالفورماسیون‌های آرتریوونوس یا آنوریسم

• خونریزی اینتراکرانیال.
• آریتمی
•  آمبولی کلسترول
• خونریزی گوارشی
• هماچوری
• آنمی
•  تمایل به خونریزی
•  خونریزی در محل‌ های پونکسیون

مصرف همزمان هپارین، داروهای ضد‌انعقادی خوراکی، مهارکننده‌های پلاکتی (نظیر آسپیرین، دی‌ پیریدامول و آنتاگونیست‌های ویتامین K) باعث افزایش احتمال خونریزی در بیمار می‌گردد.

گروه C:                
مطالعات حیوانی نشان دهنده اثرات جانبی بر روی جنین بوده اند، اما شواهد کافی در مورد انسان وجود ندارد. با اینحال، منافع استفاده از دارو در زنان باردار ممکن است از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.

مکانیسم اثر:

اثر ترومبولیتیک: این دارو تبدیل پلاسمینوژن به پلاسمین که منجر به فیبرینولیز می‌گردد را کاتالیز می‌نماید.

• نیمه عمر: 16-13 دقیقه
• دفع: این دارو توسط کبد متابولیزه شده و توسط ادرار دفع ‌می‌شود.