• بیماری های غدد درون ریز- هورمون ها
• بیماری های بافت همبند و استخوان

• نارسایی آدرنال
•  سندرم آدرنوژنیتال همراه با از دست دادن نمک

حساسیت مفرط.

• سردرد، سرگیجه.
• احتباس آب و سدیم، افزایش حجم خون، ادم، هیپرتانسیون، نارسایی احتقانی قلب، دیس‌ریتمی‌های قلبی، کاردیومگالی.
• هیپوکالمی، افزایش وزن.
• آرترالژی، ضعف اندامها، فلج صعودی ثانویه به کمبود پتاسیم.

• مصرف همزمان این دارو با باربیتوراتها، فنی‌توئین یا ریفامپین باعث کاهش اثرات این دارو می‌گردد.
• این دارو باعث افزایش متابولیسم ایزونیازید و سالیسیلاتها می‌گردد.

گروه C:                
مطالعات حیوانی نشان دهنده اثرات جانبی بر روی جنین بوده اند، اما شواهد کافی در مورد انسان وجود ندارد. با اینحال، منافع استفاده از دارو در زنان باردار ممکن است از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.

•  در سه ماهه اول بارداری:

گروه D:
به دنبال مصرف آن شواهدی مبنی بر بروز خطر برای جنین انسان گزارش شده است. اما در صورت لزوم و نبود داروی مناسب دیگر می توان از این دارو در زمان بارداری استفاده کرد.

مکانیسم اثر: جانشین هورمون آدرنال: یک استروئید کورتکس آدرنال با اثرات مینرالوکورتیکوئیدی است.

• نیمه عمر: در حدود 70 دقیقه
• دفع: متابولیتهای غیرفعال این دارو از راه کلیه دفع می‌شوند. مقادیر ناچیزی از دارو از راه مدفوع دفع می‌گردد.