• بیماری های گوارشی
• بیماری های عفونی و انگلی

Tablets: 500 mg

• درمان عفونت های بی هوازی
• عفونت های پروتوزایی
• ریشه کن نمودن هلیکوباکترپیلوری

• درمان عفونت های بی هوازی: ابتدا 2 گرم یک جا و به دنبال آن روزانه 1 گرم  و یا 500 میلی گرم دو بار در روز معمولا برای 5-6 روز
• عفونت های باکتریایی واژینال و ژنژیویت اولسراتیو حاد: یک دوز واحد 2 گرمی 
• پیشگیری قبل از اعمال جراحی شکمی: یک مقدار واحد 2 گرمی تقریبا 12 ساعت قبل از عمل جراحی

حساسیت مفرط نسبت به دارو و یا سایر مشتقات ایمیدازول

• سرگیجه
•  سردرد
•  ضعف
• یبوست
•  سوء‌هاضمه
•  طعم فلزی در دهان
•  استفراغ
• لکوپنی
•  نوتروپنی

• مصرف همزمان این دارو با وارفارین باعث افزایش خطر خونریزی می‌گردد.
• مصرف این دارو باعث افزایش سطح سرمی لیتیوم، سیکلوسپورین، تاکرولیموس و فلورویوراسیل می‌گردد.
• مصرف همزمان فنوباربیتال، ریفامپین و فنی‌توئین باعث کاهش سطح سرمی و تأثیرات این دارو می‌گردد.
• مصرف همزمان سایمتیدین و کتوکونازول باعث افزایش سطح سرمی این دارو می‌گردد.
• مصرف همزمان کلستیرامین باعث کاهش جذب این دارو می‌گردد.

• به منظور کاهش عوارض گوارشی، دارو را همراه با غذا مصرف نمایید.
• در بیمارانی‌که قادر به بلع قرص نمی‌باشند، می‌توان قرص را خرد کرد و در مایعات دلخواه مخلوط نمود.
• دارو را دقیقاً مطابق تجویز پزشک مصرف نموده و دورۀ درمان را علیرغم احساس بهبودی کامل نمایید و در‌صورت فراموش‌نمودن یک دوز بلافاصله بعد‌از به‌یاد آوردن آن مصرف نمایید و از دو برابر نمودن دوز بعدی خودداری نمایید.
• در درمان عفونت تریکوموناس، درمان همزمان شریک جنسی بیمار نیز ضروری است.
• در خلال مصرف دارو از رانندگی و سایر امور نیازمند هشیاری پرهیز نمایید.
• مصرف دارو منجر به احساس طعم ناخوشایند فلزی در دهان می‌گردد. 
• قبل‌از مصرف هر نوع دارویی با پزشک خود مشورت نمایید.

گروه C:             
مطالعات حیوانی نشان دهنده اثرات جانبی بر روی جنین بوده اند، اما شواهد کافی در مورد انسان وجود ندارد. با اینحال، منافع استفاده از دارو در زنان باردار ممکن است از خطرات احتمالی آن بیشتر باشد.

ترشح این دارو در شیر ثابت نشده است، مصرف این دارو در دوران شیردهی توصیه نمی‌شود.

اثر ضد‌پروتوزوآ:

این دارو باعث آزاد‌شدن رادیکال نیترو (که فعالیت ضد‌پروتوزوآیی دارد) می‌گردد.

• نیمه عمر: 14-12 ساعت
• دفع: این دارو و متابولیت‌های آن به‌طور عمده از راه ادرار دفع ‌می‌شوند.