اغلب زنان قبل از عادت ماهیانه خود برخی علائم روحی یا فیزیکی را تجربه می کنند اما در برخی زنان این علائم شدید است. این علائم تحت عنوان سندرم پیش از قاعدگی (PMS)شناخته می شوند. علائم PMS معمولاً 2-1 هفته قبل از آغاز چرخه عادت ماهیانه شروع می شوند. این علائم بعد از شروع عادت ماهیانه به طور کامل برطرف می شوند. علت دقیق بروز PMS مشخص نیست اما در صورت عدم تخمک گذاری رخ نمی دهد و به نظر می رسد که با میزان هورمون ها در خون مرتبط نباشد. با این حال، تصور می شود هورمون های تولید شده توسط تخمدان ها، به خصوص پروژسترون، با استفاده از پیام رسان های شیمیایی در مغز که تحت عنوان نوروترنسمیتر شناخته می شوند، بروز علائم PMS را تحریک می کند. علائم PMS در بین زنان متفاوت است و حتی می تواند در یک شخص از یک ماه تا ماه بعد تفاوت داشته باشد. علائم PMS عبارتند از: نوسانات خلقی، تحریک پذیری، افزایش اشتها، تمایل به مصرف کربوهیدرات، سردرد و نفخ. ابتلا به سایر بیماری ها مانند دیابت، سندرم روده تحریک پذیر و آلرژی غذایی می تواند شخص را نسبت به PMS مستعدتر سازد. تحقیقات نشان داده در زنانی که فاکتورهای التهابی بالاتری دارند، علائم PMS شدیدتر است.
تغذیه و PMS
• پیروی از وعده های غذایی منظم که شامل انواع متنوعی از مواد غذایی است و پرهیز از مصرف بیش از حد نمک، کافئین و چربی های اشباع و ترانس توصیه می شود.
• قبل از شروع چرخه قاعدگی ممکن است احتمال نوسان در قند خون افزایش یابد. این حالت به خصوص بعد از مصرف مواد غذایی با شاخص گلیسمی (GI) بالا مانند نان سفید و نوشیدنی های شیرین مشاهده می شود. استفاده از مواد غذایی دارای شاخص گلیسمی پایین مانند غلات سبوس دار می تواند با حفظ قند خون به کاهش علائم PMS کمک کند. همچنین مشاهده شده رژیم غذایی با نمایه گلیسمی (GL) پایین که در آن هم GI و هم مقدار کربوهیدرات در نظر گرفته شده، می تواند سبب کاهش التهاب شود. این امر به نوبه خود به کاهش علائم PMS کمک می کند.
• دریافت مقادیر کافی کلسیم و ویتامین D از طریق رژیم غذایی با کاهش بروز PMS مرتبط است. برخی شواهد نشان می دهد دریافت روزانه 1000 میلی گرم مکمل کلسیم همراه با 10 میکروگرم ویتامین D می تواند به تسکین دردهای پیش از قاعدگی کمک کند. بهتر است کلسیم مورد نیاز از طریق مصرف مقادیر کافی لبنیات کم چرب و شیر سویای غنی شده با کلسیم تامین شود. اگر قادر به دریافت کافی ویتامین D از مواد غذایی مانند ماهی، تخم مرغ و لبنیات غنی شده با ویتامین D نیستید، می توانید روزانه 10 میکروگرم مکمل ویتامین D دریافت کنید.
• رژیم غذایی غنی از ویتامین B1 و B2 می تواند تا 35 درصد بروز PMS را بکاهد. با اینحال، مشخص شده دریافت مکمل این دو ویتامین تاثیری بر میزان PMS ندارد. بنابراین مصرف مقادیر کافی مواد غذایی حاوی این ویتامین ها مانند غلات سبوس دار، انواع گوشت، لبنیات کم چرب و حبوبات توصیه می شود.
• دریافت کم آهن و روی می تواند با افزایش احتمال PMS مرتبط باشد.
• بعد از تخمک گذاری میزان هورمون پروژسترون افزایش یافته و سبب آماده سازی رحم برای باروری و افزایش متابولیسم می شود. درصورتیکه بارداری رخ ندهد قاعدگی شروع می شود. در فاز لوتئال اکثر زنان به خصوص زنان مبتلا به PMS احساس گرسنگی بیشتری دارند. به نظر می رسد افزایش میزان متابولیسم بدن و درنتیجه افزایش مختصر نیاز به انرژی در بروز این گرسنگی نقش داشته باشد. هرچند میزان افزایش کالری مصرفی بین زنان در این دوران متفاوت است اما غالباً حدود 250 کیلوکالری انرژی بیشتری دریافت می کنند که می تواند سبب اضافه وزن شود. از سوی دیگر، چاقی به علت افزایش التهاب با بروز PMS مرتبط است. بنابراین درمان اضافه وزن می تواند به کاهش علائم PMS کمک کند.
باید توجه داشت که معمولاً 4-3 ماه پس از تغییر رژیم غذایی بهبودی در علائم مشاهده می شود.
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.