خواص پیاز

• پیاز نوعی گیاه غده‌ای گوشتی و زیرزمینی از خانواده لاله است عموماً، پیاز به بخشی از گیاه اطلاق می شود که هر گیاهی از طبقه آلیوم ها دارای آن است. اما معمولاً منظور از پیاز، گیاه تند مزه ای است که بوی تندی هم دارد و در تهیه انواع غذاها به عنوان نوعی ماده ی طعم دهنده از آن استفاده می کنیم.
• به کرات مشاهده شده که هرچه پوست پیاز، زیادتر و کلفت تر باشد، زمستان طولانی تر و سخت تر خواهد بود. این امر نشان دهنده این است که طبیعت برای حفظ گیاه پیاز از سرمای سخت زمستان، از پوشش های ضخیم برای پوشاندن پیاز استفاده می نماید.
• پیاز یکی از قدیمی ترین گیاهان زراعی بوده که از هزاران سال قبل، به عنوان طعم دهنده ی غذاها و همچنین دارو از آن استفاده می شده است.
• دانشمندان علم گیاه‌شناسی معتقدند که، مصرف پیاز خام برای رفع ناراحتی‌های حاصل از آشامیدن آب‌های مختلف در هنگام مسافرت و جلوگیری از ناراحتی‌های ناشی از هوای آلوده، مفید می‌باشد.
• پیاز خام، برای پوست، موهای سر، کلیه‌ها و مثانه مفید است.
• پیاز پخته، ملیّن (نرم کننده) است و برای کسانی که روده‌ی ضعیفی دارند، غذای مناسبی است. البته سرخ کردن پیاز با روغن، آن را سنگین می‌ نماید، مگر آنکه زیاد سرخ نشود و روغن کمی مصرف گردد.
• پیاز نیز مانند سیر خاصیت ضدعفونی دارد و قادر است از تجمع پلاکت ها جلوگیری کند و در تجزیه ی فیبرین(لخته ی خون) دخالت نماید.
• وجود ترکیبات گوگردی در پیاز، موجب جلوگیری از تجمع پلاکت ها شده، از لخته شدن خون داخل رگ ها پیشگیری می نمایند.
• آب پیاز برای دندان‌ درد مفید است. برای تسکین درد باید آب پیاز را روی دندان ریخت و کمی نگاه داشت، این عمل را می‌توان با پنبه انجام داد.
• خوردن پیاز خام در روز خستگی  شما را برطرف می ‌نماید و اعصاب را تسکین می‌ بخشد.
• پیاز به دلیل داشتن موادی از جمله پروستاگلاندین ها، رگ های خونی را گشاد می کند و موجب کم شدن فشار خون می شود.
• پیاز دارای مخمر است که برای آسان نمودن هضم نشاسته مفید است. باید توجه داشت هضم پوست های نازکی که ورق پیاز را پوشانده خیلی دشوار است و باید هنگام مصرف آن را جدا نمود.
• پیاز اشتها آور و کاهش ‌دهنده ی ناراحتی‌های مربوط به نفخ شکم و غیره است.
• پیاز برای پیش گیری از ابتلا به تصلب شرایین هم به کار می رود. سازمان بهداشت جهانی مصرف پیاز را برای درمان نارسایی های رگ های خونی سالمندان  توصیه نموده است.
• پیاز به واسطه ی داشتن انسولین گیاهی، موجب شفای بیماری دیابت  می گردد، پس برای اشخاص مبتلا به بیماری قند مضر نیست.
• پیاز دارای هورمون دیاستازی است که غدد اشک و آمیزشی و گوارشی را تقویت می ‌کند. این مواد در اثر حرارت از بین می ‌روند. بنابراین پیاز پخته در نیروی جنسی و هاضمه تأثیری ندارد و اشک ‌آور هم نیست.
• بو کردن آب پیاز به ویژه زمان پوست گرفتن آن، برای به هوش آمدن فردی که سست یا بی هوش شده و همچنین برای رفع تشنج ، بسیار مفید است.
•  پیاز به علّت داشتن فسفر ، کارهای فکری را آسان می‌ کند.
• پیاز لثه‌ها را تقویت می ‌کند و رنگ چهره را روشن می ‌سازد.
• پیاز سرشار از ویتامین‌های A  وB و C  می باشد ونیزدارای آهن، آهک، فسفر ، پتاسیم  ، سدیم  ، گوگرد، ید،سلنیوم، سیلیس و قند است که به طور مستقیم جذب بدن می‌ شود.
• زیاده روی در خوردن پیاز موجب تشنگی، استفراغ، تیرگی چهره و حتی فراموشی می‌ شود.
• پیاز به علت داشتن گوگرد ضد عفونت خون است. وقتی گوگرد وارد خون و ریه‌ها گردد با عفونت‌های مجاری تنفسی، مانند آسم ، برونشیت و گریپ و غیره مبارزه می ‌کند.
• یک پزشک هندی به نام مِنون در پی تحقیقات دو ساله ی خود در دانشکده ی پزشکی، دانشگاه نیوکاسل انگلستان، اعلام نمود که: پیاز خام، پخته و یا سرخ کرده از تشکیل لخته ‌های خون در رگ ها جلوگیری نموده و مانع از بروز سکته ی قلبی و مغزی  می ‌شود.
• پیاز قادر است که کلسترول  و چربی های خون را کاهش داده و از انعقاد خون داخل رگ ها جلوگیری نماید.
• پیاز قادر است خطر ابتلا به سرطان معده را کاهش دهد.
• خوردن پیاز همراه با غذاهای چرب، مخصوصاً در مهمانی ‌ها یا مسافرت ها، سبب هضم چربی ها می شود.
• برای برطرف کردن بوی بد پیاز بعد از مصرف آن، می توانید یک عدد گردو یا مقداری نان سوخته میل نمایید.

تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.