پروتز سینه

پروتز سینه

با انجام جراحی پروتز سینه اعتماد به نفس، احساس زنانگی و زیبایی توام با تناسب را دوباره بدست آورید. بهبود شکل و تناسب اندام شما به وسیله روشهای مختلف جراحی پلاستیک، باعث افزایش اعتماد به نفس شما شده ونیز باعث تغییر در نگرش دیگران نسبت به شما می شود. همه ساله تعداد زیادی از زنان در سرتاسر دنیا، عمل جراحی پرئوتز سینه را انجام می دهند و در واقع جراحی پروتز شایعترین عمل جراحی زیبایی بر روی پستانها می باشد. بر طبق مطالعات انجام شده میزان رضایت بیماران بعد از انجام این عمل بسیار بالا می باشد و انجام جراحی پروتز علاوه بر افزایش اعتماد به نفس فرد، باعث بهبود روابط زناشویی وی نیز شده است.

 

 آمار و ارقام در مورد جراحی پروتز سینه چه می گویند؟

در آمریکا در مقایسه با سال 1992 میزان عمل جراحی پروتز سینه تا سال 2007، 476 درصد افزایش داشته است.

تعداد موارد انجام جراحی پروتز سینه در سال 2003 در آمریکا 254140 مورد بوده است و بعد از عمل لیپوساکشن شایعترین عمل زیبایی انجام شده در این کشور بوده است.

در سال 2006 تعداد 329000 عمل جراحی پروتز سینه در آمریکا انجام شده است.

از سال 2004 به این طرف تعداد عمل جراحی پروتز انجام شده در امریکا از 300000 مورد در سال کمتر نشده است.

در سال 2009 جراحی پروتز سینه، شایعترین عمل زیبایی انجام شده در آمریکا شد و اعمال جراحی شایع مانند لیپوساکشن، رینوپلاستی و آبدومینوپلاستی را پشت سر گذاشت.

در یکی از جدیدترین رتبه بندی هایی که توسط انجمن بین المللی جراحی پلاستیک زیبایی در اکتبر 2010 منتشر گردید 10 کشور اول دنیا از نظر میزان انجام جراحی پلاستیک عبارت بودند از:

1)     آمریکا                                                       2)     چین

3)     برزیل                                                       4)     هند

5)     مکزیک                                                   6)     ژاپن

7)     کره جنوبی                                              8)     آلمان

9)     ترکیه                                                     10) اسپانیا

 

و شایعترین اعمال جراحی انجام شده عبارت بودنداز:

1)     لیپوساکشن      8/18 درصد

2)     افزایش سایز سینه   (پروتز سینه) 17 درصد

3)     بلفاروپلاستی (جراحی پلک) 5/13درصد

4)     رینوپلاستی  (جراحی بینی) 4/9درصد

5)     آبدومیوپلاستی (تامی تاک) 3/7 درصد

 

و شایعترین اقدامات زیبایی غیر جراحی عبارت بودنداز:

1)     تزریق بوتاکس  7/32درصد

2)     تزریق ژل هیالورونیک اسید 1/20 درصد

3)     لیزر کاهش موهای زائد 1/13 درصد

4)     تزریق چربی 9/5درصد

5)     درمانهای IPL   4/4 درصد

 

در چه مواردی از پروتز سینه استفاده می شود؟

 تمایل فرد برای بزرگ کردن اندازه سینه

 اصلاح ناهنجاری مادرزادی سینه که در آن یک یاهر دو سینه رشد کافی نداشته اند

 اصلاح تفاوت اندازه سینه ها

 اصلاح کاهش سایز سینه به دنبال حاملگی، شیردهی یا کاهش وزن شدید

 برای بازسازی سینه به دنبال جراحی مانند سرطان سینه یا تروما

 

 آیا محدودیت سنی برای انجام جراحی پروتز سینه وجود دارد؟

محدودیت سنی حقیقی برای این عمل وجود ندارد. مساله مهم این است که :

1.      اندیکاسیون های عمل به طور صحیح انتخاب شوند( فرد کاندید مناسب برای این عمل باشد)

2.      وضعیت سلامت فرد خوب باشد

3.      الاستیسیته (انعطاف پذیری) پوست خوب باشد

مساله مهم دیگران این است که دوران بلوغ فرد تمام شده باشد، بنابراین ارجح آن است که برای انجام عمل پروتز حداقل 6تا7 سال از زمان شروع اولین قاعدگی فرد گذشته باشد وحجم سینه ها حداقل برای 2 سال افزایش نیافته باشد.

 

 طبق دستورالعمل FDA (انجمن دارو و غذای آمریکا)، استفاده از پروتزها در چه سنی مجاز است؟

طبق دستورالعمل FDA، استفاده از پروتزهای آب نمکی از سال 2000 برای افراد بالاتر از 18 سال و پروتزهای ژلی از سال 2006 برای افراد بالاتر از 22 سال برای عمل جراحی پروتز مجاز اعلام شده است و در صورتی که هدف از جراحی پروتز، بازسازی سینه باشد از هر دو نوع پروتز می توان درهر سنی استفاده کرد.

 

 آیا جراحی پروتز سینه برای افراد بالای 50 سال توصیه می شود؟

همانطور که اشاره شد مهم وضعیت سلامت فرد است و سن به تنهایی محدودیتی برای جراحی نمی باشد.

 

 موارد منع انجام جراحی پروتز سینه کدامند؟

 زنانی که سرطان سینه درمان نشده یا ضایعه پیش بد خیم دارند.

 وجود عفونت فعال درهر نقطه ای از بدن

 افرادی که دچار ضعف سیستم ایمنی بدن هستند( افرادی که تحت شیمی درمانی یا درمان با داروهای سرکوب کننده ایمنی می باشند)

 افرادی که دچار اختلال انعقادی و اختلال در ترمیم زخم هستند.

 در افرادی که خونرسانی به بافت پستان در اثر عمل جراحی قبلی و یارادیو تراپی کاهش یافته باشد.

 سن زیر 18 سال (در صورتی که هدف از جراحی پروتز،زیبایی باشد)

 زنانی که باردار هستند یا  در دوران شیردهی بسر می برند

(توضیح: در صورت تمایل این افراد می توانند 6 ماه بعد از زایمان و یا 6 ماه بعد از قطع شیردهی اقد ام به جراحی پروتز نمایند)

 

 در حال حاضر چند نوع پروتز وجود دارد؟

در حال حاضر عمدتا از دو نوع پروتز استفاده می شود

1.      آب نمکی ( سالین)

2.      ژلی( سیلیکونی)

جدار هر دو نوع پروتز از سیلیکون غیر قابل نفوذ ساخته شده است و وقتی به نوع پروتز آب نمکی یا ژلی اشاره می شود منظور موادی که پروتز توسط آن پر شده یا می شود. پروتزهای آب نمکی اولین بار در سال 1965 وارد بازار شدند و اولین نسل پروتزهای ژلی در سال 1962 معرفی شدند و از سال 1993 نسل پنجم آنها وارد بازار شده است. بطور معمول پروتزهای آب نمکی  بعد از قراردادن در محل با سرم نمکی (سالین) پر می شوند ( هر چند انواع پروتز آب نمکی که قبل از پر شده اند یا prefilled نیز وجود دارد) ولی پروتزهای ژلی از قبل یا سیلیکون پر شده اند. بطور معمول پروتزهای آب نمکی سفت ترند و پروتزهای ژلی شکل طبیعی تری ایجاد می کنند.

 

 از نظر سطح پروتزها به چند دسته تقسیم می شوند؟

سطح پروتزهای آب نمکی یا ژلی ممکن است به صورت :

    صاف  (smooth)

    زبر  (Textured)

    Microtextured باشد

 

 از نظر شکل پروتزها به چند دسته تقسیم می شوند؟

بطور کلی پروتز ها از نظر شکل به دو دسته  :

1.      گرد (round)

2.      قطره اشکی (tear drop) یا آناتومیکال تقسیم می شوند.

 

 از نظر میزان برجسته سازی پروتزها به چند دسته تقسیم می شوند؟

پروتزها از نظر میزان برجسته سازی به 4 دسته تقسیم می شوند.

1.      low profile با برجسته سازی کم

2.      moderate  profile

3.      high  profile

4.      very high or ultrahigh profile با برجسته سازی زیاد 

 

 از نظر میزان حجم چند نوع پروتز وجود دارد؟

در این مورد تنوع سایز بسیار زیاد می باشد و شرکت های سازنده مختلف انواع پروتز از حجم 100 سی سی تا 900 سی سی را تولید می کنند. 

 

 انواع برش ها در جراحی پروتز سینه کدام است؟

1.      از طریق چین زیر سینه (inframammary fold)   که شایع ترین نوع برش مورد استفاده است.

2.      از طریق برش اطراف هاله (periareolar) در مواردی که لیفت همزمان انجام می شود می توان از این نوع برش استفاده کرد.

3.      از ناحیه زیر بغل  (transaxillary)   

4.      از طریق ناف، که با آندوسکوپ انجام می شود. در این برش فقط می توان از پروتز آب نمکی استفاده کرد

5.      در بیمارانی که آبدومینوپلاستی (جراحی پلاستیک شکم) می شوند از طریق برش شکم، پروتز در قفسه سینه قرار داده می شود این روش به ندرت مورد  استفاده قرار می گیرد.

 

 اندازه برش ها در جراجی پروتز چقدر است؟

در مورد پروتزهای آب نمکی 3تا4 سانتی متر در مورد پروتزهای ژلی 4تا5 سانتی متر است.

 

 محل قراردادن پروتز کجاست؟

الف) زیر غده: در این روش پروتز زیر بافت سینه و روی عضله سینه ای بزرگ (پکتورالیس ماژور) قرار داده می شود.

مزایای این روش: شکل گیری سینه ها بهتر است. خطر جابه جایی پروتز به سمت خارج به خاطر فشار عضله سینه ای و خطر بدشکلی شینه در اثر انقباض عضله سینه ای، کمتر است.

معایب این روش: پوشش بافت سینه در قسمت فرقانی و داخلی کافی نیست.میزان انقباض کپسولی و نیاز عمل مجدد ناشی از آن در این روش بیشتر است. احتمال تداخل با ماموگرافی بیشتر است.احتمال ایجاد حالتی به نام  synmastia(چسبیدن پروتزهای دوطرف به یکدیگر) و باریک شدن قابل توجه فاصله بین دو سینه در این روش بیشتر است.

ب) ساب فاسیال (زیر فاسیا): در این روش پروتز زیر بافت سینه و فاسیای عضله و روی عضله سینه ای بزرگ قرار داده می شود. درهیچ مطالعه علمی معتبر مزیت ثابت شده ای برای روش زیر فاسیا در مقایسه با روش زیر غده ای گزارش نشده است.

ج) رتروپکتورال نسبی( زیر عضله ای نسبی): در این روش پروتز، زیر عضله سینه ای بزرگ قرار داده می شود و تمام اتصالات تحتانی عضله در ناحیه چین زیر سینه ای حفظ می شود.

مزایای این روش: پوشش خوب بافت نرم را  در این دراز مدت برای پروتز فراهم می کند. تداخل کمتری با ماموگرافی دارد. احتمال مشاهده پروتز در قسمت داخلی و فوقانی کمتر است. احتمال جابه جایی پروتز به سمت پایین هم کمتر است.

معایب این روش: به علت فشار ناشی از قطع نشدنی اتصالات تحتانی عضله، احتمال جابه جایی پروتز به سمت بالا وجود دارد و با هر بار انقباض عضله سینه ای بزرگ احتمال بدشکلی نمای سینه وجود دارد. درد بعد از عمل، در مقایسه با سایر روش ها بیشتر است. 

د) دوگانه(dual plane): در این روش پروتز در قسمت فوقانی زیر عضله سینه ای بزرگ قرار می گیرد و چون در این روش اتصالات تحتانی عضله در مسیر چین زیر سینه ای قطع می شود، قسمت تحتانی عضله به سمت بالا جمع می شود و در نتیجه پروتز در قسمت تحتانی در زیر بافت سینه قرار می گیرد. در این روش اتصالات عضله سینه ای بزرگ به استخوان جناغ قطع نمی شود.

مزایای این روش:

 بهترین پوشش بافت نرم را در دراز مدت در قسمت فوقانی و داخلی سینه فراهم می کند. بنابراین روش ارجح در جراحی پروتز است.

معایبت روش رتروپکتورال نسبی را ندارند. درد بعد از عمل، کمتر است و احتمال نیاز به عمل مجدد در این روش کمتر است.

معایب این روش:

 در مقایسه با روش رتروپکتورال نسبی، پوشش بافتی در ناحیه چین زیر سینه ای کمتر است.

روش dual plane بسته به میزان جدا کردن بافت سینه از روی عضله سینه ای بزرگ در قسمت تحتانی به 3 دسته تقسیم می شود. 

Dual plane 1

در این روش فقط اتصالات تحتانی عضله سینه ای بزرگ در مسیر چین زیر سینه ای از روی دنده قطع می شود و نیاز به جدا کردن بیشتر بافت سینه از روی عضله نیست و موجب می شود لبه تحتانی عضله 2 تا تا  3 سانتی متر بالاتر از چین زیر سینه ای قرار گیرد. این روش در بیش از 90 درصد افراد اعم از این که زایمان کرده باشند یا خیر، قابل انجام است. 

Dual plane 2

 در این روش میزان جدا کردن تدریجی بافت سینه از روی عضله سینه ای بزرگ حداکثر تا لبه تحتانی هاله در سینه است. این روش برای بیمارانی که دچار پتوز گلاندولر (یا افتادگی کاذب) هستند، مناسب است. 

Dual plane 3

 در این روش میزان جدا کردن تدریجی بافت سینه از روی عضله سینه ای بزرگ حداکثر تا نوک سینه یا لبه فوقانی هاله سینه است. این روش به ویژه در افرادی که دچار محدودیت بافتی متوسط تا شدید در قسمت تحتانی سینه هستند (lower pole constriction) کاربرد دارد، زیرا در این روش به پروتز اجازه داده می شود فشار اضافی برای بازکردن قسمت تحتانی سینه ایجاد کند.

ه) زیر عضله ای کامل: در این روش پروتز زیر عضله سینه ای بزرگ و در قسمت خارجی زیر عضله سراتوس قدامی قرار می گیرد و برای بزگ کردن اولیه سینه روشی منطقی نیست و کاربرد عمده آن در موارد بازسازی سینه است.

 

 عوامل موثر در انتخاب سایز پروتز کدامند؟

 ابعاد خارجی پستان

 ضخامت بافت نرم

 خصوصیات عمومی پستان و عواملی مانند سن، قد، وزن، عرض شانه، قفسه سینه، لگن و باسن

 تمایلات بیمار

 تشخیص جراح

 

 عوامل تاثیر گذار در تعیین سایز پروتز کدامند؟

یکی از مهم ترین عواملی که در تعیین سایز پروتز دخالت دارند پهنا یا عرض پستان (  Breast width ) است.

15	14.5	14	13.5	13	12.5	12	11.5	11	10.5	اگر عرض سینه هر کدام از این اعداد باشد  ( بر حسب سانتی متر )
400	375	375	350	325	300	300	275	250	200	حجم اولیه ای که برای پروتز در نظر گرفته می شود  ( بر حسب سی سی )

یکی از معاینه های که توسط جراح انجام می شود به نام کشیدن پوست سینه به سمت جلو Anterior pull skin stretch  است که پوست از ناحیه هاله سینه به سمت جلو کشیده می شود اگر میزان جلو آمدن کمتر از 2 سانتی متر باشد به میزان 10 درصد از حجم اولیه در نظرگرفته شده، کم می شود.

اگر میزان جلو آمدن بیشتر از3 سانتی متر باشد به میزان 15درصدی و اگر بیشتر از 4 سانتی متر باشد 20 درصد به حجم اولیه در نظر گرفته شده، اضافه می شود. اگر فاصله نوک سینه تا چین زیر سینه بیش از 9 سانتی متر باشد 10 درصد به حجم اولیه در نظر گرفته ضده اضافه می شود.

 

 روش اندازه گیری حجم سینه ها بر اساس سیستم CUP به چه صورت است؟

حجم سینه ها بر اساس سیستم CUP به انواع DD,D,C,B,A,AA می شود در یک خانم با جثه متوسط که اندازه دور قفسه سینه او حدود 75 سانتی متر است، اندازه CUP وی عبارت خواهد بود :

AA=50-100 cc

A=200 cc

B=350 cc

C=500 cc

D=650 cc

DD=800 cc

روش عملی تر برای به دست آوردن CUP محاسبه اختلاف بین دور قفسه سینه (اندازه محیط قفسه سینه از ناحیه چین زیر سینه ) و دور پستان (اندازه گیری محیط قفسه سینه از ناحیه نوک سینه ) است. به عنوان مثال اگر بخواهیم از CupB به CupC برویم، باید حجم سینه ها در هر طرف CC 150 افزایش یابد تا اختلاف بین دو محیط قفسه سینه از15 سانتی متر به 19 سانتی متر افزایش یابد. در مثال ذکر شده برای این که حجم سینه ها یک سایز افزایش یابد، نیاز به استفاده از پروتز 150 سی سی است( اگر پروتز در زیر غده گذاشته شود) در صورتی که پروتز زیر عضله گذاشته شود باید از پروتز 190 تا200 سی سی استفاده شود.

 اگر فاصله نوک سینه تا چین زیر سینه ای در حالت عادی و در حالتی که نوک به میزان حداکثر به سمت بالا کشیده می شود، اندازه گیری شود وتفاوت این  2 مقدار اندازه گیری شود بر اساس عدد بدست آمده می توان شلی سینه را به صورت زیر طبقه بندی کرد.

 اگر مقدار تفاوت تا 2 سانتی متر باشد، سینه ها سفت هستند.

 اگر این مقدار 3تا5 سانتی متر باشد، سینه ها نسبتا متراکم هستند.

 اگر این مقدار بیش از 5 سانتی متر باشد سینه ها شل هستند.

توصیه می شود که در گروه اول از پروتزهایی با برآمدگی کمتر استفاده شود تا نتایج طبیعی تری بدست آید و در  گروه سوم از پروتزهایی با برجستگی بیشتر استفاده شود تا به بالا کشیدن و جلوتر قرار گرفتن نوک و هاله سینه کمک شود.

 

 منظور از پر شدن بهینه (اپتیمال) سینه چیست؟

پر شدن بهینه سینه، کمترین مقدار پر شدن توسط پروتز است که می تواند ظاهر زیبای مورد نظر بیمار را تامین کند و کمترین صدمات دراز مدت را برای بافت نرم سینه ایجاد کند و همراه با حداقل میزان به نیاز به جراحی مجدد باشد.

هر چه قطر (عرض) سینه بیشتر باشد و  میزان کش آمدن پوست به سمت جلو بیشتر، حجم بیشتری برای پر کردن پوشش سینه لازم است تا نتایج بهتری از نظر زیبایی به دست آید. 

 

 رعایت چه اصولی ضروری است تا مانع از ایجاد صدمات غیر قابل برگشت و ناهنجاری های غیر قابل اصلاح در بافت سینه بیمار شود؟

الف: باید محل قرار دادن پروتز طوری انتخاب شود که حداکثر پوشش بافت نرم را روی تمامی نواحی پروتز،در دراز مدت ایجاد کند، که در اکثر موارد روش زیر عضله ای نسبی یا دوگانه این حالت را ایجاد می کند.

ب: قطر (عرض) پروتز انتخابی باید کمتر یا حداکثر معادل قطر(عرض) بافت سینه در قبل از عمل باشد تا پوشش بافت نرم اپتیمال و با ماندگاری دراز مدت ایجاد شود. تنها مورد استثنا برای این اصل مواقعی است که قطر سینه کمتر از 10 سانتی متر باشد( مانند سینه هایی که حالت توبولر دارند.)

ج: از گذاشتن پروتزهایی که برآمدگی بیش از حد ایجاد می کنند،  Veryhigh یا ultrahigh ) به ویژه در مواردی که میزان کش آمدن پوست به سمت جلو کمتر از 3 سانتی متر است، باید خودداری کرد. از موارد کاربرد محدود این نوع پروتز، در افتادگی کاذب یا پتوز گلاندولر و از این نوع پروتز هرگز نباید در افرادی که بارداری یا شیردهی را تجربه نکرده اند یا دچار شلی پوست سینه در اثر کاهش وزن شدید نشده اند استفاده کرد.

د: خودداری از گذاشتن پروتزهای بسیار بزرگ در تمامی بیماران، به ویژه در آن هایی که بافت نرم سینه آن ها نازک است. 

 

 در صورتی که اصول فوق رعایت نشوند، پیامدهای بالقوه آن کدامند؟

قابل مشاهده و لمس بودن لبه های پروتز ایجاد حالت مواج در قسمت داخلی سینه (traction rippling) تحلیل رفتن بافت سینه، دفورمیتی قفسه سینه، کشش بیش از حد پوست و نازک شدن آن ونازک شدن بافت زیر جلدی. 

 

 آیا با جراحی پروتز تقارن 100درصد ایجاد می شود؟

درهیچ زنی اندازه و شکل هر دو طرف سینه کاملا یکسان نیست و هیچ جراحی نمی تواند تقارن کامل در این ناحیه ایجاد کند. در معاینه، جراح باید به بیمار توضیح دهد که هیچ جراجی نمی تواند با گذاشتن پروتز (ایمپلنت) بزرگتر در سمت کوچک تر آن را همانند سمت بزرگتر کند،چرا که طبق تعریف، سمت کوچک تر پوست کمتری دارد و تلاش در قرار دادن حجم بیشتر از حد در آن باعث برآمدگی پل فوقانی و تفاوت در شکل طرفین می شود که در مقایسه با اختلاف اندازه، که معمولا در هر زنی وجود دارد، بیشتر به چشم می آید. معمولا محل قرار گرفتن نوک، جهت و حدود بر روی قفسه صدری در دوطرف یکسان نیست. به طور معمول سینه ها در یک سطح بر روی تنه قرار نگرفته اند(همیشه یکی از آن ها بر روی تنه در مقایسه با سمت مقابل بالاتر قرار گرفته است) این مسئله می تواند ناشی از وضعیت ایستادن بیمار، اسکولیوز یا انحراف ستون فقرات یا سایر علل باشد و جراحی پروتز به تنهایی نمی تواند هیچ یک از این حالات را اصلاح کند. اگر چنین زیر سینه ای یک سمت پایین تر از سمت دیگر باشد بعد از جراحی نیز همین طور خواهد بود وقتی جراحی پروتز انجام می شود، جراح محل قرار گرفتن سینه بر روی تنه را تغییر نمی دهد. در نتیجه اگر بیمار تفاوتی در دوطرف دارد، به طور معمول بعد از عمل رجراحی نیز این تفاوت ها را خواهد داشت و به دلیل این که معمولا بیمار بعد از جراحی پروتز، بیشتر به بدن خود توجه می کند، ممکن است تفاوت ها بیشتر مورد توجهش قرار بگیرد.

 

 عوارض جراحی نامناسب چیست؟

در فاصله بین سینه، استخوان جناغ تنها توسط پوست و لایه بسیار نازکی از چربی پوشیده شده است. اگر جراح سعی کند فاصله بین دو طرف را با قراردادن قسمت داخلی پروتز در زیر این پوست نازک کم کند احتمال دیده شدن لبه های داخلی پروتز افزایش می یابد، با گذشت زمان فشار ناشی از وزن پروتز بر روی پوست نازک این قسمت زیادتر می شود و علاوه بر دیده شدن به لبه های پروتز در قسمت داخلی، حالت مواج که به آن TRACTION RIPPLING  گفته می شود، در قسمت داخلی هم به وجود می آید که ظاهری زشت داشته و اغلب غیر قابل اصلاح است. برای جلوگیری از ایجاد این ناهنجاری های غیر قابل اصلاح، باید به بیمار توضیح داده شود که فاصله بین دو سینه شما بعداز عمل پروتز مانند چیزی خواهد بود که قبل از عمل دارید هر بیماری ممکن است تفاوت هایی جزئی یا عمده ای در شکل قفسه سینه داشته باشد(در مقایسه سمت چپ و راست) و بسیاری از بیماران درجاتی از اسکولیوز(یا خمیدگی ستون فقرات) دارند. جراحی پروتز سینه باعث تغییر در این تفاوت های زمینه ای نخواهد شد و این تفاوت ها همیشه به درجات مختلفی در شکل بدن تاثیر می گذارند. باید به بیمار توضیح داده شود که اگر قصد جراحی پروتز سینه دارد، ممکن است بعد از عمل محل قادر به لمس قسمت هایی از پروتز باشد. 

 

 عوامل تاثیر گذار در لمس شدن پروتز کدامند؟

عوامل متعددی شامل ضخامت بافت، نوع پروتز و میزان دقت بیمار، در این مورد تاثیرگذار هستند. هیچ جراحی نمی تواند تضمین دهد که بعد از  عمل بیمار به هیچ وجه پروتزش را لمس نخواهد کرد. بنابراین اگر فردی قبول می کند که تحت عمل جراحی پروتز قرار بگیرد، باید احتمال لمس شدن پروتز را در قسمت هایی از بدن در نظر داشته باشد. 

 

 اگر پوستی شل دارید، از جراحی باید چه انتظاراتی داشته باشید؟

در بیمارانی که پوست نازک یا شل و کشش پذیری دارند، به بیمار توضیح داده می شود که پوست شما نازک و شل است، در نتیجه احتمال ایجاد ناهمواری قابل مشاهده در قسمت هایی از سینه بعد از عمل برای شما بیشتر خواهد بود و همچنین صرف نظر از نوع پروتزی که برای شما گذاشته می شود، ریسک بیشتر کشش بیش از حد بعداز عمل، در قسمت تحتانی سینه وجود دارد. نه شما و نه جراح نمی تواند خصوصیات بافتی شما را تغییر دهد. برای بیمارانی که:

A.      عرض یا پنهای سینه شان زیاد است( بیش از 13 سانتی متر)

B.      پوست شلی دارند(میزان کشیدن شدن پوست سینه به سمت جلو بیش از 3سانتی متر باشد)

C.      فاصله نوک تا چین زیر سینه ای آن ها زیاد است( بیش از 9 سانتی متر) بایدتوضیح داده شود که حجم زیادی برای پرکردن سینه لازم است تا قسمت فوقانی خالی نماند و چون بافت بدن شل است نمی تواند حجمی را که برای نتایج خوب لازم است نگه دارد وشما ممکن است بعداز جراحی پروتز، نازک شدن و شل شدن بیش از حد را تجربه کند.

 

 بطور خلاصه مشکلات ناشی از گذاشتن پروتزهای بزرگ کدام است؟

در جراحی پروتز سینه قانونی که باید در ارتباط با حجم و در نتیجه وزن هر پروتزی در نظر گرفته شود این است که هر چه سایز پروتز بزرگ تر باشد، شانس حفظ نتایج دراز مدت تر آن کمتر خواهد بود. در حقیقت با گذشت زمان،نیروی جاذبه سینه های سنگین (حاوی پروتز) را به سمت پایین خواهد کشید. این پدیده به ویژه در مورد پروتزهای زیر غده ای شایع تر است، اما در صورتی که حجم پروتز از یک حدی بیشتر باشد این اتفاق در مورد پروتزهای زیر عضله ای نیز می تواند روی دهد. هرچه حجم پروتز بزرگ تر باشد، به خاطر آزاد سازی سطحی بیشتر برای جا دادن پروتز و از طرفی به خاطر آتروفی اجتناب ناپذیر بافت نرمی که روی پروتز را می پوشاند، احتمال لمس پروتز از روی پوست بیشتر خواهد شد.

باورهای غلط در مورد محل برش جراحی ( پاسخ به 4 باور غلط )

باور غلط 1.      در بیمارانی که بافت سینه آنها کم است، برش اینفراماماری (چین زیر سینه) انتخاب خوبی نیست، زیرا چین زیر سینه ای با عمق کم، نمی تواند محل اسکار را مخفی کند.

باور غلط 2.      جراح باید برش زیر سینه ای را، کمی بالاتر از محل چین زیر سینه ای که بعد از عمل برای بیمار ایجاد می شود، بدهد.

در پاسخ به 2 باور غلط فوق، باید گفت برش اینفراماماری، در جراحی پروتز سینه بسیار مورد استفاده قرار می گیرد. این برش، دید مستقیم و کنترل بهتر را برای جراح فراهم می کند که با سایر برش ها امکان پذیر نیست، در نتیجه جراح را قادر  می سازد کنترل بیشتری روی تعداد زیادی از متغیرهای جراحی( که در نتیجه عمل تاثیرگذارند) داشته باشند.

مهم ترین این متغیرها عبارتنداز:

الف-  میزان آسیب بافتی و خونریزی حین عمل

ب-     میزان دقت در ایجاد پاکه (محل قرار گرفتن پروتز)

ج-     میزان راحتی که جراح می تواند بدون آسیب به پروتز، آن رادر محل قرار دهد.

در رابطه با 3 متغیر فوق، هیچ یک از سایر برش ها، ارجحیتی بر برش اینفراماماری ندارند.

یکی از مهمترین تعیین کننده های کیفیت اسکار، میزان کشش روی آن است که باعث پهن شدن اسکار می شود پروتز سینه حداکثر کشش را روی پوست پل تحتانی سینه وارد می کند. نکته ای که جراح باید به آن توجه کند، این است که محل چین زیر سینه ای بعد از عمل را به طور دقیق مشخص کرده و برش را دقیقا روی این چین بدهد، ولی اگر جراح به طور روتین برش را در چین زیر سینه ای قبل از عمل بدهد ومحل چین زیر سینه ای بعد از عمل را مدنظر قرار ندهد، معمولا اسکار حاصله بالاتر از چین و روی پوست پل تحتانی سینه قرار می گیرد، یعنی جایی که بیشترین کشش بر آن وارد شده و باعث پهن شدن اسکار می شود.

باور غلط 3.      یک برش کوچک تر، همیشه بر برش بزرگ تر ارجح است.

      درجواب باید گفت که این تصور صحیح نیست، زیرا برش های کوچک تر باعث محدود شدن دید و کاهش دقت و به مخاطره افتادن نتایج عمل شده و آسیب پوست لبه برش را بیشتر کرده و کیفیت اسکار را بدتر می کند، در نتیجه اندازه برش باید متناسب باشد که به طور معمول در مورد پروتزهای آب نمکی 3 سانتی متر و پروتزهای ژلی 4تا5 سانتی متر است.

باور غلط 4.      همیشه برش های خارج سینه در مقایسه با برش هایی که روی سینه داده می شوند، کمتر مورد توجه بیمار و اطرافیان قرار می گیرند.

آنچه که توجه بیمار و اطرافیان را بیشتر جلب می کند، اسکار محل عمل است و نه محل قرار گرفتن برش.

اگر طول برش کافی باشد و آسیب به لبه های پوست وارد نشود و تکنیک بستن زخم دقیق باشد، کیفیت اسکار در تمامی برش ها و در طیف وسیعی از بیماران با تیپ های مختلف پوستی، یکسان است.

نکته: برش اینفراماماری انتخاب ایده آلی برای بیمارانی که تاریخچه اسکار هیپرتروفیک دارند، نیست. 

 

 تغیرات حسی بعداز جراحی پروتز به چه صورت است؟

تغییرات حس سینه بعد از جراحی به صورت کاهش و یا افزایش حس است. احتمال تغییرات دایمی حس سینه در تمامی روش ها حدود 3تا5 درصد و طبق آمار جدیدتر نیم درصد است و بیشترین درصد تغییرات در روش برش اطراف هاله دیده می شود.

 

 آیا جراحی پروتز سینه با شیردهی تداخلی دارد؟

خیر، بسیاری از زنانی که تحت عمل جراحی پروتز قرار می گیرند، مشکلی در شیردهی ندارند و هیچ گونه خطری برای مادران مشاهده نشده است. در مطالعاتی که میزان سیلیکون در شیر انسان اندازه گیری شده است، در زنان دارای پروتز سینه در مقایسه با زنان بدون پروتز، میزان بالاتر سیلیکون نشان داده نشده است و تغذیه با شیر مادر برای نوزاد مشکلی ایجاد نمی کند.

 

 آیا کسی که دچار بیماری فیبروکیستیک پستان می باشد می تواند تحت عمل جراحی پروتز سینه قراربگیرد؟ 

بله، این حالت شایع بوده و اهمیت پاتولوژیکی ندارد. وجود این حالت ایجادب می کند که فرد به ویژه بعد از سنین 45-40 سالگی به صورت دوره ای معاینه و چک آپ شود. بعد از جراحی پروتز سینه، انجام این معاینان دوره ای ممکن است همراه با درخواست سونوگرافی، ماموگرافی و در صورت لزوم MRI شود و افراد مبتلا به این حالت بهتر است پروتز زیر عضله قرار داده شود تا معاینات تشخیص ذکر شده حتی FNA (آسپیراسیون با سوزن ظریف) به راحتی انجام شود.

 

 آیا پروتز باعث ایجاد سرطان و مانع از تشخیص آن می شود؟

خیر، در مطالعات انجام شده هیچ ارتباطی بین گذاشتن پروتز و ایجاد سرطان سینه، بیماری های خود ایمنی و سایر بیماری های سیستمیک یافت نشده است. در حال حاضر هیچ مدرک قطعی دال بر این که سرطان در زنانی که پروتز دارند در مراحل پیشرفته تر تشخیص داده می شود هم وجود ندارد.

 

 آیا احتمال پارگی یا تخلیه پروتز وجود دارد؟

 در مطالعاتی که انجام شده است، خطر پارگی پروتز آب نمکی در طی 3 سال اول 3تا5 درصد و در طی 5 سال اول 7 تا 10 درصد گزارش شده است که در صورت وقوع خطری برای  بیمار ایجاد نمی کند و خود بیمار نیز متوجه آن می شود؛ دراین صورت نیاز به تعویض پروتز وجود دارد. در مورد پروتزهای ژلی نیز جهت کنترل احتمال پارگی با توجه به آن که پارگی پروتز ژلی ممکن است بدون علامت باشد و در خیلی از مواقع، هنگام تعویض پروتز متوجه آن می شوند.FDA توصیه کرده است که بعد از سه سالMRI کنترل از بیمار گرفته شود و بعد از آن هر2تا3 سال یکبار تکرار شود. 

 

 ماندگاری نتایج عمل جراحی پروتز سینه چقدر باشد؟

پاسخ دقیق به این سوال امکان پذیر نبوده، زیرا به متغیرهای متعددی وابسته می باشد. مسلما نسل جدید پروتزها محکمتر بوده و ماندگاری آن ها نسبت به پروتزی قدیمی تر بیشتر است و تا وقتی مشکلی ایجاد نشده است نیاز به تعویض نمی باشد. 

 

 آیا نیازی به عمل تکمیلی وجود دارد؟

به طور معمول نه، نکته مهم این است که با گذشت زمان، دراثر بالا رفتن سن، تغییرات وزن، تغییرات هورمون (حاملگی، یائسگی) ممکن است سینه ها دچار تغییرات شوند. اگر بعداز گذشت چند سال فرداز ظاهر خود ناراضی شود ممکن است برای حفظ ظاهر جوان تر نیاز به عمل لیفت(بالا کشیدن) یا تعویض پروتز داشته باشد.

 

علل عمده تعویض پروتز کدامند؟

الف) صدمه شدید به پروتز، نشت پروتز در پروتزهای سالین یا ایجاد عوارضی مانند انقباض کسپولی

ب) تمایل فرد برای تغییر سایز که عمدتا تمایل به افزایش سایز پروتز می باشد.

 

آیا فردی که تحت عمل جراحی پروتز قرار گرفته می تواند از سولاریوم یا حمام آفتاب جهت برنزه کردن پوست استفاده کند؟

استفاده از سولاریوم یا گرفتن حمام آفتاب باعث صدمه پروتز نمی شود (هر چند ممکن است پروتز گرم شود و زمان لازم برای سرد شدن آن در مقایسه با بدن طولانی تر باشد) لازم به ذکر است کسی که تحت عمل پروتز قرار گرفته است بایستی از برخورد مستقیم اشعه آفتاب با سولاریوم به محل برش جراحی حداقل به مدت یک سال خودداری نمایند، زیرا برنزه کردن باعث تیره شدن دائمی یا طولانی مدت اسکار محل عمل می شود. 

 

 آیا کسی که جراحی پروتز را انجام داده می تواند با هواپیما سفر کند؟

بله، فقط ممکن است دراثر تغییرات در فشار هوا در جدار پروتز انبساط و انقباض رخ دهد که موجب ایجاد مقدار کمی حباب هوا در پروتز شود و فرد احساس شنیدن صدای جابه جایی مایع درهر دو نوع پروتز ژلی و سالین راداشته باشد. این حالت بطور خودبخودی درعرض 24تا48 ساعت برطرف می شود. 

 

 آیا برای عمل جراحی پروتز سینه نیاز به بیهوشی عمومی می باشد؟

بله، به طور معمول این عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می شود. 

 

 طول مدت عمل جراحی پروتز سینه چقدر می باشد؟

بطور معمول 1تا2 ساعت 

 

 طول مدت بستری بیمار، بعد از عمل جراحی پروتز چقدر می باشد؟

در بسیاری از موارد وقتی عمل جراحی بیمار صبح روز بستری انجام می شود، همان شب ترخیص می گردد در غیر این صورت حداکثر مدت زمان بستری 24 ساعت می باشد 

 

 مراقبت های بعد از جراحی به چه صورت است؟

همانطور که اشاره شد معمولا این عمل تحت بیهوشی عمومی انجام می شود و در طول مدت بستری بیمار یک روز است. هنگام ترخیص برای بیمار، مسکن و آنتی بیوتیک خوراکی تجویز می شود. بیمار می تواند روز اول بعد از عمل، پانسمان را برداشته و در صورت تمایل استحمام کند. هم چنین به بیمار توصیه می شود که در هفته اول بعد از عمل رانندگی نکند و محدودیت حرکتی دست ها را رعایت کند( بالا بردن دست ها برای مسواک یا شانه زدن بالامانع است) توصیه می شود در چند هفته اول بعد از عمل، از خوابیدن روی شکم خودداری شود. اولین معاینه کنترل3 تا5 روز بعد از عمل انجام می شود، در صورتی که در معاینه، کنترل هر گونه شکی در مورد بالا قرار گرفتن پروتز وجود داشته باشد، از نوار مخصوص(Elastic wrap) استفاده می کنند. که دور تا دور قسمت بالایی قفسه بسته می شود و جهت ایجاد فشار به سمت پایین ضروری است. معمولا چند روز بعد از عمل، بیمار قادر به رفتن سرکار است ولی انجام فعالیت و ورزش شدید به مدت 2تا3 هفته و ترجیحا 4تا6 هفته ممنوع است.

بیشترین ورم ناشی از عمل طی 3تا5 هفته فروکش می کند. حساسیت بافت ها به ویژه در لمس ممکن است تا چندین هفته طول بکشد.

معاینات کنترل بعدی 4تا6 هفته، سه ماه و یک سال بعد از عمل انجام می شود و بعد از آن لازم است بیماران هر چند سال یک بار کنترل شوند.

منبع:

http://www.faramarzsafaei.com

تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.