فیبروم رحم چیست ؟

فیبروم رحم چیست ؟ 
آنچه درباره فیبروم رحمی باید بدانید

فیبروم رحمی که نوعی رشد غیرسرطانی سلو‌ل‌های رحم است، به طور معمول در سال‌های باروری ظاهر می‌شود. بروز فیبروم رحمی خطر ابتلا به سرطان رحمی را افزایش نمی‌دهد و تقریبا هیچ‌وقت هم تبدیل به سرطان نمی‌شود.

از هر چهار زن، سه زن مبتلا به فیبروم رحمی هستند که بیشتر آنها هم از آن بی‌خبرند چون اغلب علایم خاصی ندارد و ممکن است از سوی پزشک و به طور اتفاقی تشخیص داده شود.

به طور کلی فیبروم رحمی مشکل خاصی به وجود نمی‌آورد و در بیشتر موارد احتیاجی هم به درمان ندارد. البته اگر بیمار احساس ناراحتی کند، می‌توان آن را مورد درمان قرار داد و یا با جراحی کوچک‌تر کرد یا از بین برد. فقط در برخی موارد نادر است که فیبروم رحمی با درد شدید و ناگهانی همراه است و نیاز به درمان فوری دارد.

علل و عوامل ایجاد فیبروم

دلیل قطعی بروز فیبروم رحمی مشخص نیست اما محققان به عوامل زیر برای ایجاد فیبروم رحمی اشاره می‌کنند:

• دلایل ژنتیک

• هورمون: گفته می‌شود ترشح هورمون‌های استروژن و پروژسترون که رحم زن را برای حاملگی آماده می‌کند ممکن است موجب رشد فیبروم هم بشود.

• عوامل شیمیایی دیگر: بعضی از مواد که به نگهداری بافت‌های بدن کمک می‌کنند، ممکن است سبب رشد فیبروم شوند.

• سن باروری

• وراثت: اگر مادر یا خواهر فرد به فیبروم رحمی مبتلا باشد، احتمال ابتلای وی هم بیشتر می‌شود.

• نژاد: تحقیقات نشان داده است که زنان سیاه پوست بیشتر با خطر فیبروم مواجه هستند تا زنان نژادهای دیگر. همچنین این دسته از زنان بیشتر در سنین پایین‌تر دچار فیبروم رحمی می‌شوند.

رابطه فیبروم با حاملگی

فیبروم رحمی اغلب با حاملگی ارتباطی پیدا نمی‌کند اما ممکن است در مواردی با نازایی افراد ارتباط داشته باشد. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که احتمال اینکه زنان مبتلا به فیبروم رحمی زایمان زودرس و مشکلاتی از این قبیل داشته باشند، بیشتر است.

درمان

داروهایی که برای فیبروم رحمی مورد استفاده قرار می‌گیرند، در واقع هورمون‌هایی را که چرخه قاعدگی را تنظیم می‌کنند مورد هدف قرار می‌دهند و علایمی مانند خون‌ریزی شدید قاعدگی را از بین می‌برند اما خود فیبروم را از بین نمی‌برند گرچه ممکن است تا حدی آن را کوچک کنند.
یک دسته از داروهایی که در درمان فیبروم مورد استفاده قرار می‌گیرند، عبارتند از لوپران و سینارل که میزان استروژن و پروژسترون را کاهش می‌دهند و در نتیجه مصرف آنها، قاعدگی متوقف می‌شود و در نهایت فیبروم هم کوچک می‌شود.

دانازول هم نوعی داروی دیگر است که میزان آندروژن یا همان هورمون موسوم به هورمون مردانه را افزایش می‌دهد و در نتیجه علایم و عوارض فیبروم تخفیف پیدا می‌کند. این دارو ضمن کوچک کردن فیبروم ممکن است در عین حال عوارضی هم مانند اضافه وزن، احساس افسردگی، هیجان و اضطراب، آکنه (کک و مک)، سردرد، رشد موی زاید و کلفت شدن صدا داشته باشد که بعضی از خانم‌ها را از مصرف آن بازمی‌دارد. قرص‌های ضدحاملگی یا پروژستین‌ها هم خون‌ریزی قاعدگی را مهار می‌کنند اما اندازه فیبروم را کوچک‌تر نمی‌کنند.
انواع داروهای غیرهورمونی هم هستند که خون‌ریزی‌های واژنی غیرمرتبط به فیبروم را مهار می‌کنند اما درباره خون‌ریزی‌های فیبرومی تاثیری ندارند.

در صورت بروز هر کدام از موارد زیر باید به پزشک مراجعه کرد:

• بروز درد طولانی در لگن

• قاعدگی‌های بسیار دردناک

• خون‌ریزی و دیدن لکه در فاصله دو قاعدگی

• درد هنگام مقاربت

• مشکل در دفع ادرار

• درد و خون‌ریزی شدید و ناگهانی.

منبع:

http://drzanan.com

تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.