خانم هایی که دچار بی اختیاری ادرار، مدفوع و گازهای روده ای هستند و به خصوص در وضعیت های افتادگی لگن می توانند از پزشک یا پرستار روش صحیح این تمرین را فراگیرند. این که فرد بداند چطور عضلات کف لگن را سفت نماید و انقباض کدام عضلات در این روش کمک کننده است شاید به مهارت بیشتر از خواندن نیاز داشته باشد:
در این روش، فرد انگشت خود را داخل واژن قرار داده و عضلات اطراف انگشت را فشار داده تا آن عضلاتی که باید منقبض شود شناسایی شود.
روش دیگر شناسایی عضلات مورد نظر، این است که فرد هنگامی که برای تخلیه ادرار نشسته است و ادرار را قطع و وصل می نماید، عضلاتی که هنگام قطع و وصل درگیر می شوند عضلات مورد نظر هستند. البته این تمرین در حین ادرار کردن برای شناسایی عضلات نباید بیشتر از یک تا دوبار تکرار شود، تکرار بیشتر، آسیب دیدگی مجاری ادراری و کلیه را موجب می شود که بسیاری از پزشکان این روش یادگیری را به صلاح نمی دانند و برای همین اگر فرد نمی تواند از این طریق عضلات را شناسایی نماید بهتر است با مراجعه به پزشک یا فیزیوتراپ زنان نحوه انجام صحیح این تمرین مفید را فراگیرد.
در صورت عدم آموزش، بیشتر افراد به اشتباه به عضلات شکم و یا ران فشار وارد می نمایند که این عضلات تأثیری در انقباضات کف لگن ندارد. بعد از شناسایی عضلات مورد نظر، فرد می تواند در هر وضعیتی که راحت است، در حالت نشسته یا خوابیده دو تا سه بار در روز و هر بار حدود 10 مرتبه عضلات مورد نظر را چند ثانیه سفت نگه دارد و این تمرین را 4 تا 5 ماه ادامه داده تا تغییر مورد نظر در عضلات کف لگن مشاهده شود.
عضلات کف لگن به مرور زمان و در نتیجه زایمان، جراحی و یا افزایش سن ضعیف می شوند. برای انجام ورزش های کف لگن باید از طریق مشاوره با پزشک یا پرستار، تکنیک های مرتبط با ورزش ها و تمرینات عضلات کف لگن را فراگرفته و به نحو صحیح انجام شود.
پس از این که فرد عضلات مرتبط را شناسایی نمود(تمرینات کگل)، باید این عضلات را منقبض یا سفت نماید و حدود 8 تا 10 ثانیه در حالت انقباض نگه دارد. بعد از چند بار تکرار این مدت می تواند افزایش یابد.
بهتر است این تمرینات روزانه انجام شود و یا حداقل 3 تا 4 بار در هفته تکرار شود. کمتر از این مدت، تمرینات نمی تواند تأثیر درمانی و تقویتی داشته باشد.
شاید فرد مجبور باشد تا رسیدن به نتیجه مطلوب حتی بیشتر از 5 تا 6 ماه این تمرینات را تکرار نماید. بعضی از افراد نیز در کنار فیزیوتراپیست به نتیجه بهتر می رسند. اگر فرد احساس می کند با خود درمانی به نتیجه مطلوب نمی رسد بهتر است به فیزیوتراپیست مراجعه و طبق برنامه آن پیش رود.
فیزیوتراپیست ممکن است از روش های بیوفیدبک استفاده نماید تا شخص به راحتی متوجه شود که در انجام تمرینات انقباضی و استراحتی عضلات، روش اجرا به طرز صحیح صورت گرفته است یا اشتباهاتی در اجرا وجود دارد که به راحتی می توان آن را اصلاح نمود.
هم چنین وسایلی به اسم مخروط واژینال هم وجود دارند که باعث کمک به تقویت عضلات لگن می شوند.
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.