درمان‌های ارتوسرجری (ارتودنسی و جراحی)
مقدمه این روش درمانی برای اصلاح مشکلات شدید اسکلتی و دندانی که در سنین رشد مراجعه نکرده و یا قابل درمان نبوده‌اند، معمولاً در انتهای دوره بلوغ انجام می‌شود. دراین روش همکاری ارتودنتیست و جراح فک و صورت الزامی است و لذا می‌بایست بیمار قبل از شروع درمان توسط ارتودنتیست و جراح معاینه شده و پس از بررسی و تعیین طرح درمان نسبت به شروع درمان اقدام گردد.
انجام جراحی
در این مرحله بیمار جهت انجام جراحی به جراح مراجعه و پس از هماهنگی نسبت به جراحی اقدام می‌شود. پس از انجام جراحی مجدداً بیمار به ارتودنتیست ارجاع داده می‌شود.
شروع درمان
معمولاً می‌بایست درمان توسط ارتودنتیست آغاز و دندان‌های هر فک نسبت به خود آن فک با استفاده از دستگاه‌های ثابت و متحرک تنظیم و مرتب گردد. در این صورت باید پس از اتمام مرحله ارتودنسی و قبل از جراحی شرایط به گونه‌ای آماده باشد که پس از جراحی روابط دندانی مطلوب و قابل قبولی حتی المقدور فراهم گردد.
مراحل انتهایی درمان
مراحل انتهایی درمان جهت نتیجه عمل انجام می‌شود. در انتهای درمان و پس از تثبیت وضعیت، دستگاه‌های ثابت ارتودنسی از دهان بیمار خارج شده و پلاک‌های متحرک و ثابت نگهدارنده جهت نگهداری وضعیت در دهان قرار می‌گیرد که حداقل به مدت یکسال می‌بایست در دهان حفظ شود.
انواع عمده مشکلاتی که می‌بایست جهت درمان آن‌ها با روش ارتوسرجری اقدام نمود:
1- Severe Skeletal classIII : جلو بودن فک پایین یا عقب بودن فک بالا (با شدت متوسط و زیاد)
2- Severe Skeletal class II : جلو بودن فک بالا یا عقب بودن فک پایین (با شدت زیاد)
3- Open bite: وجود فاصله زیاد بین دندان‌های جلو با ازدیاد طول صورت
4- Deep bite: صورت بسیار کوتاه همراه با جفت‌گیری عمیق دندان‌ها به صورتی که در حالت قرار دادن دندان‌ها بر روی هم دندان‌های جلوی فک پایین قابل رویت نباشد.
5- Deviation: انحراف فک پایین یا بالا و عدم تقارن صورت
منبع:
http://www.drfirouziortho.com
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.