افتادگی ارگان های لگنی

وقتی بافت های حمایتی احشاء لگنی، به دلیل عدم توانایی و شل شدن نتوانند احشاء لگنی را درون لگن حفظ نمایند، این ارگان ها به بیرون فشار داده می شوند که حتی گاهی از بیرون هم دیده می شوند که به این وضعیت افتادگی ارگان های لگنی می گویند.
پرولاپس یا افتادگی ها می تواند شامل افتادگی مثانه، افتادگی راست روده و همراه افتادگی رحم با علائم دیگری هم باشد و در افتادگی های رحمی، رحم داخل ساختمان واژن فشرده می شود.

علائم افتادگی لگنی:

• احساس فشار در لگن یا واژن.
• احساس وجود توده، که حتی می تواند از واژن بیرون آمده باشد.
• نشت ادرار، هنگامی که فرد می خندد، سرفه یا عطسه می کند به نوعی که تعریف بی اختیاری ادرار ناشی از استرس به آن گفته می شود.
• نیاز فوری به ادرار کردن که به عنوان بی اختیاری فوریتی دفع ادرار نیز می گویند.

افتادگی ارگان های لگنی بیماری مختص زنان می باشد و خانم های درگیر، هنگام تخلیه کامل ادرار و یا مدفوع مجبور به فشار بر روی سطح باسن شده و یا مجبور به دستکاری واژینال برای عمل تخلیه هستند. و تمام این اعمال به دلیل خروج توده هایی است که مسیر اصلی خروجی ادرار و مدفوع را دچار اختلال نموده است.
در کنار توصیه های پزشک، فراگیری تمرینات بدنی تقویت عضلات لگن که به تمرینات کگل معروف است به بیمار کمک می نماید تا شرایط بهتری را در طی مراحل درمان پشت سر گذارد.
در درمان پرولاپس یا افتادگی ها بعضی از خانم ها علامت خاصی ندارند و یا نشانه هایی که دارند در حدی قرار نمی گیرند که زندگی آن ها را تحت الشعاع خود قرار دهد و معمولا نیازی به درمان ندارند.
اما در گروه دیگر، علاوه بر پیگیری طبی و انجام تمرینات تقویت کننده عضلات کف لگن، استفاده از وسایلی به نام پساری های واژینال است که در داخل واژن به منظور قرار دادن مجدد اندام های کف لگن در جای خودشان مورد استفاده قرار می گیرد.
پساری، درمانی است که نیاز به مراقبت های خاص دارد و به دلیل آزردگی نسوج اطراف پساری امکان وجود عفونت هم باید در نظر گرفته شود. باید در حین گذاشتن این وسیله، بیمار توصیه های لازم را از پزشک فراگیرد. پساری ها، شکل ها و اندازه های متفاوتی دارند.
نوع دیگر درمان، انجام جراحی است که توسط آن، ارگان های دچار افتادگی به جای اصلی خود برگردانده می شود و باید بعد از اتمام (فرزند آوری به تعداد مورد نظر) انجام پذیرد.

راه های کاهش و پیشگیری از افتادگی ها:

• کاهش اضافه وزن در صورت داشتن وزن اضافه.
• درمان یبوست.
• کاهش فعالیت هایی که باعث افزایش فشار داخل شکمی(مثل سرفه مزمن) که فشارهای لگنی را موجب می شود، در پیشگیری و کاهش افتادگی ها بسیار موثر است.
• خودداری از چمباتمه نشستن.
• ورزش بسیار کمک دهنده است زیرا رباط های اطراف رحم را محکم نگه می دارد و از افتادگی ها جلوگیری می کند. حتی بعد از ابتلا به افتادگی نیز ورزش بهترین کمک برای درمان است چون ارگان های لگنی را محکم و قوی تر می کند و سر جای خود نگه می دارد.
• خودداری از ایستادن های طولانی مدت. زیرا زمینه را برای شل شدن لیگامان ها و رباط های اطراف رحم و دردهای زیر شکمی فراهم می کند.

تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.