یک ایمپلنت دندانی ریشه مصنوعی دندان است که درون فک شما کارگذاشته می شودتا یک دندان و یا یک Bridge جایگزین را ثابت نگه دارد با استفاده از یک تکنولوژی پیشرفته ایمپلنت های دندانی بیشتر از Bridge های معمولی باعث حفظ نسج دندان ها می شوند زیرا ایمپلنت به دندان های کناری تکیه نمی کند. ایمپلنت های دندانی ظاهر و احساسی بیشتر شبیه دندانهای طبیعی دارند حتی ممکن است شما فراموش کنید دندانی را از دست داده اید.
آشنایی با ساختار ایمپلنت
1-در درمان های رایج قدیمی که به صورت پروتزهای ثابت و متحرک عرضه می شد معمولا از دندانهای کناری به عنوان پایه (پروتز ثابت) و یا تکیه گاه (پروتز های متحرک) استفاده می شد که معمولا به همین دلیل دندان های کناری بی آسیب نمی ماند و این فلسفه ابداع ایمپلنت بود که بتوان دندان را بدون دخالت دادن دندانهای کناری در داخل استخوان فک مشابه دندان های طبیعی جاگذاری کرد. علی رغم نو پا بودن این رشته از دندانپزشکی، پیشرفت های حاصله زیاد و چشمگیر بوده و امیدها را برای بازسازی مطلوب دندان های از دست رفته افزایش داده اما به دلیل پیچیده بودن مراحل درمان و پیچ و خم های فنی و بیولوژیک این درمان، هر گونه ساده انگاری و عدم دقت علاوه بر صرف هزینه و وقت زیاد در نهایت شاید نتواند انتظارات را بر آورده نماید
2-قسمت اصلی دقت ها مربوط به دندانپزشکان است که جای بحث آن در اینجا نیست اما تا حدی که به شما مربوط می شود داشتن اطلاعات حداقلی در مورد ایمپلنت و آشنایی با مراحل درمانی آن شاید بتواند کمک کند تا در انتخاب درمان صحیح و تصمیم برای انتخاب نوع درمان با دیدی باز و آگاهانه عمل نمایید.
3-بدنه اصلی ایمپلنت
ساختار اصلی ایمپلنت یک پایه تیتانیومی به شکل عمومی پیچ است که با جراحی در داخل استخوان فک کاشته می شود. به این صورت که بعد از برش لثه ناحیه مورد نظر و دسترسی به استخوان فک، با دریل هایی که هم سایز پایه است استخوان فک سوراغ شده و این پایه در داخل سوراخ قرار می گیرد.
یکی از دلایل گرانی ایمپلنت علاوه بر تیتانیوم که گران قیمت است نحوه ساخت این پایه ها می باشد به این صورت که این پایه ها در سطح خود به صورتی ساخته شده اند که استخوان مجاور را تحریک به استخوان سازی در مجاورت خود می کنند و لذا می توان گفت که این سطوح هوشمند می باشند. بعد از مدتی که استخوان سازی در اطراف پایه صورت گرفت باعث چسبندگی محکم پایه به استخوان اطراف شده و استحکامی مشابه ریشه دندان طبیعی را فراهم می کند. این قسمت از کار که پایه و اساس ایمپلنت است مهمترین قسمت کار و دقیق ترین مرحله کار می باشد و تاثیر تعیین کننده ای در موفقیت درمان دارد.
4-اباتمنت یا اتصال دهنده ایمپلنت با تاج ایمپلنت
این قسمت بعد از کار گذاشتن تنه اصلی روی ایمپلنت قرار می گیرد و برای حفظ و نگهداری پروتز و یا ساختارهای فوقانی سیستم ایمپلنت بکار می رود و انواع مختلفی دارد که سه نوع عمده اباتمنت ها عبارتند از نوع پیچ شونده، نوع سمان شونده که به تنه اصلی با چسباندن محکم میشود و نوع سوم که به عنوان اتصالات اور دنچری برای دست دندان کامل و یا پارسیل محکم شده با ایمپلنت بکار میرود این نحوه اتصالات مثل دکمه های فشاری هستند که با فشار جا رفته و با مختصر فشار جدا می شوند. اباتمنت ممکن است به صورت مستقیم و یا زاویه دار نسبت به تنه اصلی باشد که هر کدام کاربردهای خاص خودش را دارد و این دندانپزشک است که نوع و زاویه مناسب اباتمنت را با توجه به ناحیه درمان انتخاب می کند.
5-قسمت تاج ایمپلنت
این قسمت بعد از قالبگیری در لابراتوار ساخته می شود و فرم روکش و رنگ آن بستگی به فضای موجود و دقت و سلیقه دندانپزشک دارد. وظیفه دندانپزشک این است که با ساخت روکش مناسب برای ایمپلنت، سطح جونده مناسب جهت تغذیه بیمار و نیز رنگ و فرم مناسب جهت تامین زیبایی مطلوب را فراهم نماید و در ضمن این روکش ها بایستی به فرمی ساخته شوند که رعایت بهداشت آسان بوده و به روشهای معمول بتوان آن ها را تمیز کرد.
6-مراحل نصب ایمپلنت
روش عمومی کاشت ایمپلنت به این صورت است که بعد از کاشت پایه اصلی ایمپلنت دندانپزشک باید زمانی را جهت محکم شدن این پایه تیتانیومی در داخل استخوان فک در نظر بگیرد. امروزه با پیشرفت هایی که در زمینه ساخت سطح ایمپلنت ها صورت گرفته و تغییراتی که در فرم سطوح ایمپلنت داده اند و همچنین موادی که در سطح ایمپلنت قرار میدهند، تحریک برای ساخت استخوان و در نتیجه سفت شدن سریعتر بدنه ایمپلنت در داخل استخوان تسریع شده و این امکان را فراهم کرده که هم زمان در دو جلسه ضمن کاشت ایمپلنت، قسمت تاج ایمپلنت را هم ساخته و نصب نمود.
منبع :
http://www.dralizadegan.com
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.