بنا به تعریف به برگشت ادرار از مثانه به حالب و توانائی بالقوه آن در ورود به داخل بافت یا پارانشیم کلیه برگشت ادراری یا ریفلاکس
وزیکویورترال (Vesicoureteral reflux (VUR اطلاق می شود.
برگشت ادرار از یک طرف بدلیل فشار بسیار زیادی که از ناحیه مثانه در حین ادرار کردن کودک به لگنچه کلیه و مجاری جمع کننده ادرار و توبول های کلیه ( لوله های ادراری) وارد می کند، و از طرف دیگر به لحاظ انتقال باکتری ها از مثانه به کلیه ها و در نتیجه افزایش میزان ابتلای دستگاه ادراری به عفونت، نقش عمده ای را در بروز پیلونفریت یا عفونت پارانشیم یا بافت کلیه و پیدایش آسیب ماندگار در نسج کلیه ( اسکار ) برعهده دارد.
همراه شدن عفونت در برگشت ادراری تشخیص داده نشده ممکن است در دراز مدت تاثیرات ناخوشایندی روی عملکرد کلیه و سلامتی بیمار داشته باشد. برخی شیرخواران و کودکان مبتلا به برگشت ادراری احتمال دارد در معرض افزایش موارد ابتلا به پیلونفریت یا عفونت بافت کلیه، پرفشاری خون، پروتئین اوری ( دفع پروتئین در ادرار)، نارسائی رشد و سیر بیماری بطرف نارسائی پیشرفته کلیه قرار گیرند. البته برحسب شدت و درجه ریفلاکس اثرات آن دربیماران یکسان نخواهد بود. در برخی مبتلایان وجود زمینه ژنتیکی می تواند نقش تاثیر گذاری در بروز آسیب در بافت یا پارانشیم کلیه داشته باشد. در ارزیابی و درمان کودکان مبتلا به برگشت ادراری علاوه بر توجه به فرایند برطرف شدن ریفلاکس، انجام برخی اقدامات درمانی با هدف جلوگیری از پیدایش عفونت دستگاه ادراری و حفظ سلامتی کلیه نیز می بایستی مد نظر قرار گیرد.
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.