سرطان پستان همه‌گیری شناسی
در ایالات متحده سرطان سینه شایع‌ترین سرطان در زنان و دومین علت مرگ و میر ناشی از سرطان (پس از سرطان ریه) در زنان است. هر سال حدود 175 هزار مورد جدید سرطان مهاجم سینه گزارش می‌شود و بش از 43 هزار زن بر اثر این بیماری فوت می‌کنند. سرطان سینه در مردان نادر است.
عوامل خطر ساز سرطان سینه عبارت اند از: سن بالا، سابقه خانوادگی مثبت، منارک زودرس، یائسگی دیررس، نخستین حاملگی پس از سن 25 سالگی، احتمالاً مصرف استروژنهای خارجی، قرارگیری درمعرص اشعه یونیزان که مثلا در درمان بیماری هوچکین به کار می‌رود نیز خطر این بیماری را افزایش می‌دهد. هر چند مطالعات همه‌گیری شناسی حاکی از آن است که رژیم غذایی پرچربی احتمال بروز سرطان را افزایش می‌دهد اما هیچ نقش سببی برای این عامل به اثبات نرسیده است. فقط 5 تا 10 درصد موارد سرطان سینه با ژنهای استعداد به سرطان سینه(BRCA2,BRCA1) همراه اند.
آسیب شناسی:
اکثر سرطانها سینه ، آدنوکارسینوم‌های ارتشاحی مجزا (ductal) هستند درصد کوچکی از سرطانهای سینه را آدنوکارسینوم‌های لوبولار ارتشاحی تشکیل می‌دهند. در مورد اخیر احتمال دو طرف بودن بیماری بیشتر است. کارسینوم‌های موسینی و لوله‌ای (tubular) با پیش‌آگهی بهتر همراه‌اند. شیوع کارسینوم در جای مجرا[1] (DCIS یا کارسینوم داخل مجرا) در حال افزایش است، که احتمالا دلیل آن افزایش غربالگری ماموگرافیک است.
تظاهر بالینی:
سرطان سینه هنگامی تشخیص داده می‌شود که بیمار یا پزشک متوجه یک توده قابل لمس شود و یا ماموگرافی متداول وجود ضایعه‌ای را نشان دهد. کمتر از ده درصد زنان با بیماری متاستاتیک مراجعه می‌کنند سرطان عودکننده سینه اغلب با متاستازهایی در استخوان، کبد، ریه و دستگاه عصبی مرکزی تظاهر می‌کند اما عود سرطان سینه ممکن است در هر عضوی از بدن بروز کند در زنانی که سابقه سرطان سینه دارند خطر بروز سرطان سینه در سینه مقابل پیش از سایر افراد است. سرطان التهابی سینه با سفتی و اریتم سینه تظاهر می‌کند و غالبا با توده قابل لمس همراه نیست.
جدول 5-56 توصیه‌هایی برای درمان سرطان متاستاتیک سینه
|
درمان هورمونی
|
شیمی درمان
|
|
تومرهایی که از نظر گیرنده استروژن مثبت هستند
|
تومورهایی که از نظر گیرنده استروژن منفی هستند.
|
|
متاستازهای استخوان، پوست، گره لنفی
|
درگیری کبد، ریه
|
|
بیش از 2 سال پس از تکمیل درمان کمکی
|
کمتر از 2 سال پس از تکمیل درمان کمکی
|
| |
پیشرفت پس از استفاده از شیمی درمانی رده اول یا رده دوم
|
حذف تخمدان در زنان غیر یائسه؛ تاموکسیفن یا مهارکننده‌های آروماتاز (آناسترازول یا لتروزول) در زنان یائسه.
مرحله‌بندی:
مرحله بندی سرطان سینه مستلزم خارج کردن تومور اولیه و برداشتن گره‌های لنفاوی زیر بغلی همن طرف است. در تومورهای بزرگتر از 2 سانتی‌متر و در مواردی که نتیجه بیوپسی گره‌های لنفاوی زیر بغلی مثبت می‌شود باید آزمونهای مرحله بندی دیگری از جمله پرتونگاری قفسه سینه، اسکن استخوان و CT شکم (در صورت غیر طبیعی بودن آزمونهای عملکرد کبد) انجام شوند. در تومورهای کوچک و در مواردی که نتیجه بیوپس گره‌های لنفی منفی است لزومی به انجام این آزمونهای اضافی نیست مگر این که علائمی حاکی از درگیری متاستاتیک نظیر درد اسکلتی وجود داشته باشند.
درمان:
در مورد تومورهای کوچک سینه ، درمان استاندارد
شامل جراحی توام با حفظ سینه همراه با توده‌برداری[2] و پس از آن پرتودرمانی می‌باشند. در زنان دچار تومورهای بزرگتر یا کسانی که دارای 2 یا چند تومور در ربع‌های مجزای سینه هستند. باید ماستکتومی (سینه برداری) با یا بدون بازسازی سینه انجم شود. شمی‌درمانی پیش از درمان جراحی (شیمی درمانی اولیه یا neoadjuvant) ممکن است امکان حفظ سینه را در زنان دچار تومورهای بزرگ که لامپکتومی در آنها امکان پذیر نیست فراهم سازد. در بیماران نحیفی که تومور آنها از لحاظ گیرنده‌های استروژنی مثبت است می توان پیش از عمل جراحی هورمون درمانی را مد نظر قرار داد، ولی این درمان نباید جایگزین جراحی شود. درمان کمکی (adjuvant) با داروی هورمونی تاموکسیفن و شیمی درمانی در زنان قبل و بعد از یائسگی که خطر سرطان سینه سیستمیک عود کننده در آنها زیاد است موجب افزایش میزان بقای کلی و بقای عاری از عود می شود.
برای درمان بیماری متاستاتیک از هورمون درمانی یا شمی درمانی استفاده می‌شود (جدول 5-56). امید به زندگی در زنان دچار متاستازهای کبد، ریه یا دستگاه عصبی مرکزی است. بیس فسفوناتها نظیر پامیدرونات سبب کاهش درد همراه با متاستازهای استخوانی و خطر شکستگی در زنان دچار متاستازهای اسکلتی می شوند.
برای درمان DCIS ماستکتومی یا لامپکتومی و پس از آن پرتو درمانی انجام می شود. در زنان دچار DCIS چند کانونی یا DCIS قابل لمس باید دیسکسیون گره لنفی زیر بغل انجام شود زیرا در درصد کوچک اما قابل توجهی از بیماران گره‌های لنفی مثبت می‌شوند که نشان دهنده کانونهای سرطان مهاجم است. برای درمان زنان دچار DCIS که سرطان مهاجم گره‌های لنفی را درگیر کرده است همچون تومور اولیه ارتشاحی باید از درمان سیستمیک استفاده نمود.
ماستکتومی دوطرفه پیشگیرانه در زنان دارای ژنهای استعداد ابتلا به سرطان سینه به نام BRCA1 و BRCA2 توصیه می‌شود. روش دیگر پایش بالینی دقیق شامل معاینه ماهانه سینه توسط خود فرد، معاینه مکرر توسط پزشک و ماموگرافی مرتب است. تاموکسیفن ممکن است سبب کاهش خطر بروز سرطان سینه در این زنان و سایر زنان در معرض خطر این بیماری شود.
منبع:
http://mortezaatri.com
تذکر مهم شما نمی توانید با تکیه بر مطالبی که در سایت e پزشک منتشر می شود مبادرت به خود درمانی کنید.