رژیم غذایی و کاهش وزن در مبتلایان به پسوریازیس

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که به علت فعالیت بیش از حد سیستم ایمنی بروز می کند. برخی علائم آن عبارتند از: پوسته پوسته شدن پوست، خشکی پوست، ضایعات پوستی به شکل برجستگی های قرمز رنگ و ضخیم شدن ناخن. درمان پسوریازیس استفاده از کرم های استروئید، نور درمانی و داروهای خوراکی را شامل می شود.
علت بروز پسوریازیس به خوبی مشخص نشده است. اما آن را با مشکلات مربوط به سیستم ایمنی مرتبط می دانند. نوعی از سلول های سفید خون به نام لنفوسیت T در حالت طبیعی در بدن گردش کرده و عوامل خارجی مانند باکتری یا ویروس را از بین می برد. در افراد مبتلا به پسوریازیس سلول های T به سلول های پوست سالم حمله می کنند. علاوه براین برخی عوامل مانند عفونت (گلودرد میکروبی و عفونت پوست)، آسیب به پوست، آفتاب سوختگی، استرس، هوای سرد، سیگار، الکل و برخی داروها مانند لیتیوم (درمان اختلال دو قطبی) و داروهای پرفشاری خون (مانند مسدود کننده های بتا) می توانند در بروز یا تشدید پسوریازیس نقش داشته باشد. همچنین سابقه خانوادگی پسوریازیس و چاقی خطر بروز بیماری را افزایش می دهند.
چاقی و پسوریازیس
بافت چربی یک بافت التهابی بوده و سلول های آن سیتوکین ترشح می کنند. سیتوکین ها پروتئین هایی هستند که سبب بروز التهاب می شوند. بررسی ها نشان دهنده ارتباط بین چاقی و افزایش خطر بروز و تشدید بیماری پسوریازیس است. همچنین مشخص شده کاهش وزن می تواند اثربخشی درمان ها را در این بیماران بهبود دهد. به طوریکه هرچه میزان کاهش وزن بیشتر باشد بهبود پسوریازیس نیز بیشتر خواهد بود.
حفظ وزن در محدوده طبیعی و در صورت لزوم کاهش وزن می تواند به کاهش التهاب کمک کند. به منظور کاهش وزن باید کالری دریافتی فرد از میزان کالری که توسط بدن مصرف می شود کمتر باشد. در صورتیکه شما کالری روزانه خود را 500 کیلوکالری کاهش دهید می توانید در یک هفته نیم کیلوگرم کاهش وزن داشته باشید. افرادی که به آرامی و به میزان نیم تا یک کیلوگرم در هفته وزن کم می کنند در حفظ وزن کاهش یافته موفق تر خواهند بود.
رژیم غذایی و پسوریازیس
پسوریازیس یک بیماری التهابی است. بنابراین کاهش التهاب برای این بیماران حائز اهمیت است. بسیاری از بیماران به تغییرات اعمال شده در رژیم غذایی و شیوه زندگی که با هدف کنترل التهاب مزمن انجام می شود، پاسخ می دهند.
مواد غذایی که سبب افزایش التهاب می شوند عبارتند از:
•   گوشت قرمز پرچرب
•   لبنیات پرچرب
•   مواد غذایی فرآوری شده
•   قندهای تصفیه شده
•   فلفل
مواد غذایی که سبب کاهش التهاب می شوند عبارتند از:
•   ماهی
•   دانه بزرک، روغن زیتون و گردو
•   میوه و سبزیجات تازه و رنگی مانند هویج، اسفناج، کلم پیچ، کلم بروکلی، انبه، توت فرنگی و انجیر
بیماری قلبی و پسوریازیس
پسوریازیس شدید می تواند با افزایش خطر بیماری های قلبی - عروقی مرتبط باشد. توصیه های رژیمی که به حفظ سلامت قلب در این بیماران کمک می کند عبارتند از:
•   مصرف ماهی حداقل 2 بار در هفته
•   مصرف گوشت قرمز کم چرب، مرغ بدون پوست و لبنیات کم چرب
•   پرهیز از مصرف روغن های جامد، غذاهای سرخ شده، فست فود و غذاهای فرآوری شده
•   کاهش مصرف نمک
مکمل های غذایی
•   اسیدهای چرب امگا -3 سبب کاهش التهاب می شوند. اسید چرب امگا-3 به سه فرم آلفا-لینولنیک اسید در روغن های گیاهی و آجیل ها و نیز ایکوزاپنتانوئیک اسید (EPA) و دوکوزاهگزانوئیک اسید (DHA) در ماهی های چرب و جلبک وجود دارد. در برخی افراد مبتلا به پسوریازیس کاهش سطوح امگا-3 و افزایش امگا-6 مشاهده می شود که می تواند منجر به افزایش التهاب گردد. آسان ترین روش برای تامین امگا-3 مورد نیاز بدن مصرف مواد غذایی غنی از امگا-3 است. اما لازم است مطالعات بیشتری در مورد اثربخشی مکمل امگا-3 در بیماران مبتلا به پسوریازیس انجام شود.
•   در درمان این بیماران از ترکیبات موضعی ویتامین D استفاده می شود. با این حال، تحقیقات در مورد تاثیر ویتامین D بر روی بهبود علائم پسوریازیس محدود است. مواد غذایی حاوی ویتامین D که این بیماران می توانند مصرف کنند عبارتند از: ماهی، لبنیات کم چرب غنی شده با ویتامین D، زرده تخم مرغ و غلات غنی شده با ویتامین D. آزمایش خون می تواند کمبود ویتامین D را در این بیماران مشخص کند.